Laurens Woudenberg                            hoorn

Jeroen Riemsdijk                                    piano

Marijn Simons                                         viool

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)
Sonate voor hoorn en piano in F, Opus 17

1. Allegro moderato
2. Poco adagio, quasi andante
3. Rondo – Allegro moderato

Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791)
Sonate voor viool en piano No. 35 in A, KV526

1. Molto Allegro
2. Andante (in D groot)
3. Presto

Pauze

Johannes Brahms (1833 – 1897)
Trio voor hoorn, piano en viool in Es, Opus 40

1. Andante
2. Scherzo (Allegro)
3. Adagio mesto
4. Allegro con brio

Laurens Woudenberg (1982) is sinds 2012 eerste hoornist in het Concertgebouworkest. Hij studeerde aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag bij Hans Dullaert en Herman Jeurissen en kreeg gastlessen van Ab Koster en Teunis van der Zwart (natuurhoorn). Zijn orkest loopbaan begon in 2006 bij Het Gelders Orkest.

Ook is Woudenberg regelmatig te horen als kamermusicus, onder anderen met Camerata RCO, RCO brass ensemble en RCO brass quintet – waarbij RCO staat voor Royal Concertgebouw Orchestra. Als solist trad hij op met verschillende orkesten in binnen en buitenland. In 2015 maakte hij zijn debuut bij het Concertgebouworkest in W.A. Mozarts 2e Hoornconcert o.l.v. Franz Welser-Möst. Als docent geeft hij regelmatig gastlessen aan het Conservatorium van Amsterdam en masterclasses in Europa, Noord-Amerika en Azië.

Woudenberg bespeelt een hoorn gebouwd door Klaus Fehr, hem ter beschikking gesteld door de Foundation Concertgebouworkest.

www.concertgebouworkest.nl/nl/musici/laurens-woudenberg

Jeroen Riemsdijk is een pianist met een breed repertoire. Hij studeerde bij Ben Smits en slaagde cum laude aan het Zwols Conservatorium. Hij ontving het “Konzertdiplom” aan de Folkwang Musikhochschule in Essen waar hij studeerde bij Boris Bloch. Hij was prijswinnaar van de “Start ‘86” competitie, en speelde als solist voor de Young Musicians’ Foundation.

Naast zijn docentschap aan het Maastrichts Conservatorium is hij ook actief als repetitor bij “Opera Zuid” en treedt hij op, als solist en als van kamer- en orkestmusicus. Als kamermusicus bouwde hij door de jaren heen een uitgebreid repertoire op, voornamelijk op het gebied van de klassieke muziek voor saxofoon en piano. Als solist heeft hij veel affiniteit met hedendaagse 20-ste eeuwse muziek. Hij gaf premières van werken van Wim Zwaag, Verbught, Van Emmerik, Quodbach en Sook.

Jeroen Riemsdijk is auteur van het boek “Golden Fingers”, dat nieuw licht werpt op de techniek van passagespel. Hij geeft ook lectures en masterclasses over dit onderwerp, onder andere voor de European Piano Teachers Association en voor muziek-gespecialiseerde fysiotherapeuten.

Zijn CD’ s omvatten solowerken van Beethoven, Liszt, en Schumann, en duo repertoire van Franck, Bartók, en Stravinsky.

www.jeroenriemsdijk.com

Marijn Simons (1982) is violist, componist en dirigent. Hij studeerde viool bij Davina van Wely en Saschko Gawriloff, compositie met Daan Manneke en James MacMillan en directie bij Ed Spanjaard, Jean-Bernard Pommier en Kenneth Kiesler.

Hij is artistiek directeur van het Liberme Chamber Orchestra in België. In 2009 richtte hij het Simons Ensemble op en hij dirigeert sinds 2012 op het Opernfestspiele Heidenheim.

Als componist heeft hij een indrukwekkend aantal werken gerealiseerd voor allerlei solo instrumenten en muziekformaties, waaronder een drietal opera’s.

Als dirigent stond hij voor een groot aantal orkesten over de hele wereld. De programma’s bestonden vaak uit eigen werk of premières van componisten als Fazil Say, Christian Lindberg, Gabriela Ortiz, Bernard Cavanna, Dan Dediu, Doina Rotaru en Willem Jeths.

Ook zijn optredens als soloviolist brachten hem op vele continenten. Bijzonder waren  de première van Villa-Lobos’s viool concert bij het Nationaal Symphonie Orkest van Mexico en de Italiaanse première van Milhaud’s 2e viool concert bij het Orquesta Sinfónica Siciliana. Hij speelde ook de Nederlandse première van James MacMillan’s violin concerto A Deep but Dazzling Darkness met het Radio Kamerorkest gedirigeerd door de componist zelf.

www.marijnsimons.com

Mathieu van Bellen    viool

Mathias Halvorsen    piano

Giaccomo Puccini (1858 -1924)

Libretto Luigi Illica en Giuseppe Giacosa

La Bohème (1896)                                Opera in vier bedrijven

Eerste bedrijf:                                           Tweede bedrijf:

– Questo Mar Rosso                                – Aranci ninnoli!

– Pensier profondo                                  – Dal mio cervel

– Abasso l’autor!                                      – Parpignol, Parpignol

– Olà!                                                          – Oh! Musetta!

– A quatiere Latin                                    – Quando me’n vo’ soletta

– Non sono in vena                                  – Caro!

– Si sente meglio

– Che gelida manina

– Si Mi chamano Mimi

– O suave fanciulla

Derde bedrijf:                                            -Vierde bedrijf:

– Ohè, là, le guardie!                                – In un coupé

– Mimi!                                                       – O Mimi, tu più non torni

– Marcello finalemente!                          – L’ora del pranzo de ieri

– Mimi è una civetta                                – Gavotta

– Donde lieta usci al tuo grido               – C’ e Mimi

– Dunque è proprio finita!                      – Vecchia zimarram senti

– Sono andati

– Oh Dio! Mimi!

– Che ha detto il medico

Belangrijkste personages:

Mimi (sopraan)
Rodolfo, dichter (tenor)
Marcello, schilder (bariton)
Musetta (sopraan)
Schaunard, musicus (bariton)
Colline, filosoof (bas)
Benoit, huismeester (bas)
Alcindoro, rijkaard (bas)

Mathieu van Bellen (1988) studeerde bij Jan Repko aan het Conservatorium van Amsterdam en aan Chetham’s School of Music in Manchester. Ook studeerde hij bij Itzhak Rashkovsky in Londen en bij Ulf Wallin aan de Hochschule für Musik in Berlijn. Hij was laureaat van onder andere de internationale Yehudi Menuhin Competition en de Wieniawski Competition en in Nederland van het Prinses Christina Concours en het Oskar Back Concours. Ook won hij, onder vele andere prijzen, de Grachtenfestivalprijs Amsterdam 2015, waardoor hij in 2016 Artist in Residence van het Grachtenfestival was.

Mathieu heeft concerten gegeven in gerenommeerde concertzalen en op grote (kamer-)muziekfestivals in Europa, Azië en de VS. Hij heeft opgetreden met orkesten als het Nationaal Orkest van België, het Holland Symfonie Orkest, de Southbank Sinfonia en het Camerata Athena. Met het Nederlands Studenten Orkest o.l.v. Jurjen Hempel maakte hij als solist een Nederlandse tournee.

Mathieu is violist in het veelgeprezen Busch Trio, dat in 2016 de prestigieuze Anton Kersjesprijs won en Artist in Residence is op de Queen Elisabeth Music Chapel te Waterloo. In dat jaar ontving hij ook het Ereburgerschap van de Gemeente Hulst, voor zijn inzet voor jeugd en muziek in Zeeuws-Vlaanderen.

Mathieu is sinds 2021 concertmeester bij Phion, het orkest dat onstond uit de fusie van Het Orkest van het Oosten en Het Gelders Orkest. Als hoofdvakdocent viool en kamermuziek geeft hij les aan het Conservatorium van Amsterdam. Daarnaast leidt hij samen met zijn echtgenote Maria Milstein de MuziekHaven in Zaandam, waar hij kamermusici begeleidt in hun artistieke groei.

