Trio 258
Lestari Scholtes                      piano
Eduardo Paredes Crespo      viool
Leon Besseling                        cello

Joseph Haydn (1732 -1809)
Pianotrio No. 15 in fis, Opus 26 (1760)

• Allegro
• Adagio Cantabile
• Finale: Tempo di menuetto

Segei Rachmaninoff (1873 – 1943)

Trio Élégiaque nr 2 (1893)

• II Quasi variazione

pauze

Bedrich Smetana  (1824 -1884)

Pianotrio No. 1 in g, Opus 15 (1855)

• Moderato Assai
• Allegro, Ma Non Agitato
• Presto

Bezoek de website van Trio 258 voor meer informatie over de musici, hun achtergronden en drijfveren www.trio258.com

Liviu Prunaru – eerste viool
Valentina Svyatlovskaya  – tweede viool
Vilém Kijonka – altviool
Gregor Horsch – cello

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)

Strijkkwartet nummer 11, in f kl.t. op. 95 (1810)

1. Allegro con brio
2. Allegretto ma non troppo – attacca subito:
3. Allegro assai vivace ma serioso – Più allegro
4. Larghetto espressivo – Allegretto agitato – Allegro

Franz Schubert (1797 -1828)
Strijktrio, D 471 in Bes gr.t.

1. Allegro
2. Andante sostenuto,

Pauze

Bedřich Smetana (1824 -1884)
Strijkkwartet Nr. 1 in e kl.t. (1876)

1. Allegro vivo appassionato
2. Allegro moderato à la Polka
3. Largo sostenuto
4. Vivace

Liviu Prunaru studeerde bij Alberto Lysy aan de beroemde Menuhin Music Academy in Gstaad en bij Dorothy DeLay in New York. Sinds het najaar van 2006 is hij concertmeester van het Concertgebouworkest. Tussen 2010 en 2012 was hij bovendien artistiek directeur van de Menuhin Music Academy.

In 1993 won hij de Prijs Eugène Ysaÿe, de publieksprijs én de tweede prijs van het Koningin Elisabeth Concours. Het winnen van de Juilliard Mendelssohn Concours in 1999 leidde tot zijn solodebuut in Lincoln Center in New York met de Juilliard Symphony. Liviu Prunaru trad sindsdien als solist op met het Royal Philharmonic Orchestra en het London Symphony Orchestra en gaf recitals over de hele wereld.

In mei 2008 soleerde hij voor het eerst met het Concertgebouworkest in een uitvoering van Saint-Saëns Derde vioolconcert. In december 2012 was hij de solist in Dvořáks Vioolconcert, en in juni 2014 in Piazzolla’s Las cuatro estaciones Porteñas (Vier seizoenen van Buenos Aires). In september 2017 was hij solist in Caprice Roumain van zijn landgenoot George Enescu.

Liviu Prunaru bespeelt de ‘Paschoud’ van Stradivari uit 1694, eigendom van Stichting Instituut Gak. Deze stichting heeft de viool aan de Stichting Koninklijk Concertgebouworkest in bruikleen heeft gegeven. In het najaar van 2021 heeft hij bovendien van de Foundation Concertgebouworkest een bijzondere Tourte strijkstok tot zijn beschikking gekregen.

Valentina Svyatlovskaya kreeg als vijfjarige haar eerste vioollessen en reeds op haar tiende werd ze toegelaten tot het conservatorium van haar geboortestad St. Petersburg.

Na haar vervolgopleiding aan de Zwitserse Menuhin Academy, waar ze les kreeg van Alberto Lysy en concertmeester van het Concertgebouworkest Liviu Prunaru, trad ze in oktober 2007 als eerste violiste toe tot het Concertgebouworkest. Tijdens het Koningin Elisabethconcours van 2012 bereikte Svyatlovskaya de halve finale.

Valentina Svyatlovskaya bespeelt een door Andrea Guarneri gebouwde viool uit 1676.

Vilém Kijonka is sinds juni 2013 in dienst van het Concertgebouworkest.
De Tsjechische altviolist studeerde in Praag aan het Conservatorium en de Muziekacademie, en vanaf 2001 aan het Conservatorium van Amsterdam bij Nobuko Imai en Michael Gieler. Ook studeerde hij bij Wolfram Christ aan de Hochschule für Musik in Freiburg.

Vilém Kijonka speelde in het Tsjechisch Radio Symfonieorkest, het Suk Kamerorkest, het Radio Symfonie Orkest en Het Nederlands Kamerorkest en was vanaf 2008 eerste soloaltist bij de Radio Kamer Filharmonie. Hij wordt met regelmaat uitgenodigd als gastaanvoerder bij Nederlandse Orkesten en trad op als solist met Het Brabants Orkest en het Suk Kamerorkest.

Vilém Kijonka is een gepassioneerd kamermusicus. Hij was zes jaar lang lid van het Kubelik Kwartet, speelt regelmatig met Camerata Concertgebouworkest en werkte samen met musici als Alina Ibragimova, Alex Kerr, Gordan Nikolic, Liviu Prunaru and Gregor Horsch.

In 2016 maakt hij samen met hoornist Radek Baborak een cd-opname van Mozarts Hoornkwintet, KV 407, die uitkwam op het label Supraphone.

Gregor Horsch werd geboren in Duitsland en opgeleid aan de Musikhochschule van Freiburg bij Christoph Henkel en later aan het Royal Northern College of Music in Manchester bij Ralph Kirshbaum. Sinds hij in 1989 cum laude afstudeerde in Manchester woont Gregor Horsch in Nederland. Na een aantal jaren de cellogroep van het Residentie Orkest in Den Haag aangevoerd te hebben werd hij in 1997 benoemd tot eerste solocellist van het Concertgebouworkest.

Als winnaar van de Pierre Fournier Award in London (1988) gaf hij talrijke recitals in Engeland en maakte hij verschillende radio-opnamen voor de BBC. Zo speelde hij in de Londense Wigmore Hall en trad hij op tijdens het eerste Internationale Cello Festival in Manchester en tijdens het Schubert-Britten Festival in de Queen Elizabeth Hall. Gregor Horsch won prijzen bij de Scheveningen International Music Competition (1989) en het Concours Gaspar Cassado in Florence (1990).

Gregor bespeelt sinds 2010 een cello gebouwd door Giovanni Battista Rogeri, voorheen bespeeld door en eigendom van solocellist Jean Decroos. Deze cello werd door de Foundation Concertgebouworkest aangekocht en aan Gregor in bruikleen gegeven.

Calefax Reed Quintet speelt: “Een eeuw geleden”

Oliver Boekhoorn     hobo
Bart de Kater             klarinet
Raaf Hekkema          saxofoon
Jelte Althuis              basklarinet
Alban Wesly              fagot

Kurt Weill (1900-1950)                                    Dreigroschen-Suite (1928)
(arr. Raaf Hekkema)

Leoš Janáček (1854-1928)                              In de mist (1912)
(arr. Alban Wesly)
– Andante
– Molto Adagio
– Andantino
– Presto

Erwin Schulhoff (1894-1942)                       Hot Music (1929)
(arr. Raaf Hekkema)

– pauze –

Anton Webern (1883-1945)                           Variationen Op. 27 (1936)
(arr. Eduard Wesly)

Willem Pijper (1894-1947)                             2 Sonatines (1925)
(arr. Raaf Hekkema)

Claude Debussy (1862-1918)                         Préludes (1909-1912)
(arr. Raaf Hekkema)
– La puerta del vino [livre II, nr. 3]
– Minstrels [livre I, nr. 12]
– La sérénade interrompu [livre I, nr. 9]
– “General Lavine” eccentric [livre II, nr. 6]

George Gershwin (1898-1937)         An American in Paris (1928,gedeelte)
(arr. Raaf Hekkema)

Oliver Boekhoorn (1970) is de hoboïst van Calefax. Zijn muzikale opleiding genoot hij aan de conservatoria van Den Haag en Amsterdam. Hij is tevens lid van Cobla Amsterdam waar hij Tenora speelt en is daarnaast geregeld te gast bij de grote orkesten en ensembles in Nederland. Oliver speelt een Marigaux hobo, maar voor althobo en oboe d’amore prefereert hij Bulgheroni. Ook heeft hij een grote voorliefde voor de Ierse muziek en speelt sinds enige tijd ook Duduk, een Armeens dubbelriet instrument. In zijn vrije tijd vliegt Oliver parapente over de duinen en de alpen, of struint hij door de bossen met zijn fotocamera.

Bart de Kater (1986) is de klarinettist van Calefax. Hij sloot zijn Bachelor- en Masteropleiding cum laude af aan het Conservatorium van Amsterdam. Als muzikant slaat hij vaak een brug naar muziektheater en begeeft zich graag op het vlak van de folklore-muziek. Bart maakt deel uit van het Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet en het Nederlands Blazers Ensemble waarmee hij toerde naar Jordanië, Israël, Turkije, Polen, Brazilië en Bulgarije. Verder is hij regelmatig te gast bij de grote Nederlandse orkesten. Sinds 2017 is Bart werkzaam als docent Jong Talent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en is hoofdvakdocent aan het Conservatorium van Amsterdam.

Raaf Hekkema (1968) is de saxofonist en arrangeerde naar schatting ongeveer de helft van het Calefax-repertoire. Hij treedt ook op als solist en geeft les aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Raaf zet zich in voor het ontwikkelen van repertoire voor de saxofoon, wat soms leidt tot schijnbaar onmogelijke projecten zoals zijn bewerking en cd-opname van de 24 vioolcaprices van Paganini, waarvoor hij in 2007 door het Duitse ECHO Klassik tot ‘Instrumentalist of the year’ werd benoemd. Daarnaast won hij verscheidene andere prijzen. Sinds 2020 is hij lid van de Akademie van Kunsten (KNAW). www.raafhekkema.com

Jelte Althuis (1967) studeerde klarinet bij Herman Braune en George Pieterson aan het conservatorium van Amsterdam en behaalde zijn examen Uitvoerend Musicus in 1993. Zijn gelijktijdige studie basklarinet bij Harry Sparnaay sloot hij met onderscheiding af. Sinds 1994 is hij lid en arrangeur van Calefax, daarnaast speelt hij regelmatig in de grote orkesten in Nederland. In Calefax beperkt hij zich meestal tot de basklarinet en bassethoorn. Jelte bezit, onderhoudt en rijdt een Volvo Amazone uit 1969.

Alban Wesly (1967) is de fagottist, mede-oprichter, en één van de arrangeurs van Calefax. Hij was ook tweeëntwintig jaar de fagottist van het Duitse Ensemble MusikFabrik. Sinds 2019 doceert Alban aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag (fagot en kamermuziek).

Zijn muzikale opleiding genoot Alban aan de conservatoria van Amsterdam en Den Haag, waar zijn examen kamermuziek werd gehonoreerd met onderscheiding en de Kolfschoten-prijs. Hij werkte intensief samen met componisten als Gijsbrecht Royé, Karlheinz Stockhausen, Mauricio Kagel, Heinz Holliger, Mayke Nas, Jonathan Harvey en Peter Eötvös. Hij speelt op een fagot van Stephan Leitzinger uit 2012. Eigen site: www.wesly.eu

Toelichting op het programma

De Duitse schrijver Hermann Hesse, in Steppenwolf (1927): “Er zijn perioden waarin een hele generatie zozeer tussen twee tijden, twee levensstijlen terecht komt dat alle moraal, alle geborgenheid en onschuld verloren gaan.” Oostenrijker Stefan Zweig beschrijft in zijn autobiografisch werk Die Welt von Gestern (1942) hoe Europa aan het begin van de twintigste eeuw van een fin-de-siècle-idylle in een maatschappelijke nachtmerrie belandde. De Eerste Wereldoorlog, de daaropvolgende pandemie, het opkomend populisme onder Hitler, Mussolini, Franco, de beurskrach met een wereldwijde recessie tot gevolg en het daardoor oplaaiende antisemitisme; een dramatischer decor voor de werkende kunstenaar is nauwelijks denkbaar. Een dag na de voltooiing van het werk bracht Zweig zich, samen met zijn vrouw, om het leven.

De voortschrijdende industrialisatie had, met name in de tweede helft van de negentiende eeuw, de onderlinge verhoudingen tussen verschillende bevolkingsgroepen extreem snel veranderd. Het was een tijd van ongekende voorspoed voor velen en verdrukking voor anderen. De werkende klasse werd omgeschoold naar fabrieksarbeid, wat voor sommigen goed uitpakte maar voor anderen slechter. Er ontstond een welvarende middenklasse die ruimte opeiste in het publieke debat en verlangde naar ‘zelfverheffing’; naar toegang tot alle vormen van kunst en wetenschap, teneinde dat wat ze niet waren en nooit konden worden – adellijk – tenminste in de geest te kunnen bereiken. De adel mocht zijn titels behouden, maar raakte geleidelijk zijn positie in het centrum van de macht kwijt.

De kunsten bereikten een mate van ontwikkeling als nooit te voren. De grote steden boden uiteraard alle vormen van vertier, maar nog groter was de wens naar diepgang. En die werd in alle takken van kunst geboden. Er werd geëxperimenteerd, met de meest extreme vormen van kunst tot gevolg. Er ontstonden in hoog tempo nieuwe stromingen en collectieven; voor elke bevolkingsgroep een eigen kunstbiotoop. Reizen werd makkelijker en in de kunst werd geput uit culturen die voorheen onbereikbaar waren. De uitvinding van het vliegtuig maakte dat men anders ging denken over landsgrenzen. Al deze invloeden leidden tot nieuwe inzichten, zoals het exploreren van nieuwe kunsttalen en -ismen zoals het kubisme, surrealisme en dadaïsme. Maar ook de oude tonale muziektaal zoals die eeuwenlang was uitgekristalliseerd werd tegen het licht gehouden: was dat niet een uitgehold medium dat nodig vervangen moest worden door iets dat enigszins gelijke tred kon houden met de complexe moderne tijd?

In Europa heerste tot de eeuwwisseling onder de gefortuneerde klassen een groot gevoel van veiligheid, zo beschrijft Zweig. Tegelijk vormde de daarbij behorende gezapigheid een broeierige ondergrond voor gewelddadige impulsen. Eén van de vreemdste fenomenen in de moderne geschiedschrijving is het ‘verlangen’ in die tijd naar oorlog. Het lijkt alsof de rust die heerste in Europa, gecombineerd met de verwondering over de technologische ontwikkeling, ertoe leidden dat de soldaten die in 1914 naar het front gestuurd werden zingend op hun doel af gingen in de veronderstelling dat ze snel en verrijkt weer naar huis zouden terugkeren. De ongekende verschrikkingen die de Grote Oorlog vervolgens liet zien, met onder andere het gebruik van de eerste geavanceerde tanks en het gebruik van chemische wapens, gaven stof tot nadenken over mensenrechten en boden wetenschappers zoals psychoanalyticus Sigmund Freud een wrang maar vruchtbaar onderzoeksterrein.