Hij is oprichter en artistiek leider van het Scaldis Kamermuziekfestival in Zeeuws-Vlaanderen en artistiek leider van het Reizend MuziekGezelschap. Zijn artistieke visie komt tot uiting in innovatieve programmering en de focus op zowel muziekeducatie als podiumkunst.

Mathieu bespeelt de historische ex-Adolf Busch viool, gebouwd door Giovanni Battista Guadagnini in 1783, en een boog van Dominique Peccatte, instrumenten die bijdragen aan de warmte en expressiviteit van zijn klank. Zijn veelzijdigheid, toewijding aan de muziek, en leiderschap maken Mathieu van Bellen een sleutelfiguur in de internationale klassieke muziekscene.

Mathias Halvorsen is a pianist known for his innovative approach to classical music, encompassing a wide range of projects, from chamber music and solo recitals to composition and conceptual reinterpretations of traditional repertoire. He studied with Professor Jiří Hlinka (2006–2010) in Oslo and Professor Gerald Fauth (2011–2013) in Leipzig.

In 2009, Halvorsen rediscovered the manuscript of Piano Concerto No. 5 by Norwegian composer Halfdan Cleve at the National Library of Norway in Oslo. He subsequently performed the work with the Lithuanian State Symphony Orchestra under the baton of Gintaras Rinkevičius.

His latest album, featuring piano concertos by Ravel and Korngold (recorded with the Norwegian Radio Orchestra and conductor Otto Tausk), received widespread acclaim from outlets such as BBC Record Review, Trouw, and Deutschlandfunk Kultur.

Since 2019, Halvorsen has been touring with violinist Mathieu van Bellen in their unique arrangements of operas such as La Bohème, Tosca, and Salome. These ambitious projects condense the roles of soloists, choir, and orchestra into giant, uncut versions for violin and piano, with subtitles enhancing the theatrical experience. Salome premiered on May 24, 2019, at PODIUMfestival Esslingen, while La Bohème was recorded for Backlash Music, earning critical praise (BBC Music Magazine Album of the Month, The Sunday Times, Trouw, Klassekampen, among others).

Halvorsen’s diverse discography also includes an acclaimed recording of Bach’s The Well-Tempered Clavier on prepared piano and On Goldberg Variations (2020), a collaborative project with Jan Martin Gismervik. The second installment in the series, On Palestrina, is scheduled for release in 2025. In 2022, he premiered the solo project Lost in Beethoven at Beethovenfest Bonn—a groundbreaking, interactive musical labyrinth constructed from Beethoven’s complete piano sonatas.

A founding member of the critically acclaimed group LightsOut, Halvorsen has performed concerts in total darkness since 2010. He is also a composer, and in 2023, his opera adaptation of Agatha Christie’s And Then There Were None premiered to great acclaim. Norway’s NRK described the work as “a criminally powerful Agatha Christie opera.” Other projects, such as The Square and The Transfigurator 3000, focus on audience interaction through alternative notation systems like movement and wooden cubes, inviting audiences to compose in real time.

Halvorsen currently serves as Artistic Director of PODIUM – Fartein Valen International Music Festival alongside Nikolai Matthews.

Duo Pleyel:

Alexandra Nepomnyashchaya
Richard Egarr

Ludwig van Beethoven (1770-1827)

Zesde symphonie in f-majeur (de Pastorale) | opus 68 (1808)

• allegro ma non troppo
• andante molto mosso
• allegro
• allegro
• allegretto

Pauze

Vijfde symphonie in c-mineur  (de Noodlotsymphonie) | opus 67 (1808)

• allegro con brio
• andante con moto
• scherzo (allegro)
• allegro – presto

Duo Pleyel

Photo: Marco Borggreve

De programma’s die het duo brengt variëren van de vroegste muziek van Johann Christian Bach en Mozart, gemengd met die van minder bekende vroege romantici zoals Hummel en Dussek, tot de grote populaire werken van Fauré, Debussy, Ravel en Stravinsky uit de twintigste eeuw. Duo Pleyel neemt op voor LINN Records en hun releases van Schubert en Dussek hebben uitstekende recensies ontvangen. ‘Mozart’s Real Music Father’, werd door BBC Music Magazine uitgeroepen tot Instrumental Recording of the Month in januari 2023. Op dat album onderzoeken Alexandra en Richard de bijzondere relatie, zowel muzikaal als persoonlijk, tussen Johann Christian Bach en Mozart. In mei 2023 startte een 3 jaar durend opnameproject van de complete Beethoven Symfonieën in de buitengewone quatre-mains arrangementen door zijn ondergewaardeerde leerling Carl Czerny. Dit zijn fascinerende en enorm belangrijke klaviertranscripties vanuit historisch, musicologisch en puur muzikaal perspectief. Duo Pleyel treedt niet alleen op op hun eigen Pleyel piano uit 1848, maar werkt ook graag samen met de Chris Maene Piano Collection en gebruikt verschillende van zijn prachtige 19e-eeuwse instrumenten. Andere toekomstplannen zijn het uitvoeren en opnemen van muziek van Fauré, Debussy, Ravel, Tchaikovsky, Liszt en Stravinsky, alsmede een kerstprogramma genaamd ‘Duo Pleyel’s 4-Hand Yuletide Treats’.

Photo: Marco Borggreve

Alexandra Nepomnyashchaya werd geboren in Moskou en studeerde piano en oude keyboards in Moskou, Amsterdam en München. Ze won topprijzen op concoursen in Oostenrijk, Sint Petersburg, Praag en Leipzig. Ze treedt regelmatig op als soliste en kamermuziekpartner op festivals in heel Europa, Rusland en Azië. Ze houdt van het spelen van oude keyboards, vooral met haar Duo-partner. Ze heeft een hekel aan robots en probeert het kijken naar Star Trek zoveel mogelijk te vermijden.

Richard Egarr werd geboren in Lincoln en studeerde piano en oude keyboards in Manchester, Cambridge, Londen en Amsterdam. In 1988 won hij de Eerste Prijs op het Carl Philipp Emanuel Bach Concours in Hamburg. Hij treedt regelmatig op als dirigent, solist en kamermusicus over de hele wereld. Hij houdt van het spelen van oude klavieren, vooral met zijn Duo-partner. Hij houdt van oude opnames en kijkt zo vaak mogelijk naar Star Trek.

Als gezin heeft Duo Pleyel twee jonge dochters die graag met elkaar spelen en stoeien. Soms spelen ze zelfs samen op de piano. Ze houden van muziek, dansen, ijs en robots. Ze zijn nog te jong om naar Star Trek te kijken en hebben hier dus nog geen mening over gevormd.

Carl van Reenen – piano
Utrecht String Quartet:
Eeva Koskinen – 1^e viool
Katherine Routley – 2^e viool
Mikhail Zemstov – altviool
Sebastian Koloski – cello

Programma:

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)
Pianokwartet in F – groot, Opus 16

• Allegretto
• Vivace
• Lento assai; cantante e tranquillo
• Der schwer gefaßte Entschluß: Grave, ma non troppo tratto – Allegro

Frank Martin (1890 – 1974)
Strijk Trio

PAUZE

Johannes Brahms (1833 – 1897)
Pianokwintet in F – klein, Opus 34

• Allegro non troppo
• Andante, un poco adagio
• Scherzo: Allegro
• Finale: Poco sostenuto – Allegro non troppo – Presto, non troppo
  

Carl van Reenen

De Muiderbergse componist en pianist Carl van Reenen studeerde piano op het Conservatorium in Amsterdam bij Jan Wijn. Hij treedt op in verschillende kamermuziekensembles en hij begeleidt zangers. Verder werkt hij aan het Utrechts Conservatorium als co-repetitor en docent repertoirestudie. Eerder speelde hij operafragmenten op een cruiseschip, trad hij op in toneelstukken en speelde hij filmmuziek. Hij speelde keyboard in verschillende producties van Joop van den Ende. Ook schreef en regisseerde hij kindermusicals. Carl was als dirigent aktief bij het Zwols Symfonieorkest. In 2009 dirigeerde hij de door hemzelf samengestelde opera Lisettes Rache oder Der Onkel aus Chicago, gebaseerd op muziek van Mendelssohn.

Bij Concert aan Zee in Muiderberg heeft hij ieder jaar Carte Blanche. De eerste keer bracht hij het muziektheaterstuk “L’histoire du Soldat” van Strawinsky. In 2015 speelde hij de pianoversie van Mussorgsky’s “De Schilderijen van een tentoonstelling” en een aantal uitdagende stukken met klarinettist Celeste Zewald. In 2016 presenteerde hij de mooiste pianotrio’s. In 2017 verraste hij met gevarieerd programma met KCO-violiste Sjaan Oomen en mezzosopraan Ellen van Beek. In 2018 bracht hij een vocaal programma met sopraan Charlotte Houberg en opnieuw Ellen van Beek met onder meer Pergolesi’s Stabat Mater. In 2019 kwam hij met een Tsjechische connectie: klarinettist Karel Dohnal en violiste Radka Dohnalová. In 2020 toverde hij, samen met het X-Sight Percussionduo een bedwelmend mooie “Canto Ostinato” van Simeon ten Holt uit de vleugel en twee marimba’s. In 2022 stond de Mozart-opera Don Giovanni op het programma met een topcast bestaande uit Karin Strobos, Charlotte Houberg, Martijn Cornet en Erik Slik. In maart 2023 kwamen mezzosopraan Christianne Stotijn met altviolist Annemarie Konijneburg bij Carl op bezoek met Brahms en meer. In november gevolgd door een vervolg op Don Giovanni, namelijk Così fan tutte met dezelfde zangers.

Het Utrecht String Quartet (USQ)

Eeva Koskinen

Na haar studie aan de Sibelius Academy in haar geboortestad Helsinki verhuisde Eeva Koskinen naar Nederland teneinde haar opleiding te voltooien bij Victor Liberman aan het Utrechts Conservatorium. Gedurende haar studietijd reisde zij ook frequent naar Frankrijk om te studeren bij violist Wladimir Spivakov. Eeva was prijswinnaar bij diverse concoursen zoals het Tibor Varga Concours en de Japan Music Competition en treedt regelmatig nationaal en internationaal op als solist en als kamermusicus. Zij is mede-oprichter van het USQ. In 2001 volgde haar benoeming tot eerste concertmeester bij het Noord Nederlands Orkest. Eeva Koskinen maakt ook deel uit van het Trio Finlandia en is als docente verbonden aan het Utrechts Conservatorium.

Katherine Routley

De Australische violiste Katherine Routley studeerde aan het Conservatorium of Music in Sydney, de Indiana University in Bloomington (U.S.A.) en het Utrechts Conservatorium. Zij kreeg les van onder meer Harry Curby, Yuval Yaron, Stanley Ritchie, Victor Liberman en Philip Hirschhorn. Zij won diverse prijzen en beurzen die haar in staat stelden om haar studie buiten Australië voort te zetten. Haar liefde voor kamermuziek bracht haar in contact met Walter Levine, Felix Ayo, Eli Goren, Sandor Végh en Gidon Kremer. Katherine is mede-oprichter van het USQ en maakt sinds 1989 tevens deel uit van de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen.

Mikhail Zemtsov

Mikhail Zemtsov kreeg zijn eerste vioollessen van zijn moeder Loudmila Levinson en vervolgde zijn studie aan het Tsjaikovski Conservatorium in Moskou (altviool en compositie). Hij behaalde zijn diploma’s als solist met onderscheiding aan de Associated Board of the Royal Schools of Music (B. Dinerstein), de Hochschüle für Musik in Hamburg (M. Nichetianu) en het Conservatorium van Maastricht (M. Kugel). Mikhail volgde directielessen en masterclasses bij Lev Markiz, Juozas Domarkas, Neeme en Paavo Järvi, Gianandrea Noseda en Daniel Raiskin.
Mikhail speelt met gitarist Enno Voorhorst in het Duo Macondo en richtte het Zemtsov Viola Quartet op met zijn echtgenote Julia, zijn broer Alexander en zijn dochter Dana. Hij is als docent verbonden aan de conservatoria van Den Haag en Utrecht, waar hij tevens het strijkorkest dirigeert.

Sebastian Koloski

Sebastian Koloski werd geboren in Bremen (Duitsland). Hij studeerde cello aan de Musikhochschule Freiburg bij Christoph Henkel en voltooide zijn studie in de U.S.A. bij Aldo Parisot. Na zijn terugkeer naar Europa speelde hij regelmatig als free-lance cellist bij de Berliner Philharmoniker. Sebastian Koloski woont thans in Nederland waar hij mede-oprichter was van het USQ. Naast zijn intensieve werkzaamheden als kamermusicus is hij ook als free-lance cellist verbonden aan het Nederlands Philharmonisch Orkest en is lid van het Orquestra de Cadaques in Spanje. Sebastian Koloski is hoofd van de afdeling kamermuziek  aan het Conservatorium van Utrecht.

Raoul Steffani, bariton
Lena ter Schegget, viool
Daan Boertien, piano

Louis Spohr (1784-1859)
Sechs Gesänge, Op. 154
1. Abend-Feier (Mahn)
2. Jagdlied (F. Spohr)
3. Töne (Otto)
4. Erlkönig (Goethe)
6. Abendstille (Koch)

Clara Schumann (1819-1896)
Drie romances voor viool en piano, Op. 22
1. Andante molto
2. Allegretto: Mit zartem Vortrage
3. Leidenschaftlich schnell

Hans Pfitzner (1869-1949)
Sehnsucht (Liliencron), Op. 10/1
Nachts (Eichendorff) Op. 26/2
Abendrot (Lienhard) Op. 24 / 4
Ist der Himmel darum im Lenz so blau (Leander), Op. 2/2

PAUZE

Erich Wolfgang Korngold (1897-1957)
Glückwunsch (Dehmel), Op. 38 Nr. 1
Abendlandschaft (Eichendorff), Op. 5 Nr. 4
Sommer (Trebitsch), Op. 9 Nr. 6
Liebesbriefchen (Honold), Op. 9 Nr. 4

Franz Schreker (1878-1934)
Frühling (Lemayer), Op. 4 Nr. 2
Traum (Leen), Op. 7 Nr. 3
Im Garten unter der Linde (Becher)

J. Raff (1822-1882)
Cavatina, Op. 85 Nr. 3

F. Poulenc (1899-1963)
Banalités, Fp 107
4. Voyage à Paris (Apollinaire)

F. Chopin (1810-1849)
Valse in cis-klein, Op. 64 Nr. 2
Mazurka in a-klein, Op. 17 Nr. 4
Fantasie Impromptu in cis-klein, Op. 66

Gabriel Fauré (1845-1924)
Berceuse, Op. 16

C. Saint-Saëns (1835-1921)
Violons dans le soir (Noailles)

De Nederlandse bariton Raoul Steffani studeerde aan de conservatoria van Wenen en Amsterdam en was lid van de studio van de Opéra National de Lyon, waar hij debuteerde in de rol van Ramiro in L’heure espagnole. Hij werkte samen met beroemde dirigenten waaronder Sir Mark Elder, Vladimir Jurowsky en David Zinman bij onder andere het Radio Filharmonisch Orkest, het Nederlands Philharmonisch Orkest, Orchestra of the Age of Enlightenment en Camerata Salzburg. Hij zong Ned Keene in Peter Grimes bij de Wadopera.

Daarnaast maakt hij sinds 2021 deel uit van Equilibrium, het Mentoring Program van Barbara Hannigan. Met Magdalena Kožená nam hij, eveneens in 2021, een duetalbum op. Steffani ontving diverse prijzen waaronder de prestigieuze GrachtenfestivalPrijs 2018 en de Dutch Classical Talent Audience Award, en hij was te horen op het Prinsengrachtconcert in 2019. In 2023 debuteerde hij bij De Nederlandse Opera en was hij de winnaar van de Nederlandse Muziekprijs.

www.raoulsteffani.com

Daan Boertien is een Nederlandse concertpianist die zich heeft gespecialiseerd in liedbegeleiding. Recentelijk trad hij op met internationaal gevierde zangers zoals Benjamin Appl, Roderick Williams en Thomas Oliemans. Zijn debuut-cd met bariton Michael Wilmering werd door de internationale pers lovend ontvangen. Sinds 2020 is Daan Boertien als Associate Artist verbonden aan de Dutch National Opera Studio.