In 1918 kreeg Duitsland de rekening gepresenteerd. Het Verdrag van Versailles, dat het einde van de oorlog markeerde, dicteerde Duitsland om herstelbetalingen te doen die het zich herstellende land onmogelijk kon betalen, terwijl gelijktijdig het Ruhrgebied, één van de economische pijlers van het land, was ingenomen door Frankrijk bij wijze van represaille. Duitsland reageerde door de geldpers aan te zetten, waarmee het bewust een gigantische inflatie veroorzaakte. Tussen 1922 en 1924 zakte de Duitse mark van 1:160 ten opzichte van de dollar naar 1:4.200.000.000.000. De benarde financiële situatie en het geschonden zelfbeeld van de Duitse burgers die dit tot gevolg had wordt wel gezien als de belangrijkste oorzaak van het opkomend nazisme.

Toch was Berlijn enige jaren later toonaangevend in Europa op het gebied van kunst en cultuur. De jazz, met de Amerikaanse bevrijders van Europa meegewaaid, was alomtegenwoordig. Het werd door Duitse orkesten en muzikanten met verengelste namen gespeeld onder de benaming Hot Music.

Als er één muziekstuk is dat symbolisch is voor Berlijn tijdens het interbellum, dan is dat de Dreigroschenoper van Bertolt Brecht en Kurt Weill. Dit is dansen op de vulkaan in optima forma. De opera, meer een musical, is een ode aan zwervers, misdadigers, oplichters en prostituees. Crimineel Macheath, ook wel Mackie Messer, wiens levensmotto direct na de korte en korzelige ouverture wordt blootgegeven, trouwt met Polly, de dochter van een makelaar in bedelaarsinkomsten. Daar er op de bruiloft weinig entertainment is, zingt Polly een lied over de ingebeelde zeeroofster Jenny, die elke man laat sidderen van angst. Mackie, inmiddels op de vlucht voor zijn arrestatie, vindt nog even tijd om in zijn favoriete bordeel een vlugge herinnering op te halen aan de tijd dat hij zelf een bordeel bestierde, maar de hoofdmadam verraadt hem en hij belandt in de cel. Terwijl hij wacht op zijn terechtstelling verschijnt er echter, als ‘Deus ex Machina’ een ruiter te paard, een Koninklijke Bode, die Macheath in de adelstand verheft, een kasteel aanbiedt alsmede een pensioen. De moraal van dit verhaal; vervolg de kleine crimineel toch niet, het leven is al moeilijk genoeg.

Leoš Janáček’s leven was getekend door problemen, mogelijk mede veroorzaakt door zijn door vrienden als moeilijk omschreven karakter. Zijn carrière als componist begon pas serieus vorm te aan te nemen in het tweede decennium van de twintigste eeuw, toen hij al bijna zestig was. Tot dan toe had hij voornamelijk lesgegeven en gecomponeerd, maar steeds zonder noemenswaardig succes. Persoonlijk leed heeft uiteindelijk mede vorm gegeven aan zijn meest tot de verbeelding sprekende composities. Zo is zijn pianosonate 1. X. 1905 een muzikaal eerbetoon aan een vriend die bij een demonstratie door ingrijpen van de politie omgekomen was, en is het strijkkwartet “de Kreutzersonate” (naar een novelle van Tolstoj) het resultaat van een langdurige hartstochtelijke platonische relatie met een leerlinge. De pianocyclus In de mist (een metafoor voor de wazige toonsoorten en steeds wisselende vormen) is ontstaan in de periode na de vroegtijdige dood van zijn dochter, en een reeks van teleurstellingen in zijn professionele leven. De muziek is een goed voorbeeld van Janáčeks zeer individuele stijl, die de spraak als belangrijkste inspiratie heeft, en derhalve bij tijd en wijle een zeer grillig verloop heeft.

Erwin Schulhoff, eveneens een Tsjech, werd op voorspraak van Antonín Dvořák op tienjarige leeftijd toegelaten tot het Praags conservatorium. Later was hij leerling van onder anderen Claude Debussy en Max Reger. Een reizend leven als pianovirtuoos volgde, onderbroken door zijn mobilisatie ten tijde van de oorlog. Het had grote invloed op hem, en hij wendde zich als componist tot het modernisme en werd één van de eerste dadaïstische componisten. Zo schreef hij het eerste stilte-stuk; In futurum, een pianowerk geheel genoteerd in zeer complexe rustnoten. Hiermee liep hij dertig jaar voor op John Cage’s beroemde 4’33’’, dat hetzelfde principe heeft. Schulhoff was ook een groot liefhebber van jazz, en danste graag tot in de kleine uurtjes in danslokalen. Hot Music, een serie gesyncopeerde piano-études, is een amechtige parade van schetsen van de roerige jaren twintig. Schulhoff overleed in een concentratiekamp op 48-jarige leeftijd.

Van alle stijlen die in de kunstmuziek grote invloed hebben gehad, is de twaalftoonstechniek wel één van de meest besproken. Anton Webern werkte een vol jaar aan zijn Variationen Opus 27, en dat voor een stukje van ruim vijf minuten. Het kenschetst de precisie die bij die stijl hoort. De twaalftoonstechniek was het tegenbod op de traditionele tonaliteit die de muziek zo lang in een houdgreep had gehouden. In de twaalftoonstechniek klinken alle twaalf tonen even vaak, wat een nivellerend effect heeft, met als doel het vermijden van de gebruikelijke tonale hiërarchie. Aldus ontstaat een nieuwe taal, vrij van oude associaties.

Willem Pijper wordt nu beschouwd als één van de belangrijkste vooroorlogse Nederlandse componisten. Hij was bij collega’s nochtans vooral bekend en gevreesd om zijn scherpe pen als muziekcriticus en -publicist. In die hoedanigheid was hij mede verantwoordelijk voor het vertrek van dirigent Jan van Gilse bij het Utrechts Stedelijk Orkest. In zijn Sonatines toont hij zich meester op de korte afstand. In kort tijdsbestek passeert een waaier aan thema’s en motieven de revue, alles raak en zeer precies uitgewerkt, zonder de vorm uit het oog te verliezen.

Claude Debussy staat al sinds de beginjaren bij Calefax op de lessenaars. Van de Préludes, gepubliceerd in twee boeken van twaalf, zijn in de loop van al die jaren ook een aantal rietkwintetversies gemaakt. Deze set van vier préludes belicht de dansante kant van Debussy. Met name diens voorliefde voor Spaanse muziek is erin te horen, maar ook, in het laatste deel, een Cakewalk, een gesyncopeerde dans die vermoedelijk in Amerika is begonnen als een danswedstrijd door tot slaaf gemaakten; een parodie op de dansen van hun witte overheersers. Ze konden daarbij een cakeje winnen. Later werd de dans geïmporteerd in Europa en werd daar zeer populair in de dancehalls.

Amerikaan George Gershwin was pas achtentwintig en desondanks al beroemd toen hij Maurice Ravel ontmoette in New York. Op Gershwins verzoek om compositieles antwoordde Ravel dat “het beter was om een eersteklas Gershwin te worden dan een tweedeklas Ravel”. Evengoed ried Ravel Gershwin aan om les te nemen in Parijs bij Nadia Boulanger. Boulanger, die later grote faam vergaarde als docente van onder andere Aaron Copland, Astor Piazzolla en Philip Glass, werd enige tijd later inderdaad door Gershwin bezocht. Hij speelde tien minuten van zijn muziek voor haar waarop zij hem liet weten dat ze hem niets meer te leren had. Evengoed was zijn reis naar Europa en zijn verblijf in Parijs van doorslaggevende invloed op zijn carrière. Hij ontmoette Kurt Weill in Berlijn en tal van andere kunstenaars in Parijs. Maar nog belangrijker was dat hij zich bewust werd van zijn persoonlijke, Amerikaanse en door jazzinvloeden gekleurde stijl. In An American in Paris lijkt Gershwin op zoek te zijn naar een zinvolle synthese van die eigen stijl en zijn nieuwverworven kennis op het gebied van klassieke vorm en compositie. Het is complexer en klassieker dan zijn eerdere werk. Het autobiografische stuk beschrijft de verwondering van een wandelaar in het chaotische Parijs van de jaren twintig.

© 2022 Raaf Hekkema

Christianne Stotijn                   mezzosopraan
Annemarie Konijnenburg     altviool
Carl van Reenen                        piano

Johannes Brahms (1833 – 1897)

– Bei Dir sind meine Gedanken op. 95.2  

– Die Mainacht op. 43.2 

– Über die Heide op. 86.4 

– Es schauen die Blumen op. 96. 3

– Meerfahrt op. 96.4

– O, wüsst ich doch den Weg zurück op. 63.8 

– Sommerabend   op. 85.1

– An ein Veilchen  op. 49.2

– Von ewiger Liebe op. 43.1

Zwei Gesänge opus 91:

– Gestillte Sehnsucht

– Geistliches Wiegenlied

PAUZE

Robert Schumann (1810 – 1856)

– Märchenbilder opus 113

Pjotr Iljits Tsjaikovski (1840 – 1893)

Twee liederen bewerkt door Wijnand van Klaveren:

– None but the lonely heart, op. 6.6 ( L.A. Mey naar Goethe)

– At the Ball, op. 38.3 (A.Tolstoy)

Charles Martin Loeffler (1861 – 1935)

Uit 4 poèmes opus 5:  

– Sérénade

– Dansons la Gigue

De Muiderbergse componist en pianist Carl van Reenen studeerde piano op het Conservatorium in Amsterdam bij Jan Wijn. Hij treedt op in verschillende kamermuziekensembles en hij begeleidt zangers. Verder werkt hij aan het Utrechts Conservatorium als co-repetitor en docent repertoirestudie. Eerder speelde hij operafragmenten op een cruiseschip, trad hij op in toneelstukken en speelde hij filmmuziek. Hij speelde key-board in verschillende producties van Joop van de Ende. Ook schreef en regisseerde hij kindermusicals.

Carl is ook dirigent. Hij leidde het Zwols Symfonieorkest. In 2009 dirigeerde hij de door hemzelf samengestelde opera Lisettes Rache oder Der Onkel aus Chicago, gebaseerd op muziek van Mendelssohn.

Bij Concert aan Zee krijgt hij jaarlijks Carte Blanche. De eerste keer bracht hij het muziektheaterstuk “L’histoire du Soldat” van Strawinsky. In 2015 speelde hij de pianoversie van Mussorgsky’s “De Schilderijen van een tentoonstelling” en een aantal uitdagende stukken met klarinettiste Celeste Zewald. In 2016 presenteerde hij de mooiste pianotrio’s. In 2017 verraste hij met met een gevarieerd programma met KCO-violiste Sjaan Oomen en mezzosopraan Ellen van Beek. In 2018 bracht hij een vocaal programma met sopraan Charlotte Houberg en opnieuw Ellen van Beek met onder meer Pergolesi’s Stabat Mater. In 2019 kwam hij met een Tsjechische connectie: klarinettist Karel Dohnal en violiste Radka Dohnalová. In 2020 toverde hij, samen met het X-Sight Percussionduo een bedwelmend mooie “Canto Ostinato” van Simeon ten Holt uit de vleugel en twee marimba’s. In 2021 overdonderde hij het Muiderbergse publiek met Mozart’s geliefde opera “Don Giovanni” in zakformaat met een topcast en een verteller.

Mezzosopraan Christianne Stotijn werd geboren in Delft en studeerde viool en zang aan het conservatorium van Amsterdam. Nadat zij haar diploma viool behaalde, zette zij haar zangstudie voort bij Udo Reinemann, Jard van Nes, en Dame Janet Baker. In de loop der jaren won zij diverse belangrijke prijzen, waaronder de prestigieuze ECHO Rising Stars Award 2005/6, in 2005 de Borletti Buitoni Trust Award en in 2008 de Nederlandse Muziekprijs. Bovendien werd zij in 2007 verkozen tot BBC New Generation Artist.

Christianne is een gepassioneerd vertolker van liederen. Onder begeleiding van pianisten Joseph Breinl en Julius Drake, met wie ze al jarenlang als duo samenwerkt, zong zij in de belangrijkste concertzalen ter wereld. In kamermuziekverband treedt zij regelmatig op met onder andere altviolist Antoine Tamestit, haar broer, contrabassist Rick Stotijn en het Oxalys Ensemble.
De dirigent Bernard Haitink heeft een grote invloed gehad op haar muzikale loopbaan. Onder diens leiding zong zij met orkesten als Het Koninklijk Concertgebouworkest, Boston Symphony Orchestra, Chicago Symphony Orchestra en London Symphony Orchestra. Ook zong zij samen met vooraanstaande dirigenten zoals Claudio Abbado, Ivan Fischer, Esa-Pekka Salonen, Yannick Nézet-Séguin, Andris Nelsons, Gustavo Dudamel, Vladimir Jurowski en Jaap van Zweden.

Christianne zong diverse wereldpremières van hedendaagse componisten. Zo heeft Michel van der Aa de cyclus ‘Spaces of Blank’ aan haar opgedragen in 2009 samen met het Koninklijk Concertgebouworkest. In 2013 zong Christianne Stotijn de wereldpremière van ‘Totentanz’ van componist Thomas Adès tijdens de Proms in de Royal Albert Hall te London. Ook op de operapodia was zij regelmatig te zien en te horen. Zo vertolkte zij onder meer de rol van Pauline in Pique Dame in de Opera van Parijs, de rol van Isabella in L’Italiana in Algeri tijdens het Festival d’Aix-en-Provence, speelde ze Ottavia in Poppea bij de Nederlandse Opera en Teatro Campoamor in Oviedo en het Teatro Arriaga in Bilbao. Zij zong de rol van Cornelia in Giulio Cesare en de rol van Neris in Medea in de Koninklijke Muntschouwburg in Brussel en bij de Nederlandse Opera eveneens Cornelia. Ze speelde de titelrol in Tamerlano in het Royal Opera House in Covent Garden en zong een concertante uitvoering van Wagners Tristan und Isolde in de rol van Brangäne. In 2014 zong zij de rol van Marfa uit Moessorgski’s La Khovanshchina aan de Oper Stuttgart. Zij zong in 2019 in Taiwan de rol van Marguerite uit Faust van Berlioz. In 2020 maakte zij haar rol-debuut in Strasbourg aan de Opéra National du Rhin in de rol van Kundry in Wagner’s Parsifal.

Sinds 2014 leidt Christianne Stotijn de Udo Reinemann International Masterclasses te Brussel.  Ook is zij als zangdocente verbonden aan de Hochschule für Musik, Würzburg.