Daan Boertien won vele prijzen. Zo mocht hij in 2020 de Berenbergprijs bekronen met een prijswinnaarsconcert in de Elbphilharmonie in Hamburg. In 2019 won hij de DAAD-prijs van de Deutscher Akademischer Austauschdienst. In 2018 ontving Daan Boertien de publieksprijs van Dutch Classical Talent samen met bariton Raoul Steffani. Verder won hij bij het Gustav-Mahler-Wettbewerb in Hamburg samen met Bariton Geng Lee zowel de 1e prijs als de prijs voor beste liedbegeleider. In 2015 ontving hij de ‘Kunst aan de Dijk Prijs voor Jong Talent’ en in 2010 was Daan prijswinnaar van het Prinses Christinaconcours.

www.daanboertien.com

De Nederlandse violiste Lena ter Schegget werd geboren in een familie van musici. Haar eerste vioollessen kreeg zij op zevenjarige leeftijd van Nanette van Amerongen. Kamermuziek speelde van jongs af aan een grote rol in haar leven. Als lid van het Youngsters Corner Quartet werd zij jarenlang gecoacht door Alexander Pavlovsky, primarius van het Jerusalem Quartet.

​Sinds 2020 vormt Lena samen met Dmitri Ivanov, Duleen van Gunsteren en Emma Besselaar het Skazka Kwartet. Dit kwartet is verbonden aan de Nederlandse Strijkkwartet Academie, waar het lessen volgt bij artistiek leider Marc Danel en gastdocenten als Pierre Colombet (Quatuor Ébène) en Luc-Marie Aguera (voormalig Quatuor Ysaÿe). Het Skazka Kwartet werd in mei 2022 uitgeroepen tot de onbetwiste winnaar van het Storioni Concours en geeft sindsdien concerten in binnen- en buitenland. In het najaar van 2024 ontvangen zij een stipendium van het Kersjes Fonds. Lena won als soliste eerste prijzen op wedstrijden als de Iordens Viooldagen en het Prinses Christina Concours. In 2021 won zij de eerste prijs op de internationale ProViolin competitie.

​Het instrument dat Lena bespeelt, een viool van Ferdinando Gagliano, wordt haar ter beschikking gesteld door een particuliere sponsor.

www.lenaterschegget.com

J.S. Bach (1685-1750)

Erbarme Dich uit de Matthäus-Passion

Dvořák (1841-1904)
Terzetto in C, op. 74

• Allegro ma non troppo
• Larghetto
• Vivace –Trio. Poco meno mosso
• Tema con variazioni. Poco Adagio – Molto

Humoresque op. 101 Nr. 7 in G groot

– Poco lento e grazioso

Pauze

Reger (1873-1916)
Serenade in G groot, Op. 141a

• Vivace
• Larghetto
• Presto

My Yiddishe Mama

Oekraïense Liederen

Legrand (1932-2019)
The umbrellas of Cherbourg

• I will wait for you

C.E. Almarán: Un historia de un amor

Tumbalalaika              

Leon Rusanovsky woont al 40 jaar lang in Nederland en werkte solo-altist in het Nederlands Kamer Orkest. Ook was hij actief als docent aan verschillende Duitse conservatoria. Als uitvoerend muzikant geeft hij optredens als solist, neemt deel in velen masterclasses en speelt met Trio Rusanovsky over de hele wereld. Naast altviool bespeelt Leon ook andere instrumenten zoals viool, gitaar en piano.

Arthur Rusanovsky is geboren in Amsterdam in. Voor hem als violist is elk optreden is een feest, omdat hij dan zijn passie en bewondering voor klassieke muziek met het publiek kan delen. Hij musiceert vaak als solist voor een orkest, zoals het Rotterdams Philharmonisch Orkest, Holland Symphonia, de Magdeburgische Philharmonie en Jenaer Philharmonie. Hij speelt graag kamermuziek in verschillende ensembles.

Julia Rusanovsky is geboren in Amsterdam en begon als vierjarige met het bespelen van de viool en de piano. Later besloot zij geheel voor de viool te gaan en werd zij toegelaten tot de Jong Talent afdeling aan het Conservatorium van Amsterdam. Julia speelt graag recitals en speelde in 2018 een solo concert in het Concertgebouw van Amsterdam. Naast solo optredens is Julia actief in de kamermuziek en orkest wereld.

Jörgen van Rijen                      trombone
Marc Daniel van Diemen       1e viool
Benjamin Peled                       2e viool
Jeroen Woudstra                     altviool
Clément Peigné                       cello

– 1ste deel Trombone Quintet –  Bryce Dessner
– ⁠Fantasiestücke – Robert Schumann
– ⁠Adagio for strings – Samuel Barber
– ⁠Syracuse Blues – JacobTV
– ⁠Concerto in D mineur – J.S.Bach/A.Marchello

——Pauze——

– Fratres – Arvo Părt
– ⁠5 pieces nr. 1,2,3 – Erwin Schullhof
– La Chanson du pêcheur – Gabriel Fauré
– ⁠5 pieces nr. 4,5 – Erwin Schullhof
– ⁠Gnossienne nr. 1 – Eric Satie
– ⁠Rock that Trombone – Chiel Meijering

Berlage Saxophone Quartet

Lars Niederstrasser  sopraan saxofoon
Peter Vigh                  alt saxofoon
Juani Palop Tecles    tenor saxofoon
Eva van Grinsven      bariton saxofoon

Claude Debussy (1862 – 1918)
uit “Estampes”: Pagode
Arrangement Peter Vigh

Aleksandr Glazoenov (1865 – 1936)
Saxofoonkwartet op. 109
1. Première partie
2. Canzone variée; Variations 1-5
3. Finale

Pauze

Aftab Darvishi ( 1987)
Arghavan (2023)

Antonín Dvorák (1841 – 1904)
Strijkkwartet nr. 12 in F groot (“Amerikaanse”)
– Allegro ma non troppo
– Lento
– Molto vivace
– Finale: vivace ma non troppo
Arrangement Lars Niederstrasser

Het Berlage Saxophone Quartet (BSQ) wordt gezien als voorvechter van een nieuwe generatie saxofoonkwartetten die deze discipline binnen de klassieke muziekwereld stevig op de kaart zet. Opvallend is daarbij de unieke combinatie van muzikale diepgang en verfijning, aangevuld met een aansprekende presentatie waarin andere disciplines de muzikale lading versterken.

Het kwartet bestaat uit Lars Niederstrasser (sopraansaxofoon),

Peter Vigh (altsaxofoon),

Juani Palop (tenorsaxofoon) en

Eva van Grinsven (baritonsaxofoon).

Peter Vigh is tevens huisarrangeur en componist, van wiens kwaliteiten het kwartet vaak en gretig gebruikmaakt.

Opgericht in 2008 in de klas van Arno Bornkamp op het Conservatorium van Amsterdam, wonnen ze een Stipendium op de Deutscher Musikwettbewerb (2011), de Dutch Classical Talent Award (2013) en de Kersjes Prijs (2015). Het hoogst haalbare niveau in kamermuziek nastrevend, gingen ze in de leer bij één van de beste strijkkwartetten ter wereld: het Artemis Quartett in Berlijn.

Hun drie Cd’s SaxoFOLK, In search of freedom en Goldberg Variations, allen uitgebracht bij het Duitse label MDG ontvingen veel lof van de binnen- en buitenlandse pers.

Het BSQ maakt concerten, voorstellingen en videoclips waarin ze onder anderen samenwerken met schrijver / verteller Jan Brokken, muziektheatergroep Via Berlin, lichtkunstenaar van het Blauwe Uur Jurjen Alkema en filmregisseur
Sander Burger.

Overtuigd van de kwaliteit van het saxofoonkwartet als krachtige en eigentijdse verteller van gelaagde klassieke muziek, speelt het BSQ muziek die tot de dag van vandaag een actuele emotionele lading kent, van renaissance tot heden.

Jisse Kuipers – trombone
Jan de Roos – piano

Launy Grøndahl (1886 – 1960)
Concert voor trombone en piano
– moderato assai ma molto maestoso
– quasi una leggenda: andante grave

Thijs Willers – piano

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)
Sonate 18, opus 31, nr 3 deel 1

Sergei Rachmaninoff (1873 – 1943)
Etudes tableaux, opus 33, nr 2/4

Béla Bartók (1881 – 1945)
Improvisaties op Hongaarse volksliederen, opus 20

Jisse Kuipers – trombone
Jan de Roos – orgel

Alexandre Guilmant (1837 – 1911)
Morceau Symphonique, opus 88

Jan Sandström (1954)
Sang till Lotta

PAUZE

Jessica Lukken – viool
Maria Parfonova – piano

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)
Sonate voor viool en piano, no 4, opus 23
– presto
– andante scherzoso, più allegretto
– allegro molto

Myroslav Skoryk (1938 – 2020)
Carpathian Rhapsody

Trio Tableaux:
Thijs Willers – piano
Elin Haver – altviool
Gijs Linn – klarinet

Max Bruch (1838 – 1920)
Uit acht Stücke, opus 83,
– nr. 1 andante
– nr. 2 allegro con moto
– nr. 3 andante con moto
– nr. 5 Roemeense melodie: andante

Johannes Brahms (1833 – 1897)
Uit zwei Gesänge, opus 91, nr 2
– Geistliches Wiegenlied

De winnaar van de Nationale Finale van het Prinses Christin Concours in 2023 werd de inmiddels 18-jarige pianist Thijs Willers uit Bussum, leerling aan de Sweelinck Academie aan het Conservatorium van Amsterdam waar hij les heeft van Mila Baslaswkaya. Eerder was hij al prijswinnaar van het Florence Concours. Hij speelde al in het Concertgebouw en in het Muziekgebouw. Als ‘jonge held’ was hij te gast in Podium Klassiek. Thijs zit op het Gerrit van de Veen College in Amsterdam.

De 13-jarige trombonist Jisse Kuipers uit Hurdegaryp won in 2023 de eerste prijs in de categorie 12-14 jarigen tijdens de Nationale Finale van het Prinses Christina Concours en ging ook met de persjuryprijs naar huis. Jisse begon met trombonespelen toen hij 7,5 was. Hij speelt onder meer in het Jong Trombone Collectief en in het JongNBEnoord. Jisse maakt deel uit van de talentklas van Frans Douwe Slot en krijgt tromboneles van Quirijn van den Bijlaard

Violiste Jessica Lukken is 18 jaar en werd op 10-jarige leeftijd toegelaten tot de Jong Talentklas van het Conservatorium in Tilburg. Sinds 2020 studeert ze aan het Conservatorium van Amsterdam (Sweelinck Academie). Vanaf 2023 volgt ze de bachelor opleiding in de klas van Maria Milstein en Ilya Grubert. Ze volgde verschillende masterclasses en heeft gesoleerd met meerdere orkesten, waaronder Kamerata Zuid (o.l.v. Frank Adams), het Philips Symfonie Orkest (o.l.v. Jules van Hessen) en het T.O.P. Orkest (o.l.v. Dominic Seldis). Daarnaast speelt ze met veel plezier in het Bosmans String Quartet

Jessica wordt begeleid door de 17-jarige pianiste Maria Parfonova uit Kiev, die nu studeert aan het Conservatorium van Amsterdam. In Oekrainië won zij prijzen op vele concoursen. Vanaf september studeert ze voor haar bachelor diploma aan het Conservatorium van Amsterdam bij Naum Grubert en ook aan de Davidsbündler Muziekacademie in Den Haag.

De 20-jarige altvoliste Elin Haver begon op haar 4^e met vioolles. Op haar 15^e koos ze definitief voor de altviool en ging in de leer bij Judith Wijzenbeek.Tijdens de Nationale Finale van het Prinses Christina Concours in 2020 wint ze de Publieksprijs. Op het Britten Altvioolconcours werd ze 2^e in 2019 en in 2021. Aan het Conervatorium van Amsterdam heeft ze nu les van Francien Schatborn.

Gijs Linn is nu 20 jaar, speelt klarinet sinds zijn 9^e en was lid van het Nationaal Jongenskoor. Ook hij viel in de prijzen tijdens het Prinses Christina Concours. Hij werd al jong toegelaten aan de Sweelinck Academie en nu studeert hij bij Bart de Kater (die we kennen van NAKK/Calefax/NBE) aan het Conservatorium van Amsterdam.

Robert Schumann (1810 -1856)

Waldszenen, Op. 82 (1848)

• Eintritt
• Jäger auf der Lauer
• Einsame Blumen
• Freundliche Landschaft
• Vogel als Prophet
• Jagdlied

Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791)

Fantasia in D minor – K.397/385g (1782)

Franz Liszt (1811 – 1886)

Vallée d’Obermann,  S.160 (1855)

PAUZE

 Aleksandr Scrjabin (1872 -1915)

Sonata No. 10, Op 70 (1913)

Franz Liszt (1811 – 1886)

Ballade in B minor, S. 171 (1853)

American pianist, Vivianne Cheng, is a Steinway Artist who has performed extensively throughout Europe and the United States. She was born in North Carolina, where she gave her first public performance at the age of six. Since then, Vivianne has made appearances in the most prestigious venues, including Carnegie Hall (New York), Het Concertgebouw (Amsterdam), Musikverein (Vienna), Salle Cortot (Paris), Lincoln Center (USA), Wonderfeel Festival (Netherlands), Festival Ljubljana (Slovenia), and Verbier Festival (Switzerland). Highlights of her recent season included solo recitals in Austria, France, Germany, Netherlands, Spain, and USA; in addition to a radio broadcast on NPO Klassiek, a live-recorded recital for 24classics, and a television performance of Beethoven Piano Concerto No. 4 with members of Concertgebouworkest on Podium Klassiek.

< Read more>

Na een zeer succesvolle kerstreeks in 2022, waarbij het publiek luidkeels mocht meezingen…… maar waar ook prachtig onbekend a capella werk werd gebracht door vocaal kwartet BrinCQ, staan ook dit jaar opnieuw sfeervolle melodieën op het programma. In dit extra lange programma ook bijzonder werk voor kwartet, solozang en piano.

Natuurlijk wordt het onbekendere werk weer gecombineerd met bekende kerstliederen waarbij meezingen is toegestaan!

Charlotte Houberg, sopraan

Karin Brunt, mezzosopraan

Joost van Velzen, tenor

Nathan Tax, bariton

Lineke Lever, piano

Così fan tutte,                                      Zo doen ze allemaal

ossia: La Scuola degli Amanti            of: De school van de minnaars

Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791)
Libretto: Lorenzo da Ponte (1749 – 1838)

Première in Wenen 1790

Op piano begeleid door Carl van Reenen

Dorabella         Karin Strobos, mezzosopraan

Fiordiligi          Charlotte Houberg, sopraan

Guglielmo        Martijn Cornet, bariton

Ferrando          Erik Slik, tenor

Don Alfonso   Luc Runderkamp, verteller

Carl van Reenen

De Muiderbergse componist en pianist Carl van Reenen studeerde piano op het Conservatorium in Amsterdam bij Jan Wijn. Hij treedt op in verschillende kamermuziekensembles en hij begeleidt zangers. Verder werkt hij aan het Utrechts Conservatorium als co-repetitor en docent repertoirestudie. Eerder speelde hij operafragmenten op een cruiseschip, trad hij op in toneelstukken en speelde hij filmmuziek. Hij speelde keyboard in verschillende producties van Joop van de Ende. Ook schreef en regisseerde hij kindermusicals. Carl was als dirigent aktief bij het Zwols Symfonieorkest. In 2009 dirigeerde hij de door hemzelf samengestelde opera Lisettes Rache oder Der Onkel aus Chicago, gebaseerd op muziek van Mendelssohn.