Christianne heeft een Stichting opgericht, welke eigen educatieve producties verzorgd. Met het bedenken en uitvoeren van vernieuwende muziekprojecten, zowel voor het bestaande en nieuwe concertpubliek, als voor kinderen, wordt gestreefd naar een vorm van overdracht en vertellen die breder is dan het zingen van liedteksten in de traditionele recital-vorm. Zo bracht zij een muziektheater over het leven van de Joodse dagboekschrijfster Etty Hillesum: Die Weise von Liebe und Tod en de kindervoorstelling: De Uilenpriesteres van Orplid.

De muziek van Christianne Stotijn wordt uitgebracht op het label Onyx en sinds 2014 bij Warner Classics. Voor haar opname van liederen van Tsjaikovski, ontving zij in 2010 de BBC Music Magazine Award. Voor het label MDG nam Christianne Stotijn een werk op dat haar na aan het hart ligt: ‘Die Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke’ van Frank Martin. Voor deze opname werd zij onderscheiden met de ECHO Award ‘Liedeinspielung des Jahres 2008.  Haar album ‘If the Owl calls again’ kreeg de Gramophone’s editor’s choice met de woorden: “Eclectic and engaging throughout, this recital has a strong sense of personality–and personal choice–running throughout it.” –Gramophone Editor’s Choice, July 2015.
Haar meest recente cd werd uitgebracht bij Deutsche Grammophon in 2020 met: Totentanz van Thomas Adès in samenwerking met de Boston Symphony Orchestra onder leiding van Thomas Adès.

Annemarie Konijnenburg is altvioliste in het Radio Filharmonisch Orkest. Daarnaast is ze hoofdvakdocent altviool en kamermuziek op het Utrechts conservatorium.
Viool studeerde ze bij Chris Duindam en Emmy Verhey, altviool bij Prunella Pacey en Nobuko Imai aan het Utrechts Conservatorium.

Ze maakte deel uit van Camerata Antonio Lucio, het Tagore Kwartet en het Gaudae trio. Ze is lid van het Cugnon Project, een initiatief van professionele musici dat jonge conservatoriumstudenten de kans geeft met professionele musici podiumervaring op te doen.

Naast haar baan in het Radio Filharmonisch Orkest, met wie ze elke week concerten geeft in het Amsterdamse Concertgebouw en Tivoli Vredenburg in Utrecht is ze als veelgevraagd kamermusicus regelmatig op allerlei podia te horen.

Annemarie bespeelt een altviool van Max Möller uit 1946.

Alexander Warenberg, cello    &    Nikola Meeuwsen ,piano

Felix Mendelssohn Bartholdy (1809 – 1847)

Sonata voor cello en piano: No.2 in D majeur, Op.58 (1843)

• allegro assai vivace
• allegretto scherzando (in B mineur)
• adagio (in G majeur)
• molto allegro e vivace

Sergei Rachmaninoff (1873 – 1943)

Etudes – Tableaux voor piano, No. 5, Op. 39 (1917)

–    Appassionato (in E mineur)

Claude Debussy (1862 -1918)

Etudes voor piano, Livre I, L.117:6 (1908)

Des pas sur la neige  (in D mineur)

PAUZE

Johann Sebastian Bach (1685 – 1750)

Cello suite No. 5, (in C mineur), BWV 1011

• prelude
• sarabande
• gigue

Johannes Brahms (1833 – 1897)

Sonata voor cello en piano No. 2 in F majeur, Op.99 (1886)

• allegro vivace
• adagio affettuosi
• allegro passionate (in F mineur)
• allegro molto

Alexander Warenberg (1998) werd geboren in Voorburg en komt uit een muzikale familie. Sinds zijn vijfde jaar speelt Alexander cello, de eerste lessen kreeg hij van zijn oom. Vanaf zijn achtste tot zijn achttiende jaar kreeg hij les van Monique Bartels aan het Conservatorium van Amsterdam. Van 2016 tot 2019 studeerde Alexander bij Frans Helmerson aan de Barenboim-Said Akademie in Berlijn. Sinds 2019 studeert hij aan de Kronberg Academy bij Frans Helmerson.

In oktober 2016 won Alexander de eerste prijs en de publieksprijs op het concours van de Cello Biënnale in Amsterdam. Daarnaast is hij eersteprijswinnaar van het Internationale Cello Concours Antonio Janigro in Kroatië en won hij eerste prijzen op het Britten Cello Concours, het Nationaal Concours van de Stichting Jong Muziektalent en het Prinses Christina Concours.

Alexander treedt zowel solistisch als in kamermuziekverband op. Als solist speelde hij met orkesten in binnen- en buitenland. Hij trad verschillende keren op in het Concertgebouw in Amsterdam en was meerdere malen te zien op Nederlandse televisie en te horen op de radio. In kamermuziekverband trad Alexander o.a. op met Janine Jansen, Menahem Pressler, Denis Kozhukhin, Paolo Giacometti, Liza Ferschtman en met zijn neef Nikola Meeuwsen.

In de zomer 2017 nam Alexander deel aan het prestigieuze Verbier Festival Academy. Ook heeft hij gespeeld op verschillende festivals zoals het Internationale Kamermuziekfestival in Utrecht, het Grachtenfestival in Amsterdam, het Festival Bad Ragaz in Zwitserland, de Cello Biënnale in Amsterdam, Chamber Music Festival Amsterdam, Delft Chamber Music Festival, Festival Wonderfeel en CelloFest in Finland. In 2021 heeft Alexander de Grachtenfestivalprijs en de Elisabeth Everts Prijs in ontvangst mogen nemen. In 2022 was hij Artist in Residence op het Grachtenfestival.

Alexander ontving een studiebeurs van de VandenEndeFoundation. Daarnaast kreeg hij ook een beurs van de International Music Academy Liechtenstein. Daarmee volgde hij masterclasses bij gerenommeerde musici zoals Professor Wolfgang Emanuel Schmidt en Jens-Peter Maintz.

Alexander Warenberg bespeelt een cello van Alessandro D’Espine, Turijn 1832, voorheen bespeeld door Paul Tortelier, aan hem ter beschikking gesteld door de Stretton Society.

Nikola Meeuwsen (2002) is één van de opvallendste jonge pianotalenten in Nederland. Hij ontving in Amsterdam de Grachtenfestivalprijs 2022 waardoor hij bij  de editie in augustus 2023 Artist in Residence zal zijn
Het Concertgebouw heeft hem de Concertgebouw Young Talent Award 2019 toegekend. De NRC noemde hem een talent om in de gaten te houden. In 2014 won hij het Koninklijk Concertgebouw Concours, en in 2012 het Steinway Concours.

Hij speelde al meerdere keren met het Residentie Orkest oner meer met de solopartij in het pianoconcert van Clara Schumann. Op 24 april 2020 presenteerde hij zijn debuut-CD met werken van Schumann, Scriabin, Brahms en Bach.

Nikola Meeuwsen geeft concerten in binnen- en buitenland. Hij trad op met het Residentie Orkest in de Grote Zaal van het Concertgebouw. Hij gaf solorecitals in Milaan, Bologna, Triëst, Faro en Imola. Kamermuziek speelde hij met het Matangi Kwartet, de violist Alexander Kerr, altviolist Vladimir Mendelssohn en met zijn neef, cellist Alexander Warenberg. Een pianoduo vormde hij met Igor Roma, Anna Fedorova, Thomas Beijer en Enrico Pace.

Op festivals is Nikol een graag geziene gast. Hij speelde op het Storioni Festival, het Kamermuziekfestival Schiermonnikoog, het Internationaal Kamermuziekfestival Ede, Festival Classique en in het nieuwe Haagse festival Classical NOW! In 2022 speelde hij in het Gwyl Machynlleth Festival in Wales, op uitnodiging van de pianist en artistiek leider Julius Drake.

Nikola Meeuwsen studeert bij Marlies van Gent en Enrico Pace aan de prestigieuze Accademia Pianistica di Imola en aan de Koningin Elisabeth Chapel in Brussel (Waterloo) bij Frank Braley en Avedis Kouyoumdjian. Masterclasses volgde Nikola bij Jacques Rouvier, Pavel Gililov, Matti Raekallio, Ruth Nye, Edith Fischer, Jerome Rose en Dominique Merlet.

Horowitz, Schnabel, Sofronitsky, Cziffra, Rubinstein, Lipatti, Sokolov, Pogorelich, Volodos en Gould zijn de pianisten waar hij het liefst naar luistert. Nadat hij het derde pianoconcert van Rachmaninov met Vladimir Horowitz hoorde, wist Nikola dat hij pianist wilde worden.

Het Nationaal Muziekinstrumenten Fonds (NMF) heeft  Nikola een prachtige Bösendorfer vleugel in bruikleen gegeven.

Johann Sebastian Bach (1685 – 1750)

Das Wohltemperierte Klavier  (1722)

– Nr. 7 Es-Dur               BWV 852

– Nr. 14 fis-moll           BWV 859

– Nr. 15 G-Dur              BWV 860

– Nr. 17 As-Dur            BWV 862

– Nr. 20 a-moll              BWV 865

– Nr. 23 H-Dur              BWV 868

– Nr. 24 h-moll             BWV 869

Pauze

Ludwig van Beethoven (1770 -1827)

Pianosonate No.23 in F. Opus 57 “Appassionata” (1803/6)

– Allegro Assai

– Andante con moto

– Allegro ma non tropo – Presto

Fabian Müller heeft zich ontwikkeld als een van de meest opmerkelijke pianisten van zijn generatie. In het seizoen 2022/2023 maakt hij zijn debuut bij de Staatskapelle Berlin met dirigent Daniel Barenboim.

In 2013 maakte Fabian Müller naam met de International Press Prize, een speciale prijs voor de beste vertolking van een werk van Ferruccio Busoni en de speciale prijs voor de interpretatie van hedendaagse pianomuziek op het Internationale Ferruccio Busoni Pianoconcours in Bozen.

In 2014 nam hij deel aan een masterclass bij The International Holland Music Sessions in Bergen (NH) en speelde hij ook bij Concert aan Zee in Muiderberg.
Hij zorgde in 2017 voor opwinding op de ARD International Music Competition in München, waar hij vijf prijzen in ontvangst mocht nemen, waaronder de publieksprijs

Sindsdien hebben zijn concertactiviteiten zich op internationaal hoog niveau ontwikkeld: in het voorjaar van 2018 debuteerde hij met het Bayerisch Staatsorkest in de Carnegie Hall in New York; in september 2018 verzorgde hij een pianorecital in de Elbphilharmonie in Hamburg. Op 9 maart 2023 speelt hij in het Muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam werken van György Kurtág.

Fabian Müller speelde inmiddels met orkesten als het Symfonieorkest van de Beierse Radio, het WDR Symfonieorkest Keulen, het Frankfurter Radio Symfonie Orkest, het SWR Symfonieorkest, het Duitse Radio Filharmonisch Orkest en het Beethoven Orkest Bonn.

Zijn actieve belangstelling voor de muziek van Johann Sebastian Bach komt onder meer tot uiting in een langdurige samenwerking met de Berlin Baroque Soloists, een ensemble van de Berliner Philharmoniker. Met het Keuls Kamerorkest werkte hij aan alle pianoconcerten van Beethoven en voerde ze, dirigerend vanaf de piano, meerdere keren uit.

Hij is artistiek leider van de door hem geïnitieerde kamermuziekserie Bonner Zwischentöne. Zijn muzikale partners zijn Benjamin Appl, Albrecht Mayer, Diana Tishchenko, Liisa Randalu, Daniel Müller-Schott, Maximilian Hornung, Igor Levit, het Monet Quintet, het Schumann Quartet, het Aris Quartet en het Vision String Quartet.

Fabian Müller is vaste gast op festivals als het Ruhr Piano Festival, het Rheingau Music Festival, de Heidelberg Spring, het Schwetzinger SWR Festival (Artist in Residence 2024), het Mecklenburg-Voor-Pommeren Festival en het Aldeburgh Festival, en speelde in zalen als het Konzerthaus Berlin, de Pierre Boulez Saal in Berlijn, de Herkulessaal in München, de Kölner Philharmoniker, de Tonhalle in Düsseldorf, de Bremer Glocke en het Beethovenhaus in Bonn. .

Naast zijn reguliere concertactiviteiten houdt Fabian Müller zich ook bezig met muziekeducatie en het werken met kinderen en jongeren. Als festivalpianist bij het Education Project van het Ruhr Piano Festival werkt hij jaarlijks met meer dan 300 kinderen, die op een creatieve manier met moderne muziek omgaan. Dit project werd in 2014 bekroond met de Young Ears Prize en in 2016 met een Echo Klassik.

Fabian Müller heeft een exclusieve samenwerking met “Berlin Classics”. Zijn eerste cd bij dit label kwam uit in het najaar van 2018 en bevat solo pianowerken van Johannes Brahms. In 2020 verscheen een cd met werken van Beethoven, Schumann, Brahms en Rihm. Zijn laatste album, met daarop Schuberts laatste drie sonates, volgde in het voorjaar van 2022. Daarnaast werd door Deutsche Grammophon een album met Mozart-werken uitgebracht, dat hij samen met Albrecht Mayer opnam.

Carl Frühling Fantasie (1929)

Presto giocoso

De musici

Emily Beynon has been principal flute of the Concertgebouw Orchestra for more than 25 years. Born in Wales, she studied with William Bennett at the Royal Academy in London and with Alain Marion in Paris.

Equally at home in front of the orchestra as in its midst, Emily has performed as concerto soloist with many top orchestras in Europe and Asia. She is frequently heard on the radio, has featured in several television documentaries and has recorded 12 concerto/recital albums.

Emily is an enthusiastic protagonist of new music and has had many new works written for her by composers such as Errollyn Wallen, Jonathan Dove, John Woolrich, Sally Beamish, Roxanna Panufnik and Maarten Ornstein.

A passionate and dedicated teacher, Emily is regularly invited to give masterclasses all over the world. From 2009 – 2021, she was Artistic leader of the Netherlands Flute Academy (Neflac). At the start of the 2020 pandemic, Emily established a YouTube channel with short video tutorials on technical aspects of playing and various orchestral repertoire solos. She is a Fellow and Visiting Professor at the Royal Academy of Music.

emilybeynon.com

Catherine Beynon – harp

Catherine began studying the harp at the age of eight with Daphne Boden and was a scholar at the junior department of the Royal College of Music and later the Royal Academy of music in London. She completed her studies with Fabrice Pierre at the Conservatoire National Supérieur de Musique de Lyon.

Professional highlights have included performing at the BBC chamber music Proms, concerts with the Luzern Festival orchestra in Luzern and Vienna under Claudio Abbado, the concerts in Germany and the Carnegie Hall with the Bayerische Rundfunk symphony orchestra under Mariss Jansons, and a Grammy nominated concerto recording with her sister Emily, Vladimir Ashkenazy and the Philharmonia Orchestra.