Bij Concert aan Zee in Muiderberg heeft hij ieder jaar Carte Blanche. De eerste keer bracht hij het muziektheaterstuk “L’histoire du Soldat” van Strawinsky. In 2015 speelde hij de pianoversie van Mussorgsky’s “De Schilderijen van een tentoonstelling” en een aantal uitdagende stukken met klarinettist Celeste Zewald, In 2016 presenteerde hij de mooiste pianotrio’s. In 2017 verraste hij met gevarieerd programma met KCO-violiste Sjaan Oomen en mezzosopraan Ellen van Beek. In 2018 bracht hij een vocaal programma met sopraan Charlotte Houberg en opnieuw Ellen van Beek met onder meer Pergolesi’s Stabat Mater. In 2019 kwam hij met een Tsjechische connectie: klarinettist Karel Dohnal en violiste Radka Dohnalová. In 2020 toverde hij, samen met het X-Sight Percussionduo een bedwelmend mooie “Canto Ostinato” van Simeon ten Holt uit de vleugel en twee marimba’s. In 2022 stond de Mozart-opera Don Giovanni op het programma met een topcast bestaande uit Karin Strobos, Charlotte Houberg, Martijn Cornet en Erik Slik. In maart 2023 kwamen mezzosopraan Christianne Stotijn met altviolist Annemarie Konijneburg bij Carl op bezoek met Brahms en meer. In november gevolgd door een vervolg op Don Giovanni, namelijk Così fan tutte met dezelfde zangers.

Karin Strobos

Karin Strobos kreeg in 2012 de kans in te vallen in de rol van Octavian in Der Rosenkavalier van R. Strauss bij De Nationale Opera onder de baton van Sir Simon Rattle. Haar succesvolle optreden oogstte lovende kritieken. Zowel het NRC als De Volkskrant spraken van een droomdebuut. De carrière van Karin is vanaf dat moment in een stroomversnelling terechtgekomen.

Vanaf 2014 had Karin Strobos een vast contract bij het Aalto-Musiktheater in Essen, Duitsland. Daar vertolkte ze rollen als Cherubino, Charlotte, Suzuki, Zerlina, Idamante, Dorabella, Rosina en Siébel en Amando. In het seizoen 2018-19 zong Karin in Essen Hänsel, Dorabella en Donna Elvira.

Van 2009 tot 2011 behoorde Karin tot het vaste ensemble van Opera Zuid, waar ze rollen zong als Octavian, Cherubino, Hänsel, Varvara, Suzuki, Siébel en Boulotte. In mei 2015 kwam ze terug om de titelrol te zingen in Rossini’s La Cenerentola te zingen. Na haar rol in Der Rosenkavalier keerde Karin terug naar De Nationale Opera in Amsterdam voor de rollen Flora (La Traviata) en Phénice (Armide). In oktober 2018 zong ze Karolka in Janacek ‘Jenufa’. Bij de Nederlandse Reisopera zong ze Cherubino, Flora, Rosina en Der Komponist (Ariadne auf Naxos).

Karin trad veelvuldig op als soliste bij orkesten, zoals het Radio Filharmonisch Orkest, het Residentie Orkest, het Nederlands Philharmonisch Orkest, Het Gelders Orkest, het Noord Nederlands Orkest en de Philharmonie ZuidNederland. In november 2017 was ze wederom soliste bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest voor de concerten ‘Musical meets Opera’. In 2018-19 zingt Karin liederen van Mahler en van Wagner, respectievelijk met het Nederlands Kamerorkest en met het Ciconia Consort.

Willem Jeths schreef speciaal voor Karin twee delen in zijn Eerste Symfonie. Hiermee maakte Karin haar debuut in de Zaterdagmatinee in het Concertgebouw van Amsterdam met het Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Edo de Waart. Onder leiding van De Waart maakte Karin in 2015 haar debuut bij de Filharmonie van Antwerpen, in Mahler’s Vierde Symfonie.

Kamermuziek maakt Karin veel en graag met haar vaste pianiste Else Sterk, haar vaste trio met Daria van den Bercken en Felicia van den End, met Sax en Stix en met Cello8ctet Amsterdam. In het seizoen 2017-18 tourde ze door Nederland met ‘Die Schöne Magalone’ van Brahms. Hierin werkt ze samen met pianist Thomas Beijer en acteur Sieger Sloot. Ook in 2018-19 voeren zij dit programma uit. In 2023 zong ze onder meer in Rusalka bij de Nederlandse Opera en tourde ze met het Berlage Saxofoon Quartet en met Club Classique.
Karin ontving prijzen als de Grachtenfestivalprijs 2011, het Gouden Viooltje en de Debuut Publieksprijs met Felicia en Daria.

Karin studeerde bij Henny Diemer aan het Utrechts Conservatorium, waar ze in 2009 haar Master met onderscheiding ontving. Ook maakte ze deel uit van het ensemble van Opera Studio Nederland. Daarnaast kreeg zij zanglessen van Brigitte Fassbaender, Iris Dell’Acqua, Gemma Visser en Margreet Honig.

Martijn Cornet

Bariton Martijn Cornet was lid van het ensemble in het Aalto Theater in Essen, met rollen als Il Conte di Almaviva in Le Nozze di Figaro , Papageno in Die Zauberflöte, Guglielmo in Così fan tutte, Harlekin in Ariadne auf Naxos, Moralès in Carmen, Baron Douphol in La Traviata, Dr. Falke in Die Fledermaus, Valentin in Faust, Barbier in Die schweigsame Frau, Pantalon in L’amour des trois oranges, Heerrufer in Lohengrin, generaal von Rohnsdorff in Die Czardasfürstin, Kruschina in Smetana’s Die verkaufte Braut, Pappacoda en Makkaronikoch in Eine Nacht in Venedig en Schaunard in La Bohème.

Bij de Nationale Opera zong hij Padde in Little Dog’s Heart, Le Crieur in La Juive, Patrocle in Iphigénie en Aulide, Cithéron en Un Satyre in Platée, 2e Walvisvaarder in Legende door de Nederlandse componist Jan-Peter Wagemans en meest recentelijk de rol van Hij in de wereldpremière van de nieuwe opera Theatre of the World van Louis Andriessen in een enscenering van Pierre Audi, die ook werd uitgevoerd in de Walt Disney Concert Hall in Los Angeles.

Andere opdrachten zijn een veelgeprezen uitvoering als Don Giovanni voor Holland Opera, Gregorio in Roméo en Julliette en Caronte in Orlando Palladino van Haydn, beide in de Zaterdagmatinee-serie in het Concertgebouw in Amsterdam, Enrico in L’Isola Disabitatabij de Nederlandse Reisopera, de titelrol in Monteverdi’s Orfeo in een speciale jubileumproductie van de Opera Studio Nederland, Cithéron en Un Satyre in Platée met de Early Opera Company in Londen, Horatio in Thomas ‘ Hamlet, Hermann / Schlémil in Les Ingles d’Hoffmann van Offenbach, Ivan Zhuran in Tchaikovsky’s The Sorceress, allemaal in Theater an der Wien, Dr. Falke in Die Fledermaus in Opéra National de Lorraine, Papageno in Die Zauberflöte in de New Israeli Opera en Harlekin in Ariadne auf Naxos in de Semperoper Dresden

In 2018/19 speelde hij in het Aalto Theater Essen rollen als Guglielmo, Moralès, Papageno en Schaunard, terwijl Gamekeeper in Dalkak’s Rusalka werd toegevoegd aan zijn repertoire.

Zijn concertrepertoire omvat werken als Kurt Weill’s Berliner Requiem, Haydns Paukenmesse , Schönberg’s A Survivor uit Warschau, Brahms’ Ein deutsches Requiem, het Fauré Requiemen zowel Bachs Johannes- als Matthäus-Passion, die hij heeft uitgevoerd met orkesten zoals, Radio Kamer Filharmonie, Nederlands Kamerorkest, Den Haag Philharmonie en het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Op het Grachtenfestival Amsterdam verscheen hij in twee kameropera’s van Jonathan Dove en Dover Beach van Samuel Barber. In recital trad hij ook op in het Concertgebouw in Amsterdam, als onderdeel van hun serie “Young Artists”.

Cornet heeft het genoegen gehad om samen te werken met dirigenten als Marc Minkowski, René Jacobs, James MacMillan, Carlo Rizzi, Jan Willem de Vriend, Martyn Brabbins, Tomas Netopil, Reinbert de Leeuw, Alessandro de Marchi, Paul Agnew en Richard Egarr en met toneelregisseurs zoals Nigel Lowery, Pierre Audi, Christoph Loy, Guy Joosten, Philipp Himmelmann en Carlos Wagner

Martijn Cornet studeerde af aan het Conservatorium van Amsterdam en was lid van de Opera Studio Nederland. Hij werkt met zangpedagoge Margreet Honig.

Om meer bij zijn gezin te zijn verruilt Cornet zijn vaste baan in Essen voor het freelance bestaan, net op het verkeerde moment, een maand voordat in maart 2020 de coronacrisis losbreekt. In 2021 maakt hij samen met het Ragazze Quartet een bijzonder CD met Schubert’s Winterreise. Tijdens de lockdowns werkt hij wat maanden in de bouw en begint als zij-instromer in het basisonderwijs. Als meester Martijn staat de operazanger nu dus ook voor de klas.

Charlotte Houberg

Charlotte Houberg heeft, nadat ze haar conservatoriumstudie CUM LAUDE heeft afgesloten, in 2016 haar debuut gemaakt bij de Nederlandse Opera & Ballet als Eerste Heks bij de wereldpremière van The Theater of the World van Louis Andriessen, o.l.v. Reinbert de Leeuw met het ASKO|Schönberg ensemble in de Walt Disney Concert Hall van Los Angeles en in Carré Amsterdam. In 2022 was ze wederom te horen zijn bij Holland Opera met een tournee door Nederland en België maken. Ook zal ze te horen zijn als Donna Anna in de opera Don Giovanni.

Ze zong de rollen van L’Amour (Cadmus et Hermione – Lully), Zerlina (Don Giovanni – Mozart), Bess (Porgy & Bess – Gershwin), Frasquita (Carmen – Bizet). In de kinderopera Eendje Buitenbeentje van Holland Opera, was ze soliste en violiste . Ze heeft met het Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. chefdirigent Lahav Shani in 2017 een Russische programma gezongen. In 2018 zong ze de rol van Elize in een arrangement op Tschaikovsky’s Zwanenmeer bij Holland Opera. Met deze opera is ze in 2020 op tournee geweest door Nederland en België.

Charlotte heeft een tournee door Nederland gemaakt met Sinfonia Rotterdam: een finaleprijs die ze won tijdens het SJMN Concours 2011. In Amman, Jordanië, heeft ze o.l.v. Vincent de Kort Miroir de Peine van H. Andriessen in het Romeins Amfitheater laten horen met het Amman Orchestra.

Naast opera en lied is ze ook een veelgevraagde soliste voor oratoria (o.a. Mattheus Passie en Weihnachtsoratorium van Bach, Requiem van Faure en Mozart, Brahms Deutsches Requiem, Handel’s Messiah, het Stabat Mater van Dvorak, Das Klagende Lied van Mahler, Frühlingsbegräbnis van Zemlinsky en Mahler 2). Zo zong ze in 2018 met dirigent Boudewijn Jansen en Concertgebouw Kamerorkest het Weihnachtsoratorium. In 2021 was ze te horen bij de Händelvereniging met de Messiah van Handel. In de zomer van 2022 liet ze met Duo Houberg & Vegter en violiste Eva Traa ‘Hof van Heden’ horen, geregisseerd door Kenza Koutchoukali en gearrangeerd door Anne-Maartje Lemereis.

In 2022 was ze mede-oprichter van Vocaal ensemble BrinCQ waarmee ze een succesvol Kerstprogramma maakte gevolgd door een Brahms-programma met Liebeslieder.

Charlotte heeft masterclasses gevolgd van o.a. Rudolf Jansen, Meinard Kraak, Cynthia Hofmann, Henk Neven, Hans Eijsacker, Claudia Visca, Angelika Kirschschlager, Claron McFadden, Ed Spanjaard, Michelle Breedt en Nelly Miricioiu.

Charlotte was te gast bij het tv-programma ‘De Tiende van Tijl” en “Proefkonijnen”. Ook was ze op de tv te zien tijdens het Grachtenfestival 2013 voor NTR Podium Live. Ze was meerdere malen te gast op NPO Radio4.

www.charlottehouberg.com

Erik Slik

Erik Slik studeerde aan het Conservatorium van Utrecht bij Henny Diemer en nam na zijn studie lessen bij Iris dell’ Aqua en Margreet Honig. Hij behaalde in 2009 de finale van het Cristina Deutekom Concours.

Hij maakte als solist deel uit van het Muziektheaterensemble van Theater & Philharmonie Thüringen waar hij partijen vertolkte als: Fenton in Nicolais „Die lustigen Weiber von Windsor“, Sinowi in “Lady Macbeth” van Schostakowitsch, Mottel in „Anatevka“, Walter de Courcey „Chess“ en Schmidt in Massenets Opera „Werther“, Camille de Rossillon in “Die lustige Witwe”, Rector Adams in “Peter Grimes” en Pylade in Gluck’s “Iphygenie auf Tauris”.

Tijdens zijn studie werkte hij mee aan verschillende operaproducties en zong rollen als Don Ottavio (Don Giovanni, Britten-Pears Programme in Aldeburg), Lehrbube (Die Meistersinger von Nürnberg, Stadttheater Bielefeld), Oronte (Alcina, Händel), Flute (A Midsummer Night’s Dream, Dutch National Opera Academy). Hij zong de titelrol in Aladdin en de wonderlamp (Nino Rota, Vlaamse Opera), Nathanaël (Les contes d’Hoffmann, Nationale Reisopera), Un servo di Amelia (Un ballo in maschera, Nationale Reisopera), Tamino (Die Zauberflöte, coproductie Grachtenfestival en Nationale Reisopera), Molenaar (De Gelaarsde Kat, Opera Trionfo) en Remendado (Carmen, International Opera Productions).

Slik was te zien in Die Soldaten en Parsifal (De Nederlandse Opera) en als Phélipe le Beau in Rob Zuidam’s Rage d’Amours. Bij de Nationale Reisopera zong hij Gonzalve in Ravel’s l’Heure Espagnole en Don Basilio in Mozart’s Nozze di Figaro. Hij werkte met dirigenten als Hartmut Haenchen, Jan Willem de Vriend, Otto Tausk, Bruno Weil, Antony Hermus, Kenneth Montgommery en Carlo Rizzi. In 2014 keerde hij terug bij De Nationale Opera (DNO) als Normanno in Lucia di Lammermoor alsmede in de NTR Zaterdagmatinee in Beethoven’s Fidelio naast zijn engagement als lyrische tenor bij Theater Thüringen.

Hij zong in de Zaterdagmatinee van het Concertgebouw als Torquemada in Ravel’s “l’Heure Espagnole”. Hij debuteerde in Zuid Afrika als Tamino in Mozart’s “Zauberflöte. Erik maakt deel uit van Frommerman, een groep klassiek opgeleide zangers ontstaan als ode aan “The Comedian Harmonists”

In 2023 zong hij bij De Nederlandse Opera in zowel Der Rosenkavelier als Rusalka

www.erikslik.com

Luc Runderkamp

Als enige amateur in dit gezelschap beperkt hij zich tot een spreekrol. Ervaring op de bühne deed hij op gedurende 30 jaar in producties bij de Muiderbergse toneelvereniging Stuk voor Stuk. Als geoefende koorzanger nam hij deel aan uitvoeringen van de Mattheus Passion, de Johannes Passion en de requiems van Mozart, Fauré, Verdi en Brahms. Luc is ook zanger met op zijn repertoire de mooiste Nederlandse luisterliedjes, waarmee hij optreedt in verzorgingshuizen en bij huiskamerconcerten. Hij geniet bescheiden bekendheid als vaste deelnemer aan het Nationale Ouderen Songfestival waar hij meerdere keren in de prijzen is gevallen.

www.luczingt.nl

Trio 258
Lestari Scholtes                      piano
Eduardo Paredes Crespo      viool
Leon Besseling                        cello

Joseph Haydn (1732 -1809)
Pianotrio No. 15 in fis, Opus 26 (1760)

• Allegro
• Adagio Cantabile
• Finale: Tempo di menuetto

Segei Rachmaninoff (1873 – 1943)

Trio Élégiaque nr 2 (1893)

• II Quasi variazione

pauze

Bedrich Smetana  (1824 -1884)

Pianotrio No. 1 in g, Opus 15 (1855)

• Moderato Assai
• Allegro, Ma Non Agitato
• Presto

Bezoek de website van Trio 258 voor meer informatie over de musici, hun achtergronden en drijfveren www.trio258.com

Liviu Prunaru – eerste viool
Valentina Svyatlovskaya  – tweede viool
Vilém Kijonka – altviool
Gregor Horsch – cello

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)

Strijkkwartet nummer 11, in f kl.t. op. 95 (1810)

1. Allegro con brio
2. Allegretto ma non troppo – attacca subito:
3. Allegro assai vivace ma serioso – Più allegro
4. Larghetto espressivo – Allegretto agitato – Allegro

Franz Schubert (1797 -1828)
Strijktrio, D 471 in Bes gr.t.