In 1999, Catherine was appointed principal harp of the Royal Opera in Copenhagen (Det Kongelige Kapel), a post which she held until 2003 when she was appointed solo harp of the Orchestre Philharmonique du Luxembourg, her current post.

catherinebeynon.co.uk

Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet
– Sergio Hamerslag
– Bart de Kater
– Tom Wolfs
– Jesse Faber

Gustav Mahler  (1860 -1911)
Uit symfonie nr. 7
Erster Nachtmusik, arr. Bram Faber\

G Mahler
“Ging heut morgen ubers feld” uit Lieder eines Fahrenden Gesellen, arr. Jesse Faber

Mahler/J. Faber
Trauermarsch, uit symfonie nr. 5

Mahler
Uit symfonie nr. 3
– What the wild flowers tell me, arr. Jesse Faber

Mahler/B. Faber
Mahler’s Walzerfolge

PAUZE

Mahler/ Radek Fedyk
Gustavski Kuckuck

Mahler
Uit symfonie nr. 9
– Rondo Burleske, arr. Marijn van Prooijen

Mahler
“Ich bin der welt abhanden gekommen” uit Rückert-Lieder, arr. Bram Faber
Mahler/ Bram en Jesse Faber

De musici

Het Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet bestaat uit de vier veelzijdige klarinettisten Sergio, Bart, Tom en Jesse.

De vier heren zijn allen opgeleid aan het Conservatorium van Amsterdam en het is samenspel, hun liefde voor de hele klarinetfamilie en vooral het plezier in muziek maken wat hen samen tot het Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet, kortweg het NAKK maakt. Het kwartet is al elf jaar een graag gezien en geliefd ensemble op de Nederlandse muziekpodia.

Het NAKK werd in 2015 genomineerd voor de Grachtenfestivalprijs en presenteerde in 2017 in het Concertgebouw in Amsterdam haar debuut-cd “Ode aan Amsterdam”, gevolgd door de sequel “New Amsterdam Stories” in 2019. In 2021 presenteerde het ensemble haar door pers en publiek enthousiast ontvangen derde CD “Wunderhorns” met muziek van Gustav Mahler. De Volkskrant schreef hierover: “Het Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet weet wel raad met de ongekende rijkdom aan kleur en emoties van Mahler” en het NRC Handelsblad schreef: “De vier klarinettisten bereidden van alle Mahler-ingrediënten een album dat smaakt naar meer”.

Ook internationaal is het NAKK actief. Het ensemble maakte tournees naar landen met een bijzondere muziekcultuur, zoals Bulgarije, Portugal en Brazilië. De opgesnoven invloeden zijn terug te horen in de diverse gevarieerde programma’s. Muziek bij iedereen brengen is hetgeen waarin het NAKK het sterkst is: zo verraste het ensemble nietsvermoedende passagiers van de Amsterdamse tram 3 en konden lange rijen automobilisten genieten van een kort file-concert voor de open brug op de A1 bij Muiderberg

Don Giovanni (KV 527) 1787

Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791)

Aan de vleugel:           Carl van Reenen

Don Giovanni:            Martijn Cornet

Donna Anna:              Karin Strobos

Donna Elvira:             Charlotte Houberg

Don Ottavio:               Erik Slik

Leporello/verteller:  Luc Runderkamp

Don Giovanni is een rasechte vrouwenversierder, die het niet zo nauw neemt met de gevoelens van de vrouwen. Zijn nieuwste verovering is Donna Anna, die vlucht voor  de opdringerigheid van Don Giovanni. Hulp komt van haar vader Il Commendatore, maar bij het dan ontstane gevecht tussen hem en Don Giovanni raakt de Commendatore fataal gewond. Samen met zijn bediende Leporello vlucht Don Giovanni. Donna Anna heeft ondertussen hulp gezocht bij haar geliefde Don Ottavio en ziet dat haar vader is gedood. Zij smeekt Don Ottavio haar vader te wreken.
Don Giovanni maakt ondertussen nieuwe slachtoffers met zijn romantische escapades in de persoon van de mooie Donna Elvira en het boerenmeisje Zerlina dat gaat trouwen met Maseto. Zowel Donna Anna als Donna Elvira willen het Don Giovanni betaald zetten, maar hij trekt zich nergens iets van aan en drijft de spot met alles. Totdat Don Giovanni door de geest van Il Commendatore ter verantwoording wordt geroepen.

De musici

Carl van Reenen

De Muiderbergse componist en pianist Carl van Reenen studeerde piano op het Conservatorium in Amsterdam bij Jan Wijn. Hij treedt op in verschillende kamermuziekensembles en hij begeleidt zangers. Verder werkt hij aan het Utrechts Conservatorium als co-repetitor en docent repertoirestudie. Eerder speelde hij operafragmenten op een cruiseschip, trad hij op in toneelstukken en speelde hij filmmuziek. Hij speelde key-board in verschillende producties van Joop van de Ende. Ook schreef en regisseerde hij kindermusicals. Carl is ook dirigent. Hij leidt het Zwols Symfonieorkest. In 2009 dirigeerde hij de door hemzelf samengestelde opera Lisettes Rache oder Der Onkel aus Chicago, gebaseerd op muziek van Mendelssohn.

Bij Concert aan Zee kreeg hij al eerder Carte Blanche. De eerste keer bracht hij het muziektheaterstuk “L’histoire du Soldat” van Strawinsky. In 2015 speelde hij de pianoversie van Mussorgsky’s “De Schilderijen van een tentoonstelling” en een aantal uitdagende stukken met klarinettiste Celeste Zewald, In 2016 presenteerde hij de mooiste pianotrio’s. In 2017 verraste hij met gevarieerd programma met KCO-violiste Sjaan Oomen en mezzosopraan Ellen van Beek. In 2018 bracht hij een vocaal programma met sopraan Charlotte Houberg en opnieuw Ellen van Beek met onder meer Pergolesi’s Stabat Mater. In 2019 kwam hij met een Tsjechische connectie: klarinettist Karel Dohnal en violiste Radka Dohnalová. In 2020 toverde hij, samen met het X-Sight Percussionduo een bedwelmend mooie “Canto Ostinato” van Simeon ten Holt uit de vleugel en twee marimba’s.

Karin Strobos

Karin Strobos kreeg de kans in te vallen in de rol van Octavian in Der Rosenkavalier van R. Strauss bij De Nationale Opera onder de baton van Sir Simon Rattle. Haar succesvolle optreden oogstte lovende kritieken. Zowel het NRC als De Volkskrant spraken van een droomdebuut. De carrière van Karin is vanaf dat moment in een stroomversnelling terechtgekomen.

Vanaf 2014 had Karin Strobos een vast contract bij het Aalto-Musiktheater in Essen, Duitsland. Daar vertolkte ze rollen als Cherubino, Charlotte, Suzuki, Zerlina, Idamante, Dorabella, Rosina en Siébel en Amando. In het seizoen 2018-19 zong Karin in Essen Hänsel, Dorabella en Donna Elvira.

Van 2009 tot 2011 behoorde Karin tot het vaste ensemble van Opera Zuid, waar ze rollen zong als Octavian, Cherubino, Hänsel, Varvara, Suzuki, Siébel en Boulotte. In mei 2015 kwam ze terug om de titelrol te zingen in Rossini’s La Cenerentola te zingen. Na haar rol in Der Rosenkavalier keerde Karin terug naar De Nationale Opera in Amsterdam voor de rollen Flora (La Traviata) en Phénice (Armide). In oktober 2018 zong ze Karolka in Janacek ‘Jenufa’.
Bij de Nederlandse Reisopera zong ze Cherubino, Flora, Rosina en Der Komponist (Ariadne auf Naxos).

Karin trad veelvuldig op als soliste bij orkesten, zoals het Radio Filharmonisch Orkest, het Residentie Orkest, het Nederlands Philharmonisch Orkest, Het Gelders Orkest, het Noord Nederlands Orkest en de philharmonie zuidnederland. In november 2017 was ze wederom soliste bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest voor de concerten ‘Musical meets Opera’. In 2018-19 zingt Karin liederen van Mahler en van Wagner, respectievelijk met het Nederlands Kamerorkest en met het Ciconia Consort.
Willem Jeths schreef speciaal voor Karin twee delen in zijn Eerste Symfonie. Hiermee maakte Karin haar debuut in de Zaterdagmatinee in het Concertgebouw van Amsterdam met het Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Edo de Waart. Onder leiding van De Waart maakte Karin in 2015 haar debuut bij deFilharmonie van Antwerpen, in Mahler’s Vierde Symfonie.

Kamermuziek maakt Karin veel en graag met haar vaste pianiste Else Sterk, haar vaste trio met Daria van den Bercken en Felicia van den End, met Sax en Stix en met Cello8ctet Amsterdam. In het seizoen 2017-18 tourde ze door Nederland met ‘Die Schöne Magalone’ van Brahms. Hierin werkt ze samen met pianist Thomas Beijer en acteur Sieger Sloot. Ook in 2018-19 voeren zij dit programma uit.
Karin ontving prijzen als de Grachtenfestivalprijs 2011, het Gouden Viooltje en de Debuut Publieksprijs met Felicia en Daria.

Karin studeerde bij Henny Diemer aan het Utrechts Conservatorium, waar ze in 2009 haar Master met onderscheiding ontving. Ook maakte ze deel uit van het ensemble van Opera Studio Nederland. Daarnaast kreeg zij zanglessen van Brigitte Fassbaender, Iris Dell’Acqua, Gemma Visser en Margreet Honig.

Martijn Cornet

Bariton Martijn Cornet was lid van het ensemble in het Aalto Theater in Essen, met rollen als Il Conte di Almaviva in Le Nozze di Figaro , Papageno in Die Zauberflöte, Guglielmo in Così fan tutte, Harlekin in Ariadne auf Naxos, Moralès in Carmen, Baron Douphol in La Traviata, Dr. Falke in Die Fledermaus, Valentin in Faust, Barbier in Die schweigsame Frau, Pantalon in L’amour des trois oranges, Heerrufer in Lohengrin, generaal von Rohnsdorff in Die Czardasfürstin, Kruschina in Smetana’s Die verkaufte Braut, Pappacoda en Makkaronikoch in Eine Nacht in Venedig en Schaunard in La Bohème.

Bij de Nationale Opera zong hij Padde in Little Dog’s Heart, Le Crieur in La Juive, Patrocle in Iphigénie en Aulide, Cithéron en Un Satyre in Platée, 2e Walvisvaarder in Legende door de Nederlandse componist Jan-Peter Wagemans en meest recentelijk de rol van Hij in de wereldpremière van de nieuwe opera Theatre of the World van Louis Andriessen in een enscenering van Pierre Audi, die ook werd uitgevoerd in de Walt Disney Concert Hall in Los Angeles.

Andere opdrachten zijn een veelgeprezen uitvoering als Don Giovanni voor Holland Opera, Gregorio in Roméo en Julliette en Caronte in Orlando Palladino van Haydn, beide in de Zaterdagmatinee-serie in het Concertgebouw in Amsterdam, Enrico in L’Isola Disabitatabij de Nederlandse Reisopera, de titelrol in Monteverdi’s Orfeo in een speciale jubileumproductie van de Opera Studio Nederland, Cithéron en Un Satyre in Platée met de Early Opera Company in Londen, Horatio in Thomas ‘ Hamlet, Hermann / Schlémil in Les Ingles d’Hoffmann van Offenbach, Ivan Zhuran in Tchaikovsky’s The Sorceress, allemaal in Theater an der Wien, Dr. Falke in Die Fledermaus in Opéra National de Lorraine, Papageno in Die Zauberflöte in de New Israeli Opera en Harlekin in Ariadne auf Naxos in de Semperoper Dresden.

In 2018/19 speelde hij in het Aalto Theater Essen rollen als Guglielmo, Moralès, Papageno en Schaunard, terwijl Gamekeeper in Dalkak’s Rusalka wordt toegevoegd aan zijn repertoire.

Zijn concertrepertoire omvat werken als Kurt Weill’s Berliner Requiem, Haydns Paukenmesse , Schönberg’s A Survivor uit Warschau, Brahms’ Ein deutsches Requiem, het Fauré Requiemen zowel Bachs Johannes- als Matthäus-Passion, die hij heeft uitgevoerd met orkesten zoals, Radio Kamer Filharmonie, Nederlands Kamerorkest, Den Haag Philharmonie en het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Op het Grachtenfestival Amsterdam verscheen hij in twee kameropera’s van Jonathan Dove en Dover Beach van Samuel Barber. In recital trad hij ook op in het Concertgebouw in Amsterdam, als onderdeel van hun serie “Young Artists”.

Cornet heeft het genoegen gehad om samen te werken met dirigenten als Marc Minkowski, René Jacobs, James MacMillan, Carlo Rizzi, Jan Willem de Vriend, Martyn Brabbins, Tomas Netopil, Reinbert de Leeuw, Alessandro de Marchi, Paul Agnew en Richard Egarr en met toneelregisseurs zoals Nigel Lowery, Pierre Audi, Christoph Loy, Guy Joosten, Philipp Himmelmann en Carlos Wagner.

Martijn Cornet studeerde af aan het Conservatorium van Amsterdam en was lid van de Opera Studio Nederland. Hij werkt met zangpedagoge Margreet Honig.

Om meer bij zijn gezin te zijn verruilt Cornet zijn vaste baan in Essen voor het freelance bestaan, net op het verkeerde moment, een maand voordat in maart 2020 de coronacrisis losbreekt. In 2021 maakt hij samen met het Ragazze Quartet een bijzonder CD met Schubert’s Winterreise. Tijdens de lockdowns werkt hij wat maanden in de bouw en begint als zij-instromer in het basisonderwijs. Als meester Martijn staat de operazanger nu dus ook voor de klas.

Charlotte Houberg

Charlotte Houberg heeft, nadat ze haar conservatoriumstudie CUM LAUDE heeft afgesloten, in 2016 haar debuut gemaakt bij de Nederlandse Opera & Ballet als Eerste Heks bij de wereldpremière van The Theater of the World van Louis Andriessen, o.l.v. Reinbert de Leeuw met het ASKO|Schönberg ensemble in de Walt Disney Concert Hall van Los Angeles en in Carré Amsterdam. In 2022 zal ze wederom te horen zijn bij Holland Opera en zullen ze een tournee door Nederland en België maken. Ook zal ze te horen zijn als Donna Anna uit de opera Don Giovanni.

Ze zong de rollen van L’Amour (Cadmus et Hermione – Lully), Zerlina (Don Giovanni – Mozart), Bess (Porgy & Bess – Gershwin), Frasquita (Carmen – Bizet). In de kinderopera Eendje Buitenbeentje van Holland Opera, was ze soliste en violiste en is ze afgelopen september op het GrowOp Festival in Denemarken geweest. Ze heeft met het Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. chefdirigent Lahav Shani in 2017 een Russische programma gezongen. In 2018 heeft ze de rol van Elize gezongen in een arrangement op Tschaikovsky’s Zwanenmeer bij Holland Opera. Met deze opera is ze in 2020 op tournee geweest door Nederland en België.

Charlotte heeft een tournee door Nederland gemaakt met Sinfonia Rotterdam: een finaleprijs die ze won tijdens het SJMN Concours 2011. In Amman, Jordanië, heeft ze o.l.v. Vincent de Kort Miroir de Peine van H. Andriessen in het Romeins Amfitheater laten horen met het Amman Orchestra.

Ze is veelgevraagd voor kamerconcerten.Naast opera en lied is ze ook een veelgevraagde soliste voor oratoria (o.a. Mattheus Passie en Weihnachtsoratorium van Bach, Requiem van Faure en Mozart, Brahms Deutsches Requiem, Handel’s Messiah, het Stabat Mater van Dvorak, Das Klagende Lied van Mahler, Frühlingsbegräbnis van Zemlinsky en Mahler 2). Zo zong ze in 2018 met dirigent Boudewijn Jansen en Concertgebouw Kamerorkest het Weihnachtsoratorium. In 2021 zal ze met hem en de Händelvereniging de Messiah van Handel laten horen.

In de zomer van 2022 zal ze met Duo Houberg & Vegter en violiste Eva Traa ‘Hof van Heden’ laten horen, geregisseerd door Kenza Koutchoukali en gearrangeerd door Anne-Maartje Lemereis. Met cellist Joachim Eijlander zal ze door Nederland touren in augustus met een prachtig programma voor cello en sopraan.

Charlotte heeft masterclasses gevolgd van o.a. Rudolf Jansen, Meinard Kraak, Cynthia Hofmann, Henk Neven, Hans Eijsacker, Claudia Visca, Angelika Kirschschlager, Claron McFadden, Ed Spanjaard, Michelle Breedt en Nelly Miricioiu.

Charlotte was te gast bij het tv-programma ‘De Tiende van Tijl” en “Proefkonijnen”. Ook was ze op de tv te zien tijdens het Grachtenfestival 2013 voor NTR Podium Live. Ze was meerdere malen te gast op NPO Radio4.

www.charlottehouberg.com

Erik Slik

Erik Slik studeerde aan het Conservatorium van Utrecht bij Henny Diemer en nam na zijn studie lessen bij Iris dell’ Aqua en Margreet Honig. Hij behaalde in 2009 de finale van het Cristina Deutekom Concours.
Hij maakte als solist deel uit van het Muziektheaterensemble van Theater & Philharmonie Thüringen waar hij partijen vertolkte als: Fenton in Nicolais „Die lustigen Weiber von Windsor“, Sinowi in “Lady Macbeth” van Schostakowitsch, Mottel in „Anatevka“, Walter de Courcey „Chess“ en Schmidt in Massenets Opera „Werther“, Camille de Rossillon in “Die lustige Witwe”, Rector Adams in “Peter Grimes” en Pylade in Gluck’s “Iphygenie auf Tauris”.

Tijdens zijn studie werkte hij mee aan verschillende operaproducties en zong rollen als Don Ottavio (Don Giovanni, Britten-Pears Programme in Aldeburg), Lehrbube (Die Meistersinger von Nürnberg, Stadttheater Bielefeld), Oronte (Alcina, Händel), Flute (A Midsummer Night’s Dream, Dutch National Opera Academy). Hij zong de titelrol in Aladdin en de wonderlamp (Nino Rota, Vlaamse Opera), Nathanaël (Les contes d’Hoffmann, Nationale Reisopera), Un servo di Amelia (Un ballo in maschera, Nationale Reisopera), Tamino (Die Zauberflöte, coproductie Grachtenfestival en Nationale Reisopera), Molenaar (De Gelaarsde Kat, Opera Trionfo) en Remendado (Carmen, International Opera Productions).

Slik was te zien in Die Soldaten en Parsifal (De Nederlandse Opera) en als Phélipe le Beau in Rob Zuidam’s Rage d’Amours. Bij de Nationale Reisopera zong hij Gonzalve in Ravel’s l’Heure Espagnole en Don Basilio in Mozart’s Nozze di Figaro. Hij werkte met dirigenten als Hartmut Haenchen, Jan Willem de Vriend, Otto Tausk, Bruno Weil, Antony Hermus, Kenneth Montgommery en Carlo Rizzi. In 2014 keerde hij terug bij De Nationale Opera (DNO) als Normanno in Lucia di Lammermoor alsmede in de NTR Zaterdagmatinee in Beethoven’s Fidelio naast zijn engagement als lyrische tenor bij Theater Thüringen.

Hij zong in de Zaterdagmatinee van het Concertgebouw als Torquemada in Ravel’s “l’Heure Espagnole”. Hij debuteerde in Zuid Afrika als Tamino in Mozart’s “Zauberflöte. Erik maakt deel uit van Frommerman, een groep klassiek opgeleide zangers ontstaan als ode aan “The Comedian Harmonists”.

www.erikslik.com

Luc Runderkamp

Als enige amateur in dit gezelschap waagt hij zich als verteller niet aan het zingen. Ervaring op de bühne deed hij op gedurende 30 jaar in producties bij de Muiderbergse toneelvereniging Stuk voor Stuk. Als geoefende koorzanger nam hij deel aan uitvoeringen van de Matheus Passion, de Johannes Passion en de requiems van Mozart, Fauré en Brahms. Luc is ook zanger met op zijn repertoire de mooiste Nederlandse luisterliedjes, waarmee hij optreedt in verzorgingshuizen en bij huiskamerconcerten. Hij geniet bescheiden bekendheid als vaste deelnemer aan het Ouderen Songfestival waar hij meerdere keren in de prijzen is gevallen.

www.luczingt.nl

Lucie Horsch & Anna Bachleitner

Claude Debussy                      ‘Bruyères’
‘Général Lavine – eccentric’ (uit Préludes L.123)

Claude Debussy                      ‘Syrinx’

Claude Debussy                     ‘Soirée dans Grenade’ (uit Estampes L.100)

Padre Antonio Soler              Sonate in Fis gr.t. R.91

Henri Dutilleux                      ‘Blackbird’

Lotta Wennäkoski                  ‘Arteria’ (2021, Nederlandse première)

*Pauze*

Joseph Haydn                            The Mermaid’s Song’ Hob XXVIa:25

Robert Schumann               ‘Abschied von Frankreich’

                                                    Uit: Gedichte der Königin Maria Stuart, op. 135

Robert Schumann               Romanze nr. 2 ‘Einfach’

                                                    Uit: Drei Romanzen, op. 28

Joseph Haydn                       Arianna a Naxos

De musici

De Bavarische Mezzo-Sopraan Anna Bachleitner is gespecialiseerd in Oude Muziek en is, zoals het Südbadische Zeitung schrijft: “een zeer flexibele vocaal artieste die rijkelijk beschikt over genuanceerde klankkleuren en expressie”.

In 2021 vertolkte Anna de rollen van “Nunzia” en “Melissa” in ‘La liberazione di Ruggiero’ van F. Caccini tijdens het Brighton Early Music Festival (UK) en werd ze geselecteerd voor de Confidencen Opera & Music Festival Academy (SE), waar ze deel was van de nieuwe productie ‘Hail! Bright Cecilia!’. Haar kamermuziek ensemble Ensemble Arcula Canora werd gekozen voor het Fabulous Fringe programma van het Utrecht Early Music Festival 2021. Momenteel is ze lid van het LaCetra Vokalensemble in Basel (CH) en de Zürcher Sing-Akademie, en is ze artistiek leider van haar eigen Ensemble “Grenade”.

Aan de vooraanstaande Schola Cantorum Basiliensis in Basel (CH) studeerde Anna onder Evelyn Tubb en Gerd Türk. Tijdens haar studies kreeg ze de mogelijkheid om samen te werken met Anthony Rooley, Vaclav Luks, Andrea Marcon, Leonardo Garcia Alarcon, en anderen. Sinds September 2022 studeert Anna aan het Conservatorium van Amsterdam onder Xenia Meijer.

Lucie Horsch (1999) begon haar carrière op jonge leeftijd als blokfluitiste. Nadat ze bij meerdere concoursen prijzen in de wacht had gesleept, ontving ze in 2016 de Concertgebouw Young Talent Award. Lucie heeft recitals gespeeld in zalen als het Brucknerhaus in Linz, de Philharmonie in Essen, de Wigmore Hall in Londen en het Concertgebouw in Amsterdam. Ook was ze te horen op festivals overal ter wereld, waaronder het Budapest Spring Festival, de Festspiele Mecklenburg-Vorpommern en het Hindsgavl Festival in Denemarken.

Op 16-jarige leeftijd kreeg Lucie een exclusief platencontract aangeboden bij het label Decca Classics. Haar eerste album met werken van Vivaldi werd in 2017 bekroond met een Edison Klassiek prijs. Voor haar tweede cd, opgenomen samen met de Academy of Ancient Music en luitist Thomas Dunford, ontving ze de prestigieuze Opus Klassik award.

Op haar 11^e jaar begon Lucie met pianolessen bij Marjès Benoist. Een jaar later werd ze toegelaten tot de Sweelinck Academie van het Amsterdamse Conservatorium. In 2016 was ze prijswinnaar tijdens het Steinway Piano Concours, dat plaatsvond in de Kleine Zaal van het Concertgebouw. In 2017 speelde ze een concert in de Grote Zaal van het Concertgebouw gedirigeerd door Ed Spanjaard en werd ze uitgenodigd om een recital te spelen bij het Festival Schiermonnikoog. Afgelopen jaar maakte ze in het kader van de Mozart-week van NPO Radio 4 video-opname van een Mozart pianosonate.

De afgelopen vier jaar was Lucie pianostudente aan het Amsterdamse Conservatorium in de klas van Jan Wijn. Ze is zeer actief als kamermuziekspeler en heeft met verschillende zangers samengespeeld tijdens masterclasses van onder andere Margreet Honig.

Lucie is 7 jaar lang lid geweest van het Nationaal Kinderkoor en mocht optreden met dirigenten als Sir Simon Rattle en Mariss Jansons. Door haar grote passie voor zingen, heeft ze de afgelopen drie jaar zanglessen gevolgd bij Xenia Meijer aan het Amsterdamse Conservatorium.

Het lied voor solostem en instrumentaal ensemble bloeide in Engeland in de late 16e eeuw. De overgeleverde collecties bevat het een groot aantal werken van de hoogste muzikale en poëtische kwaliteit. De sopraan Klaartje van Veldhoven, bekend om haar ontroerende en grensverleggende uitvoeringen van oude muziek, brengt deze liederen weer tot leven samen met Seldom Sene. De stem en de consortinstrumenten versmelten zo mooi samen dat er magie op het podium ontstaat. De donkerste teksten spreken van ongelukkige liefde en van de dood of presenteren ernstige morele overwegingen maar er is ook ruimte voor lichte en speelse madrigalen over de natuur en vreugdevolle aankondigingen van Kerst. Tussen de liederen door speelt Seldom Sene virtuoze instrumentale dansen en fantasieën waaronder een van de In Nomine’s van Christopher Tye waar Seldom Sene haar naam aan ontleent.

Seldom Sene Blokfluitkwintet
Stephanie Brandt • Ruth Dyson • Hester Groenleer • Eva Lio • María Martínez Ayerza met Klaartje van Veldhoven Sopraan

 Delight in musicke
Liederen, dansen en fantasieën uit de Engelse renaissance

Giovanni Coprario    Fantasia: “O voi che sospirate”
(1570–1626)              Oxford, Christ Church Library & Archives

Nathaniel Patrick      Send forth thy sighs
(ca. 1569–1595)        Climb not too high
Londen, British Library, Add. MS 17786-91

Christopher Tye        In Nomine “Seldom Sene”
(1505–1573)               Londen, British Library, Add. MS 31390

Robert Johnson        A knell
(1586–1634)              London, British Library, Add. MS 31390

John Bennet              Venus’ birds
(fl. 1599–1614)          Londen, British Library, Add. MS 17786-91

John Baldwine          Coockow as I mee walked
(ca. 1560–1615)         Oxford, Christ Church Library & Archives – MSS 980-981

Thomas Weelkes       The nightingale, the organ of delight
(ca. 1574–1623)        Madrigals to 3, 4, 5 and 6 voyces, Londen, 1597

Attr. R. Nicholson     Cuckoo
(1563–1639)              Londen, British Library, Add. MS 17787

John Dowland            Lachrimae Antiquae
(1563–1626)             Sir John Souch his Galliard
M Whitehead his Almayn
Lachrimae, or Seven Teares…
Londen, 1604

Anoniem                 Farewell the bliss that once I had
New York Public Library, Drexel MSS 4180-5

p a u z e

Anthony Holborne    The Image of Melancholy
(1545–1602)           The Fruit of Love
Almayne
Pavans, Galliards, Almains, and other short Aeirs …,
Londen, 1599

William Byrd             Ah silly soul
(ca. 1540–1623)        Psalmes, Songs, and Sonnets: some solemne, other joyfull…
                                     Londen, 1611
If women could be fair
                                     Psalmes, sonets, & songs of sadnes and pietie,
Londen, 1588

Henry Purcell            Fantazia upon one note
(1659–1695)              Londen, British Library, Add. MS 31435

William Byrd            Browning
Londen, British Library, Add MSS 17792

Anoniem                    Sweet was the song the Virgin sung
Londen, British Library, Add. MS 17786-91
 

De musici

Seldom Sene
Stephanie Brandt • Ruth Dyson • Eva Lio • Hester Groenleer • María Martínez Ayerza

Het in Amsterdam gevestigde blokfluitkwintet Seldom Sene ontstond uit gedeelde passie en werd opgericht in 2009. De vijf musici vonden elkaar door hun interesse in de uitvoeringspraktijk van zowel oude als nieuwe muziek en zij bundelen hun krachten op het gebied van creativiteit, muziekwetenschappen, improvisatie en ongekende virtuositeit. Met inventieve en gevarieerde programma’s schittert Seldom Sene in alle aspecten van ensemblespel en speelt met kracht, precisie en zeer veel expressiviteit. Het ensemble stond in de afgelopen jaren veel in de aandacht, en valt inmiddels niet meer weg te denken uit het Nederlandse kamermuzieklandschap.

SELDOM SENE beschikt over een indrukwekkende collectie van meer dan zestig blokfluiten in alle soorten en maten: zij bespelen vier prachtige sets van renaissance-consortinstrumenten naast de moderne hoekige modellen van Herbert Paetzold en zij beschikken ook over een variëteit aan barokke instrumenten en delicate middeleeuwse cilindrische blokfluiten. Een van de eerste werken die de musici repeteerden was een In Nomine van de Engelsman Christopher Tye (ca. 1505-ca. 1572) in het oog. Dit korte werkje, met de titel Seldom Sene, is opvallend van schoonheid, precisie en ritmische complexiteit en het vat het doel en de motivatie van het ensemble precies samen: het uitvoeren van indrukwekkend repertoire voor kwintet op een manier die zelden gehoord of gezien is.

In oktober 2009 debuteerde Seldom Sene tijdens het ‘Concours International d’Ensembles de Flûtes à bec’ in Le Mans (Frankrijk), waar het ensemble de eerste prijs won. In maart 2011 werd aan Seldom Sene unaniem de ‘Prix d’Interprétation’ toegekend van de toonaangevende ‘International Chamber Music Competition’ in Illzach (Frankrijk) en in de zomer van 2013 was de groep finalist van de ‘York International Early Music Young Artists Competition’. Op 6 september 2014 mochten zij de eerste prijs, de publieksprijs en de persprijs in ontvangst nemen op het prestigieuze Internationale Van Wassenaer Concours voor oude muziek ensembles, geïntegreerd in het Festival Oude Muziek Utrecht.

Seldom Sene wordt alom geprezen om “de uitmuntende muzikale interpretatie en prachtige repertoirekeuze” (Frédéric De Roos) en concerteert in befaamde series en op festivals in heel Europa met als hoogtepunt een tournee van 11 concerten op geweldige locaties tijdens het Seizoen Oude Muziek in 2016. Seldom Sene neemt op voor het Nederlandse label Brilliant Classics.

www.seldomsene.com

 Sopraan Klaartje van Veldhoven wordt geprezen om haar heldere toon, haar liefde voor avontuur en haar eerlijke interpretaties. Al van jongs af aan is zij te horen in de concertzalen in het buitenland. Klaartje studeerde in Zwitserland aan het Schola Cantorum in Bazel, en in Nederland aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.
Ze voelt zich als een vis in het water met repertoire van de barok en de klassieke periode en is heel erg geïnspireerd niet alleen door de geluiden, maar ook door de architectuur en kunst van die tijd. In 2006 won ze de eerste prijs in de competitie om de ‘John Kerr Award for English Song’ in het Finchcocks Museum in Engeland.
Zij houdt ook van zingen van hedendaagse repertoire en zoekt naar mogelijkheden om samen met improviserende musici, zoals Bert van den Brink, Maarten Ornstein, Tony Overwater, Rembrandt Frerichs en Jörg Brinkmann te werken om haar muzikale horizon te verbreden, hiermee was zij in het seizoen 2016/2017 Artist in Residence in de Stadsgehoorzaal in Leiden.
Klaartje heeft meegewerkt aan verschillende cd-producties, waaronder de Hohe Messe van Johann Sebastian Bach met de Nederlandse Bachvereniging,King Arthur van Henry Purcell met Barokopera Amsterdam, La Resurrezione en Aminta & Fillide van Händel, beide met Contrasto Armonico. Ze heeft een cd opgenomen met het Stabat Mater van Pergolesi in de Nederlandse vertaling van Willem Wilmink met de Nieuwe Philharmonie Utrecht. Dit album werd bekroond met een 10 in Luister.
Haar debuutalbum Komm in mein Herzenshaus met aria’s voor sopraan door Johann Sebastian Bach, begeleid door barokensemble en accordeon, werd uitgebracht in 2013. Haar recente album Normal gets you nowhere kreeg 4 sterren in de Trouw.

www.klaartjevanveldhoven.nl

Programma

Maria Milstein – viool

Nathalia Milstein – piano

Edvard Grieg (1843–1907)

Viool Sonate n.1 in F groot op.8

1. Allegro con brio
2. Allegretto quasi andantino
3. Allegro molto vivace

Karol Szymanovski (1882–1937)

Mythes op.30

1. La Fontaine d’Arethuse
2. Narcisse
3. Dryades et Pan

pauze

Claude Debussy (1862-1918)

Sonate in G

1. Allegro vivo
2. Intermede: Fantastique et leger
3. Finale: Tres anime

César Franck (1822-1890

Sonate in A groot

1. Alegretto moderato
2. Allegro
3. Ben moderato: Recitativo-Fantasia
4. Alegretto poco mosso

De musici

Biografie Maria http://www.mariamilstein.com/biography.html

Biografie Nathalia https://www.nathaliamilstein.com/biography

Milstein duo http://www.mariamilstein.com/milstein-duo.html

Programma Delta Piano Trio

Gerard Spronk,  viool

Irene Enzlin, cello

Vera Kooper, piano

Antonín Dvořák, 1841 – 1904

Pianotrio No. 4 in e klein (“Dumky”), opus 90

Lento maestoso — Allegro quasi doppio movimento

Poco Adagio — Vivace non troppo

Andante — Vivace non troppo

Andante moderato — Allegretto scherzando

Allegro — Meno mosso

Lento maestoso — Vivace

Ludwig van Beethoven 1770 – 1827

Pianotrio  opus 1, no.1

Allegro
Adagio cantabile
Scherzo. Allegro assai
Finale. Presto

Tigran Mansurian  (1939)

5 Bagatellen

Antonín Dvořák,  Pianotrio No. 4 in e klein (“Dumky”), opus 90

In de roemrijke jaren rond 1890 componeerde Dvořák misschien wel zijn meest ‘volkse’ werk: het vierde en laatste Pianotrio in e klein, opus 90 ‘Dumky’. Het werk ontstond tussen november 1890 en 12 februari 1891. Violist Ferdinand Lachner, cellist Hanuš Wihan en de componist zelf aan de piano voerden het trio op 11 april 1891 voor het eerst uit in Praag tijdens een concert waarbij Dvořák een eredoctoraat van de Karelsuniversiteit ontving. Het werk raakte zo geliefd, dat Dvořák het ook speelde tijdens zijn veertig (!) afscheidsconcerten in Bohemen en Moravië, voordat hij in 1892 naar de Verenigde Staten vertrok om directeur van het National Conservatory of Music of America in New York te worden. Bij de publicatie in 1894 controleerde zijn vriend en collega Johannes Brahms de drukproef van het pianotrio, aangezien Dvořák zelf in Amerika was.

Verrassend genoeg bestaat het Pianotrio in e klein niet uit de destijds gebruikelijke vier delen, maar uit zes dumky – vandaar de bijnaam. Dumky is het meervoud van dumka, het verkleinwoord van duma, een droefgeestige Slavische (van oorsprong Oekraïense) volksballade. Net als sommige andere Oost-Europese componisten maakte Dvořák van de dumka een vorm waarin langzame, melancholieke ‘vertellingen’ worden afgewisseld met snelle dansen.

Ludwig van Beethoven, Pianotrio  opus 1, no.1

Het eerste pianotrio dateert uit 1793/94, het jaar nadat Beethoven Bonn had verruild voor Wenen om daar zijn (muzikale) geluk te gaan beproeven. We weten precies hoe het hem daar is vergaan, met afwisselend triomf en wanhoop, ziekte, voortschrijdende doofheid en daarbovenop nog een fikse dosis privézorgen.

Beethoven toonde zich ook  bedreven in de eigen marketing door het werk zo in te richten dat het bij gelegenheid ook door een klarinet in plaats van een viool kon worden gespeeld. Het was een ‘kunstje’ dat Beethoven later nog eens zou herhalen in de al lang en breed vergeten ‘folk songs’. Wat mogelijk ook geholpen kan hebben is de spitsvondige verwerking van een nogal klungelig thema met negen daarvan afgeleide variaties in de finale, afkomstig uit een in Wenen in die tijd zeer populaire komische opera van Joseph Weigl: L’amor marinaro. Maar klungelig of niet, het draaide natuurlijk om die variaties en die zijn van een kwaliteit zoals alleen Beethoven die kon schrijven.

De 5 Bagatellen van de Armeense componist Tigran Mansurian (1939) zijn bijna honderd jaar na het Dumky Trio geschreven, maar toch zijn er veel overeenkomsten tussen de stukken: beide componisten lieten zich inspireren door de klanken van hun land en combineren elementen van volksmuziek met een meer traditionele westerse manier van schrijven.

De musici

Het trio bestaat uit violist 

celliste 

en pianiste

en is opgericht in 2013 toen ze alle drie studeerde aan het Mozarteum conservatorium in Salzburg. Hun grootste speerpunt is communicatie, elkaar intuïtief aanvoelen. ‘We proberen niet eens zozeer een perfecte balans te zoeken, maar wel zoeken we de grenzen van elkaars instrumenten. Elkaar uit te dagen in de klank. Soms zelfs door niet dezelfde soort klank te hebben’.

Via deze trailer krijgt u een voorproefje van het programma ‘Inner Voice’

De musici

Jörgen van Rijen

Jörgen van Rijen is naast zijn werk als solotrombonist van het Concertgebouworkest een veelgevraagd solist bij orkesten en ensembles, waaronder het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het BBC Symphony Orchestra, het Tsjechisch Philharmonisch Orkest en het Residentie Orkest.

Hij studeerde bij George Wiegel aan het Rotterdams Conservatorium, waar hij zijn studie Uitvoerend Musicus afsloot met een 10 summa cum laude. Verder studeerde hij bij Michel Becquet in Lyon, waar hij ook baroktrombone studeerde bij Daniel Lassalle. Daarnaast volgde hij lessen en masterclasses bij autoriteiten als Christian Lindberg, Joseph Alessi, fagottist Brian Pollard en cellist Anner Bijlsma.
Theo Verbey, Martijn Padding, Jacob ter Veldhuis, Jan van Vlijmen en anderen componeerden werken voor Jörgen van Rijen. In 2012 soleerde hij in de wereldpremière van Kalevi Aho’s Tromboneconcert; in april 2017 hield hij met het Concertgebouworkest het Tromboneconcert van James MacMillan ten doop.  Jörgen van Rijen maakt sinds 2007 deel uit van het Lucerne Festival Orchestra. Hij doceert aan het Conservatorium van Amsterdam en de Royal Academy of Music in Londen. Verder is hij actief als kamermusicus bij onder andere het Nieuw Trombone Collectief en muzikantencollectief Splendor.

In 2004 ontving Van Rijen de Nederlandse Muziekprijs, de hoogste onderscheiding van het Ministerie van OCW. In 2006 kreeg hij de prestigieuze Borletti-Buitoni Trust Award. Tijdens de internationale tromboneconcoursen van Guebwiller en Toulon won hij de eerste prijs.

Jörgen speelt exclusief op instrumenten van Antoine Courtois en bracht verschillende succesvolle CDs uit op labels als Channel Classics, Capriccio en BIS.

Miroslav Petkov

Miroslav Petkov (1989) is solotrompettist in het Koninklijk Concertgebouworkest. Naast zijn orkestcarrière is hij actief als solist in diverse genres en stijlen.

Miroslav studeerde bij Max Sommerhalder aan de Hochschule für Musik in Detmold, Duitsland. Tijdens zijn studie won hij prijzen op verschillende prestigieuze internationale concoursen, zoals het ARD-Musikwettbewerb en de YAMAHA International Trumpet Contest in Duitsland, de Jeju International Brass competition in Zuid-Korea en de Citta di Porcia International Competition in Italië.

Voordat hij in 2016 toetrad tot het Koninklijk Concertgebouworkest was hij solotrompettist bij het Nationaltheater Mannheim en speelde hij bij verschillende ensembles en orkesten, zoals het Ensemble Modern, het Gewandhaus Orchester Leipzig, de Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rome en het NDR Elbphilharmonie Orchester.

Al tijdens zijn jeugd in Varna, Bulgarije, kreeg Miroslav belangstelling voor volksmuziek. De combinatie daarvan met verschillende genres, zoals jazz en hedendaagse muziek, geeft hem de vrijheid te spelen met uiteenlopende musici op podia over de hele wereld.

Dimitar Bodurov

Dimitar Bodurov heeft met zijn arrangementen van traditionele Bulgaars repertoire voor solo piano en jazz trio een unieke stijl ontwikkeld. Bulgaarse ritmes en zijn intense pianospel worden gecombineerd met heldere en duidelijke invloeden uit de klassieke en vooral de jazz traditie.

Nostalgie, improvisatie, folklore ritmes en melodieën komen samen in zijn solo piano debuut Stamps From Bulgaria (2006) gevolgd door paar succesvolle albums met zijn Bodurov Trio. Alle composities zijn gebaseerd op Bulgaarse dansen en liederen, gecombineerd met virtuoze interactie en improvisatie. In zijn nieuwe werken neemt Bodurov inspiratie uit de folklore mythologie en verhalen.

Bodurov blijft actief ook als componist. Hij schreef de muziek voor Lilith, een kameropera van de Amerikaanse sopraan Claron McFadden. Bodurov heeft muziek geschreven in opdracht voor Gergiev festival, Sofia Music weeks, Mutopia Amiens een ook voor contemporary dance en theater producties.

Zijn meest recente opdracht is voor de solotrombonist van het Concertgebouworkest, Jörgen van Rijen, arrangementen voor trombone en strijk kwartet van Bela Bartok’s Mikrokosmos en een origineel stuk voor dezelfde bezeting en electronika.

Nicolas van Poucke, piano

Ella van Poucke, cello

Robert Schumann (1810 – 1856)

Fantasiestücke, opus 73 (1849)

• Zart und mit Ausdruck
• Lebhaft, leicht
• Rasch und mit Feuer

Johannes Brahms (1833 – 1897)

Sonata for cello and piano no.1 in E minor, opus 38 (1865)

• Allegro non troppo
• Allegretto quasi Menuetto
• Allegro

Sonata for cello and piano no.2 in F major, opus 99 (1886)

• Allegro vivace
• Adagio affettuoso
• Allegro passionate
• Allegro molto

De musici

Nicolas van Poucke werd geboren in 1992 in Baarn in een familie van professionele musici: zijn vader is trompettist en zijn moeder is altviolist. De piano, waarmee hij op zesjarige leeftijd begon, werd al snel de trouwe metgezel voor het uiten van een liefde voor muziek die tot op de dag van vandaag even goed gedijt bij opera, orkest en kamermuziek als op pianorepertoire. Na een veelgeprezen recital in een uitverkocht Concertgebouw in Amsterdam noemde het Nederlandse muziektijdschrift De Nieuwe Muze Nicolas ‘ de jonge vrijdenker onder de Nederlandse pianisten ‘.

Nicolas trad op in het Concertgebouw Amsterdam, Royal Festival Hall London, Philharmonie Berlin, Philharmonie Essen.  Andere reizen brachten hem naar Cuba, Korea, Italië en Frankrijk. Hij trad op met orkesten onder leiding van onder meer Jurjen Hempel, Conrad van Alphen, Roderick Cox en Roberto Beltran-Zavala .

In 2013 bracht Nicolas zijn debuutalbum uit met werken van Bach, Beethoven en Brahms, dat positief werd ontvangen. In 2019 werd het tweede album van Nicolas, Chopin Sonatas No. 2 & 3, uitgebracht op vinyl en digitale platforms. “Van Poucke brengt Chopins sterke – soms zelfs demonische – kant naar voren, zowel virtuoos als gevoelig”, schreef NRC. Trouw: “Hij speelt deze werken met grote toewijding. Met krachtig spel brengt hij de grootsheid van de werken naar voren. Dit is aristocratische muziek, ook in lyrische passages, waarin Van Poucke overtuigt. Hij geeft ruimte aan poëzie, zonder in zwakte of ongepaste rubato te vervallen”.

Als ervaren kamermusicus werkte hij samen met Colin Carr, Christiaan Bor, Claudio Bohorquez, Marie-Elisabeth Hecker, Godfried Hoogeveen, Gil Sharon, Andreas Reiner, Igor Roma en Pavel Vernikov. Met altviolist Daniel Palmizio nam hij Bachs complete Gamba-sonates en Brahms Opus 120 op die op Zefir Records zullen verschijnen. Nicolas maakt al zo lang als hij zich kan herinneren muziek samen met zijn zus, celliste Ella van Poucke. In seizoen 2018/19 ondernamen ze hun meest ambitieuze project tot nu toe en voerden ze Beethovens complete muziek voor piano en cello uit in Het Concertgebouw Amsterdam en in Berlijn.

In het midden van de lockdown begon Nicolas aan een Schumann-project dat resulteerde in een reeks (sociale afstandelijke) recitals en een album voor TRPTK “Nicolas van Poucke – The Schumann Collection vol. L, uitgebracht in november 2020 en kreeg lovende recensies.  De Volkskrant schreef: “ Gretig, zinderend en verbazingwekkend was het Carnaval van Robert Schumann van pianist Nicolas van Poucke. Alsof hij in de schoenen was gestapt van Schumanns denkbeeldige vrienden en alter ego’s, beide muzikaal uitgebeeld in het werk, de dromerige Eusebius en de pittige Florestan; Van Poucke was beide”. ​

In oktober 2020 maakte Nicolas zijn debuut in Londen met Chineke! Orkest en Roderick Cox, die het derde pianoconcert van Beethoven uitvoerden in de Royal Festival Hall. The Guardian schreef: “Chineke! gaf een veilig maar statig verslag van Beethovens Pianoconcert nr. 3 met Nicolas van Poucke, een zelfverzekerde solist. ”
In december debuteerde Nicolas bij het Nederlands Kamerorkest met Beethovens pianoconcert nr. 4. “ Zijn elegante handigheid is indrukwekkend, maar wat het meest resoneert, is hoe hij het instrument zinvol laat spreken. Een echte poëtische muzikant” schreef de Volkskrant.
Nicolas studeerde bij David Kuyken en Jan Wijn (Conservatorium van Amsterdam). Ook heeft hij het advies gekregen van Murray Perahia, Alfred Brendel en Martha Argerich.

Ella van Poucke, geboren in 1994 in Amsterdam, is een van de leidende cellisten van haar generatie.

Winnaar van de prestigieuze Premio Chigiana 2017 en de Grachtenfestivalprijs in 2018 , behoort ze tot de top van de huidige generatie cellisten. Ze is eerste prijswinnaar van het Internationale Isang Yun celloconcours 2015, de Leopoldinum Award 2015, Prix Nicolas Firmenich 2013, Elisabeth Everts Award 2014, Prix Academie Maurice Ravel 2012, Nederlandse Musicus van het Jaar 2012, eerste prijswinnaar van de Prinses 2008 Christina Competition en ontvanger van de speciale prijs als erkenning voor een uitstekende prestatie tijdens de Grand Prix Emanuel Feuermann 2014.

Na haar debuut in het Concertgebouw op 10-jarige leeftijd trad ze op in alle grote zalen van Nederland, in vele topzalen in Europa en in de VS en Azië.

Als soliste trad Ella op met het Nederlands Philharmonisch Orkest, HR-Sinfonie Orchester, Brussels Philharmonic, Maggio Musicale Fiorentino, Rotterdam Philharmonic Strings, Orchestre della Toscana, Varsovia Chamber Orchestra, Symfonie Orchestra of Vlaanderen Polish Chamber Orchestra, Leopoldinum Chamber Orchestra, Junge Sinfonie Berlin, Hamburger Camerata, Tongyeong Festival Orchestra en werkte samen met artiesten als Michael Sanderling en Christoph Eschenbach.

In november 2012 bracht ze een nieuw celloconcert in première, dat voor haar werd geschreven door de Finse componist Uljas Pulkkis tijdens de Internationale Cello Biënnale in Amsterdam. In september 2013 bracht ze hetzelfde werk in première in Duitsland op het Kronberg Festival, met leden van het HR-Sinfonie Orchester Frankfurt.

Ella is regelmatig te zien op de Nederlandse Radio en Televisie en heeft opgetreden voor ARTE TV in Duitsland en Frankrijk. Ze verscheen in het Duitse “Stars von Morgen”, gepresenteerd door Rolando Villazon.

Als gepassioneerd kamermusicus trad Ella op met Andras Schiff, Gary Hoffman, Nobuko Imai, Tabea Zimmermann, Christian Tetzlaff, Viviane Hagner, Lawrence Power, Gidon Kremer, Colin Carr, Matthias Schorn, Pavel Vernikov, Andreas Reiner, Vilde Frang, Simone Lamsma , Christiaan Bor, Philippe Graffin, Prazak-kwartet, Schumann-kwartet en vele anderen. Ze treedt regelmatig op in recital met pianist Jean-Claude vanden Eynden en met haar broer Nicolas van Poucke.

Ze was te gast op tal van internationale festivals zoals Festspiele Mecklenburg Vorpommern, West Cork Chamber Music Festival, Music @ Menlo, Krzyzowa Music, Chigiana International Festival, Kaposfest Hungary, Internationaal Kamermuziek Festival Utrecht, Grachtenfestival Amsterdam, Kronberg Festival, Cello Biennale Amsterdam en werd uitgenodigd om deel te nemen aan Verbier Festival Academy in 2009, 2013 en 2014.

Ze is een vast lid van de Amsterdam Chamber Music Society en is de artistiek leider van het Chamber Music Festival Amsterdam dat zij en haar broer, pianist Nicolas in 2010 hebben opgericht.

Als Nederlandse ‘Rising Star’ werd Ella uitgenodigd om in 2013-14 twee Carte Blanche-concerten te geven in het Concertgebouw in Amsterdam. In de zomer van 2017 was ze Artist in Residence bij het Nationaal Jeugd Orkest Nederland en in augustus 2018 was Ella Artist in Residence van het Grachtenfestival in Amsterdam.

Een van haar grote projecten is het uitvoeren van alle werken voor cello en piano van Beethoven in het Concertgebouw in Amsterdam, samen met onder andere haar broer Nicolas. Een ander groot project is de opname van de complete werken voor cello door Schumann.

Ella, geboren in een familie van muzikanten, begon op zesjarige leeftijd cello te spelen. Begon op 10-jarige leeftijd aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag en vervolgde haar studie aan het Conservatorium van Amsterdam bij Godfried Hoogeveen. Ze volgde masterclasses en werkte onder meer bij Andras Schiff, Miklos Perenyi, Daniel Barenboim, Christoph Eschenbach, Yuri Bashmet, Steven Isserlis, Menahem Pressler, Laurence Lesser, Anner Bijlsma, Bernard Greenhouse, Mischa Maisky, het Emerson Quartet.

Van 2009-2016 studeerde Ella bij professor Frans Helmerson aan de Kronberg Academy Masters in Duitsland. Haar studies werden gefinancierd door het von Opel / Schaefer Stipendium.
Van 2016-2019 was ze Artist in Residence aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth in Brussel, waar ze studeerde bij Gary Hoffman.

Ella speelt op een Maggini-cello uit 1620, die haar vriendelijk is uitgeleend door een anonieme weldoener.

Pianoduo Scholtes en Janssens
Lestari Scholtes
Gwylim Janssens

Schubert: Fantasie in f D940

Rimsky-Korsakov: uit ‘Sheherazade’
– The sea and Sinbad’s ship
– The Kalandar Prince

J.S. Bach / G. Kurtag:
– Das alte Jahr vergangen ist
– Nun komm’ der Heiden Heiland

Rachmaninoff: uit ‘Six morceaux’ opus 11
– Romance
– Scherzo
– Russian theme
– Valse

A. Rosenblatt: Concertino on two Russian themes

De musici

Lestari Scholtes (1984) en Gwylim Janssens (1985) vormen sinds 2003 een pianoduo. Vandaag de dag worden zij erkend als één van de meest vooraanstaande pianoduo’s van hun generatie. Hun debuut in Carnegie Hall in mei 2009 werd geprezen als ‘het hadden net zo goed 25 of 30 vingers kunnen zijn, zo groots en samengesmolten was hun klank. Subliem duo in topvorm’. In mei 2012 keerde het duo met veel succes terug in Carnegie Hall. De Amerikaanse pers schreef over hun uitvoering van Stravinsky’s Petroesjka: “Superb teamwork – two as one – with excellent, turn-on-a-dime transitions between episodes”.

Het duo trad op in 30 landen over de hele wereld, in Europa, de Verenigde Staten, Nederlandse Antillen, Dubai, Zimbabwe, Ethiopië, Chili, Bolivia, Mongolië, Thailand, Vietnam, Cambodja, Singapore, Brunei, Maleisië, Indonesië, Myanmar, Zuid-Korea, China en Japan. Hun concerten zijn zowel in het binnen- als buitenland uitgezonden op televisie en radio, waaronder Radio4, BBC3, Kol Hamusica (Israël) en Klara. Het duo was te beluisteren op diverse festivals, waaronder het Festival of Bath, Grachtenfestival Amsterdam, TonLagen-Dresdner Festival der zeitgenössischen Musik, Braunlage Maikonzerte, Basilica Festival van Vlaanderen, Klevische Klaviersommer, Almere Kamermuziekfestival, Festival Classique, Tengiz Amirejibi International Music Festival en het International Piano Duo Festival Polen.

Het duo trad op met vele orkesten, waaronder het Rotterdams Philharmonisch Orkest, Residentie Orkest, Brabants Orkest, Israel Symphony Orchestra, Sinfonia Rotterdam en het re:orchestra. Toekomstige projecten leiden hen naar onder andere China, Mexico, Indonesië, Cambodja en Italië. In het seizoen 2019-2020 concerteerde het duo met o.a. het Rotterdams Philharmonisch Orkest, de Wiener Kammersymphonie en het Groot Omroepkoor.

Het duo was winnaar van diverse nationale en internationale concoursen voor pianoduo en kamermuziek, van onder meer het prestigieuze Vriendenkrans Concours (2010), het Concours Musical de France (2010), het Internationale Kamermuziek Concours Almere 2009 en IBLA Grand Prize International Music Competition (2008) en werd in 2010 uitgeroepen tot Radio 4 Talent van het Jaar. Verdere prijzen wonnen zij bij het ‘Allegro Vivo’ pianoconcours in San Marino (2009), Torneo Internazionale di Musica (Italië, 2009), en de Web Concert Hall Competition (2011). Lestari en Gwylim zijn juryleden bij de jaarlijkse IBLA Grand Prize International Music Competition te Sicilië, Italië. Ze gaven masterclasses aan diverse conservatoria in Europa, de Verenigde Staten, Zuid-Amerika, Azië en Afrika.

Het duo is initiatiefnemer en artistiek leider van het Pianoduo Festival Amsterdam, een van de weinige pianoduofestivals ter wereld, dat sinds 2013 jaarlijks wordt gehouden. Sinds 2016 organiseert het duo een tweede festival, het jaarlijkse Kamermuziekfestival Schoorl in het Pinksterweekeind.
Als pianoduo studeerden zij bij het vermaarde pianoduo Gil Garburg en Sivan Silver aan de Hochschule für Musik, Theater und Medien in Hannover.

Beide studeerden cum laude af voor hun conservatoriumopleiding: Lestari studeerde solistisch bij Jan Wijn aan het Conservatorium van Amsterdam, Gwylim bij Bart van de Roer aan het Codarts Conservatorium in Rotterdam. Samen hebben zij vele masterclasses gevolgd bij onder meer Nikolai Petrov, Alexander Tamir, Jean-Yves Thibaudet, Menahem Pressler, Victor Derevianko, Alon Goldstein, Peter Takács, Paul Lewis, Jean-Bernard Pommier en vele anderen.

In November 2010 kwam hun debuut-CD uit met werken van Rachmaninoff, Debussy en Ravel, onder het label van QuattroLive. In mei 2014 kwam hun tweede cd ‘Paris!’ uit bij Etcetera Records met werken van Stravinsky, Debussy en Ravel. Deze cd werd zeer lovend ontvangen door pers en publiek, waaronder met een Luister10 en een 5-sterren recensie in het Nederlands Dagblad. Hun nieuwste release kwam uit in januari 2021 bij Challenge Records International. Op de cd staan Mozart’s Sonate voor twee piano’s, Schubert’s Fantasie in f en een selectie uit de Bach koralen bewerkt door Kurtag. Beluister en bestel de cd hier https://orcd.co/4q659pd

Het programma

Karin Strobos                       mezzosopraan

Martijn Cornet                     bariton

Jan-Paul Grijpink                piano

Hugo Wolf                             Uit de Mörike Lieder:
(1860-1903)

• Fussreise
• Verborgenheit
• Lied eines Verliebten
• Lebe Wohl

Johannes Brahms                      Uit verschillende Liedercycli:
(1833-1897)                        

• Der Gang zum Liebchen (opus 48)
• Meine Liebe is Grün (opus 63)
  
• Die Mainacht (opus 43)
• Kommt dir manchmal in den Sinn (opus 103)
• Von ewiger Liebe (opus 43)

Wolfgang Amadeus              Uit “Don Giovanni”
Mozart (1756-1791)

• Deh, vieni alla finestra
• La ci darem la mano

Uit “Cosi van Tutte”

• Il coro vi dono

Uit “ Le Nozze di Figaro”

• Crudel perche finora

Giachino Rossini                   Uit: “ Il Barbiere de Sivilglia”
(1792-1868)

• Dunque io son

Richard Wagner                   Uit: “Tannhäuser”
(1813-1883)

• O du mein holder Abendstern

Georges Bizet                                   Uit: “ Carmen”
(1883-1875)

• Habanera

Jerry Bock                             Uit: “She loves me”
(1928-2010)

• Tonight at eight

George Gershwin                 Uit: “Porgy and Bess”

( 1898-1937)                                    –   My man’s gone now

Leonard Bernstein               Uit: “West Side Story)
(1918-1990)

• Tonight

.

De musici

Karin Strobos

Karin Strobos kreeg de kans in te vallen in de rol van Octavian in Der Rosenkavalier van R. Strauss bij De Nationale Opera onder de baton van Sir Simon Rattle. Haar succesvolle optreden oogstte lovende kritieken. Zowel het NRC als De Volkskrant spraken van een droomdebuut. De carrière van Karin is vanaf dat moment in een stroomversnelling terechtgekomen.

Vanaf 2014 had Karin Strobos een vast contract bij het Aalto-Musiktheater in Essen, Duitsland. Daar vertolkte ze rollen als Cherubino, Charlotte, Suzuki, Zerlina, Idamante, Dorabella, Rosina en Siébel en Amando. In het seizoen 2018-19 zong Karin in Essen Hänsel, Dorabella en Donna Elvira.

Van 2009 tot 2011 behoorde Karin tot het vaste ensemble van Opera Zuid, waar ze rollen zong als Octavian, Cherubino, Hänsel, Varvara, Suzuki, Siébel en Boulotte. In mei 2015 kwam ze terug om de titelrol te zingen in Rossini’s La Cenerentola te zingen. Na haar rol in Der Rosenkavalier keerde Karin terug naar De Nationale Opera in Amsterdam voor de rollen Flora (La Traviata) en Phénice (Armide). In oktober 2018 zong ze Karolka in Janacek ‘Jenufa’.
Bij de Nederlandse Reisopera zong ze Cherubino, Flora, Rosina en Der Komponist (Ariadne auf Naxos).

Karin trad veelvuldig op als soliste bij orkesten, zoals het Radio Filharmonisch Orkest, het Residentie Orkest, het Nederlands Philharmonisch Orkest, Het Gelders Orkest, het Noord Nederlands Orkest en de philharmonie zuidnederland. In november 2017 was ze wederom soliste bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest voor de concerten ‘Musical meets Opera’. In 2018-19 zingt Karin liederen van Mahler en van Wagner, respectievelijk met het Nederlands Kamerorkest en met het Ciconia Consort.
Willem Jeths schreef speciaal voor Karin twee delen in zijn Eerste Symfonie. Hiermee maakte Karin haar debuut in de Zaterdagmatinee in het Concertgebouw van Amsterdam met het Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Edo de Waart. Onder leiding van De Waart maakte Karin in 2015 haar debuut bij deFilharmonie van Antwerpen, in Mahler’s Vierde Symfonie.

Kamermuziek maakt Karin veel en graag met haar vaste pianiste Else Sterk, haar vaste trio met Daria van den Bercken en Felicia van den End, met Sax en Stix en met Cello8ctet Amsterdam. In het seizoen 2017-18 tourde ze door Nederland met ‘Die Schöne Magalone’ van Brahms. Hierin werkt ze samen met pianist Thomas Beijer en acteur Sieger Sloot. Ook in 2018-19 voeren zij dit programma uit.
Karin ontving prijzen als de Grachtenfestivalprijs 2011, het Gouden Viooltje en de Debuut Publieksprijs met Felicia en Daria.

Karin studeerde bij Henny Diemer aan het Utrechts Conservatorium, waar ze in 2009 haar Master met onderscheiding ontving. Ook maakte ze deel uit van het ensemble van Opera Studio Nederland. Daarnaast kreeg zij zanglessen van Brigitte Fassbaender, Iris Dell’Acqua, Gemma Visser en Margreet Honig.

Martijn Cornet

Bariton Martijn Cornet was lid van het ensemble in het Aalto Theater in Essen, met rollen als Il Conte di Almaviva in Le Nozze di Figaro , Papageno in Die Zauberflöte , Guglielmo in Così fan tutte , Harlekin in Ariadne auf Naxos , Moralès in Carmen, Baron Douphol in La Traviata , Dr. Falke in Die Fledermaus , Valentin in Faust , Barbier in Die schweigsame Frau, Pantalon in L’amour des trois-sinaasappels, Heerrufer in Lohengrin, generaal von Rohnsdorff in Die Czardasfürstin, Kruschina in Smetana’s Die verkaufte Braut, Pappacoda en Makkaronikoch in Eine Nacht in Venedig en Schaunard in La Bohème.

Bij de Nationale Opera zong hij Padde in Little Dog’s Heart, Le Crieur in La Juive, Patrocle in Iphigénie en Aulide, Cithéron en Un Satyre in Platée, 2e Walvisvaarder in Legende door de Nederlandse componist Jan-Peter Wagemans en meest recentelijk de rol van Hij in de wereldpremière van de nieuwe opera Theatre of the World van Louis Andriessen in een enscenering van Pierre Audi, die ook werd uitgevoerd in de Walt Disney Concert Hall in Los Angeles.

Andere opdrachten zijn een veelgeprezen uitvoering als Don Giovanni voor Holland Opera, Gregorio in Roméo en Julliette en Caronte in Orlando Palladino van Haydn, beide in de Zaterdagmatinee-serie in het Concertgebouw in Amsterdam, Enrico in L’Isola Disabitatabij de Nederlandse Reisopera, de titelrol in Monteverdi’s Orfeo in een speciale jubileumproductie van de Opera Studio Nederland, Cithéron en Un Satyre in Platée met de Early Opera Company in Londen, Horatio in Thomas ‘ Hamlet, Hermann / Schlémil in Les Ingles d’Hoffmann van Offenbach, Ivan Zhuran in Tchaikovsky’s The Sorceress, allemaal in Theater an der Wien, Dr. Falke in Die Fledermaus in Opéra National de Lorraine, Papageno in Die Zauberflöte in de New Israeli Opera en Harlekin in Ariadne auf Naxos in de Semperoper Dresden.

In 2018/19 speelt hij in het Aalto Theater Essen rollen als Guglielmo, Moralès, Papageno en Schaunard, terwijl Gamekeeper in Dalkak’s Rusalka wordt toegevoegd aan zijn repertoire.

Zijn concertrepertoire omvat werken als Kurt Weill’s Berliner Requiem, Haydns Paukenmesse , Schönberg’s A Survivor uit Warschau, Brahms’ Ein deutsches Requiem, het Fauré Requiemen zowel Bachs Johannes- als Matthäus-Passion, die hij heeft uitgevoerd met orkesten zoals, Radio Kamer Filharmonie, Nederlands Kamerorkest, Den Haag Philharmonie en het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Op het Grachtenfestival Amsterdam verscheen hij in twee kameropera’s van Jonathan Dove en Dover Beach van Samuel Barber. In recital trad hij ook op in het Concertgebouw in Amsterdam, als onderdeel van hun serie “Young Artists”.

Cornet heeft het genoegen gehad om samen te werken met dirigenten als Marc Minkowski, René Jacobs, James MacMillan, Carlo Rizzi, Jan Willem de Vriend, Martyn Brabbins, Tomas Netopil, Reinbert de Leeuw, Alessandro de Marchi, Paul Agnew en Richard Egarr en met toneelregisseurs zoals Nigel Lowery, Pierre Audi, Christoph Loy, Guy Joosten, Philipp Himmelmann en Carlos Wagner.

Martijn Cornet studeerde af aan het Conservatorium van Amsterdam en was lid van de Opera Studio Nederland. Hij werkt momenteel met zangpedagoge Margreet Honig.

Jan-Paul Grijpink

Pianist Jan-Paul Grijpink studeerde aan de conservatoria van Utrecht en Amsterdam alwaar hij zich specialiseerde in liedbegeleiding en opera. Na zijn studie was hij werkzaam bij Opera Studio Nederland en bij de Nederlandse Reisopera. Hij won diverse prijzen waaronder de prijs voor beste interpretatie van het Schubert-lied, bij het concours ‘Schubert und die Musik der Moderne’ in Graz.

Hij treedt regelmatig op met zangers als Karin Strobos, Marjolein Niels, Florian Just en Selma Harkink. Hij is onder meer te beluisteren op een CD-opname van Schuberts ‘Schwanengesang’ samen met de Amerikaanse tenor Steven Tharp. Jan-Paul maakt deel uit van de muzikale staf van De Nationale Opera. Tevens is hij als docent werkzaam aan het Conservatorium van Amsterdam.

Het programma

Programma Concert aan Zee, 20 december 2020

Lucie Horsch, blokfluiten
Caspar Horsch, viool
Gregor Horsch, cello
Alexandra Nepomnyashchaya, klavecimbel

J.S. Bach                   Gigue uit vioolpartita no. 2 BWV 1004    (arr. L. Horsch)

J.S. Bach                   Triosonate BWV 1038 in G gr.t.                                                    Largo – Vivace – Adagio – Presto

E. Ysaÿe                    Solosonate voor viool op. 27 no. 6 in E gr.t.       

F. Couperin               La Malesherbe – Ariette Gracieuse uit Pièces de Clavecin

J.S. Bach                    Vioolsonate BWV 1014 in b kl.t.                                                   Adagio – Allegro – Andante – Allegro

J. Hotteterre             Selectie preludes uit ‘L’Art de préluder’

J. Hotteterre             Première Suitte de Pièces op.4 in d kl.t.                                     Gravement/Gay – Allemande – Rondeau – Gay – Gigue

A. Vivaldi                  Triosonate RV 86 in a kl.t.                                                             Largo – Allegro – Largo cantabile – Allegro molto

A. Vivaldi                   uit: ‘L’Estro Armonico’ op. 3 no. 8       Concerto voor 2 violen en b.c. in a kl.t. (arr. L. Horsch)
                                      Allegro – Larghetto e spiritoso – Allegro

.

De musici

Gregor Horsch werd geboren in Duitsland en opgeleid aan de Musikhochschule van Freiburg bij Christoph Henkel en later aan het Royal Northern College of Music in Manchester bij Ralph Kirshbaum. Sinds hij in 1989 cum laude afstudeerde in Manchester woont Gregor Horsch in Nederland. Na een aantal jaren de cellogroep van het Residentie Orkest in Den Haag aangevoerd te hebben werd hij in 1997 benoemd tot eerste solocellist van het Concertgebouworkest.

Als winnaar van de Pierre Fournier Award in London (1988) gaf hij talrijke recitals in Engeland en maakte hij verschillende radio-opnamen voor de BBC. Zo speelde hij in de Londense Wigmore Hall en trad hij op tijdens het eerste Internationale Cello Festival in Manchester en tijdens het Schubert-Britten Festival in de Queen Elizabeth Hall. Gregor Horsch won prijzen bij de Scheveningen International Music Competition (1989) en het Concours Gaspar Cassado in Florence (1990).

Gregor bespeelt sinds 2010 een cello gebouwd door Giovanni Battista Rogeri, voorheen bespeeld door en eigendom van solocellist Jean Decroos. Deze cello werd door de Foundation Concertgebouworkest en een aantal particulieren samen aangekocht en in bruikleen gegeven aan Gregor Horsch.

Lucie Horsch is op haar twintigste al een veelgevraagd solist in binnen- en buitenland. Ze groeide op in een muzikale familie en kreeg vanaf haar vijfde blokfluitles. Met een tv-optreden tijdens het AVRO Kinderprinsengrachtconcert verwierf ze nationale bekendheid. Twee jaar later begon ze haar studie bij Walter van Hauwe aan het Conservatorium van Amsterdam. Lucie Horsch is ook een getalenteerde pianiste en studeert piano bij Jan Wijn.

In 2013 werd de blokfluitiste verkozen om Nederland te vertegenwoordigen tijdens de finale van Eurovision Young Musician in Keulen. Met het Nederlands Blazers Ensemble soleerde ze tijdens het officiële afscheid van Koningin Beatrix in Ahoy. In 2016 won Lucie Horsch de prestigieuze Concertgebouw Young Talent Award die haar werd uitgereikt in aanwezigheid van dirigent John Eliot Gardiner.

Voor haar debuut-cd met werken van Vivaldi ontving Lucie een Edison Klassiek. In februari 2020 bracht Decca haar album Baroque Journey uit, opgenomen met luitist Thomas Dunford en de Academy of Ancient Music onder leiding van Richard Egarr, met wie ze een tournee maakte door Engeland en Nederland. Dit album werd bekroond met een Opus Klassik Award. Met Kian Soltani maakte ze de eerste opname van Leonard Bernsteins Variations on an Octatonic Scale. Lucie Horsch werkte voorts samen met onder meer het Orkest van de Achttiende Eeuw, het Residentie Orkest en het Hong Kong Philharmonic Orchestra. Ze ondernam succesvolle tournees met B’Rock Orchestra en met the Academy of Ancient Music onder leiding van Richard Egarr. In juni 2020 maakte Lucie Horsch haar debuut bij het Concertgebouworkest met Vivaldi’s Concert voor blokfluit en orkest in C groot, RV 433 tijdens een livestream-concert onder leiding van Ton Koopman

Caspar Horsch  begon op jonge leeftijd met zijn vioollessen bij Julia Veerling. Vanaf 2007 studeerde hij bij Coosje Wijzenbeek aan de Jong Talent afdeling van het Conservatorium van Amsterdam. Daar maakte hij deel uit van het strijkersensemble de Fancy Fiddlers, waarmee hij door het hele land optrad.

In 2017 heeft Caspar zijn bachelordiploma behaald bij Liviu Prunaru aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij won prijzen op de concoursen van de Stichting Jong Muziektalent Nederland en de Iordens Viooldagen. In 2011 won hij de tweede prijs van het Davina van Wely Vioolconcours in Den Haag waar hij als solist te horen was met het Atheneum Kamerorkest. Ook heeft hij opgetreden tijdens het Grachtenfestival en tijdens een openbare masterclass van Liza Ferschtman in de Kleine Zaal van het Concertgebouw.

Caspar is lid van het European Union Youth Orchestra, waarmee hij op tournees onder leiding van dirigenten Gianandrea Noseda en Bernard Haitink verschillende steden in Europa aandeed.

Alexandra Nepomnyashchaya studeerde vanaf jonge leeftijd piano en klavecimbel aan het Gnessin Muziek Instituut in haar geboortestad Moskou en vervolgde sinds 2004 haar studie op klavecimbel en fortepiano aan het Nationaal Tsjaikovski Conservatorium in diezelfde stad. Vanaf 2010 studeerde Alexandra voor haar Masters Degree aan het Conservatorium van Amsterdam bij Menno van Delft en Richard Egarr, waar ze in 2013 haar diploma behaalde. Daarna studeerde ze aan de Hochschule für Musik und Theater München bij Prof. Christine Schornsheim waar ze in 2015 haar Solisten Diploma behaalde.

Alexandra won verschillende belangrijke onderscheidingen, waaronder de eerste prijzen van het Klavecimbel Concours van Sint-Petersburg en het Volkonsky Internationaal Klavecimbel Concours in Moskou. Tijdens het Praagse Lente Internationaal Concours van 2012 kreeg ze zowel de eerste prijs en de prijs voor de beste uitvoering van het opdrachtwerk als een special prijs van de Martinu Stichting. Twee jaar later won ze de derde prijs op het Internationale Bach Concours in Leipzig.

Alexandra Nepomnyashchaya heeft inmiddels een drukke concertpraktijk opgebouwd.  Als solist en kamermusicus trad ze op in onder meer Moskou, Sint-Petersburg, Versailles, Florence en Hongkong, maar ook tijdens het Festival Oude Muziek Utrecht en Klassiek op het Amstelveld. Het Caro Mitis label bracht haar debuut-CD uit met sonates van Mozart voor piano en viool met de violist Sergei Filchenko