1. Allegro
2. Andante sostenuto,

Pauze

Bedřich Smetana (1824 -1884)
Strijkkwartet Nr. 1 in e kl.t. (1876)

1. Allegro vivo appassionato
2. Allegro moderato à la Polka
3. Largo sostenuto
4. Vivace

Liviu Prunaru studeerde bij Alberto Lysy aan de beroemde Menuhin Music Academy in Gstaad en bij Dorothy DeLay in New York. Sinds het najaar van 2006 is hij concertmeester van het Concertgebouworkest. Tussen 2010 en 2012 was hij bovendien artistiek directeur van de Menuhin Music Academy.

In 1993 won hij de Prijs Eugène Ysaÿe, de publieksprijs én de tweede prijs van het Koningin Elisabeth Concours. Het winnen van de Juilliard Mendelssohn Concours in 1999 leidde tot zijn solodebuut in Lincoln Center in New York met de Juilliard Symphony. Liviu Prunaru trad sindsdien als solist op met het Royal Philharmonic Orchestra en het London Symphony Orchestra en gaf recitals over de hele wereld.

In mei 2008 soleerde hij voor het eerst met het Concertgebouworkest in een uitvoering van Saint-Saëns Derde vioolconcert. In december 2012 was hij de solist in Dvořáks Vioolconcert, en in juni 2014 in Piazzolla’s Las cuatro estaciones Porteñas (Vier seizoenen van Buenos Aires). In september 2017 was hij solist in Caprice Roumain van zijn landgenoot George Enescu.

Liviu Prunaru bespeelt de ‘Paschoud’ van Stradivari uit 1694, eigendom van Stichting Instituut Gak. Deze stichting heeft de viool aan de Stichting Koninklijk Concertgebouworkest in bruikleen heeft gegeven. In het najaar van 2021 heeft hij bovendien van de Foundation Concertgebouworkest een bijzondere Tourte strijkstok tot zijn beschikking gekregen.

Valentina Svyatlovskaya kreeg als vijfjarige haar eerste vioollessen en reeds op haar tiende werd ze toegelaten tot het conservatorium van haar geboortestad St. Petersburg.

Na haar vervolgopleiding aan de Zwitserse Menuhin Academy, waar ze les kreeg van Alberto Lysy en concertmeester van het Concertgebouworkest Liviu Prunaru, trad ze in oktober 2007 als eerste violiste toe tot het Concertgebouworkest. Tijdens het Koningin Elisabethconcours van 2012 bereikte Svyatlovskaya de halve finale.

Valentina Svyatlovskaya bespeelt een door Andrea Guarneri gebouwde viool uit 1676.

Vilém Kijonka is sinds juni 2013 in dienst van het Concertgebouworkest.
De Tsjechische altviolist studeerde in Praag aan het Conservatorium en de Muziekacademie, en vanaf 2001 aan het Conservatorium van Amsterdam bij Nobuko Imai en Michael Gieler. Ook studeerde hij bij Wolfram Christ aan de Hochschule für Musik in Freiburg.

Vilém Kijonka speelde in het Tsjechisch Radio Symfonieorkest, het Suk Kamerorkest, het Radio Symfonie Orkest en Het Nederlands Kamerorkest en was vanaf 2008 eerste soloaltist bij de Radio Kamer Filharmonie. Hij wordt met regelmaat uitgenodigd als gastaanvoerder bij Nederlandse Orkesten en trad op als solist met Het Brabants Orkest en het Suk Kamerorkest.

Vilém Kijonka is een gepassioneerd kamermusicus. Hij was zes jaar lang lid van het Kubelik Kwartet, speelt regelmatig met Camerata Concertgebouworkest en werkte samen met musici als Alina Ibragimova, Alex Kerr, Gordan Nikolic, Liviu Prunaru and Gregor Horsch.

In 2016 maakt hij samen met hoornist Radek Baborak een cd-opname van Mozarts Hoornkwintet, KV 407, die uitkwam op het label Supraphone.

Gregor Horsch werd geboren in Duitsland en opgeleid aan de Musikhochschule van Freiburg bij Christoph Henkel en later aan het Royal Northern College of Music in Manchester bij Ralph Kirshbaum. Sinds hij in 1989 cum laude afstudeerde in Manchester woont Gregor Horsch in Nederland. Na een aantal jaren de cellogroep van het Residentie Orkest in Den Haag aangevoerd te hebben werd hij in 1997 benoemd tot eerste solocellist van het Concertgebouworkest.

Als winnaar van de Pierre Fournier Award in London (1988) gaf hij talrijke recitals in Engeland en maakte hij verschillende radio-opnamen voor de BBC. Zo speelde hij in de Londense Wigmore Hall en trad hij op tijdens het eerste Internationale Cello Festival in Manchester en tijdens het Schubert-Britten Festival in de Queen Elizabeth Hall. Gregor Horsch won prijzen bij de Scheveningen International Music Competition (1989) en het Concours Gaspar Cassado in Florence (1990).

Gregor bespeelt sinds 2010 een cello gebouwd door Giovanni Battista Rogeri, voorheen bespeeld door en eigendom van solocellist Jean Decroos. Deze cello werd door de Foundation Concertgebouworkest aangekocht en aan Gregor in bruikleen gegeven.

Calefax Reed Quintet speelt: “Een eeuw geleden”

Oliver Boekhoorn     hobo
Bart de Kater             klarinet
Raaf Hekkema          saxofoon
Jelte Althuis              basklarinet
Alban Wesly              fagot

Kurt Weill (1900-1950)                                    Dreigroschen-Suite (1928)
(arr. Raaf Hekkema)

Leoš Janáček (1854-1928)                              In de mist (1912)
(arr. Alban Wesly)
– Andante
– Molto Adagio
– Andantino
– Presto

Erwin Schulhoff (1894-1942)                       Hot Music (1929)
(arr. Raaf Hekkema)

– pauze –

Anton Webern (1883-1945)                           Variationen Op. 27 (1936)
(arr. Eduard Wesly)

Willem Pijper (1894-1947)                             2 Sonatines (1925)
(arr. Raaf Hekkema)

Claude Debussy (1862-1918)                         Préludes (1909-1912)
(arr. Raaf Hekkema)
– La puerta del vino [livre II, nr. 3]
– Minstrels [livre I, nr. 12]
– La sérénade interrompu [livre I, nr. 9]
– “General Lavine” eccentric [livre II, nr. 6]

George Gershwin (1898-1937)         An American in Paris (1928,gedeelte)
(arr. Raaf Hekkema)

Oliver Boekhoorn (1970) is de hoboïst van Calefax. Zijn muzikale opleiding genoot hij aan de conservatoria van Den Haag en Amsterdam. Hij is tevens lid van Cobla Amsterdam waar hij Tenora speelt en is daarnaast geregeld te gast bij de grote orkesten en ensembles in Nederland. Oliver speelt een Marigaux hobo, maar voor althobo en oboe d’amore prefereert hij Bulgheroni. Ook heeft hij een grote voorliefde voor de Ierse muziek en speelt sinds enige tijd ook Duduk, een Armeens dubbelriet instrument. In zijn vrije tijd vliegt Oliver parapente over de duinen en de alpen, of struint hij door de bossen met zijn fotocamera.

Bart de Kater (1986) is de klarinettist van Calefax. Hij sloot zijn Bachelor- en Masteropleiding cum laude af aan het Conservatorium van Amsterdam. Als muzikant slaat hij vaak een brug naar muziektheater en begeeft zich graag op het vlak van de folklore-muziek. Bart maakt deel uit van het Nieuw Amsterdams Klarinet Kwartet en het Nederlands Blazers Ensemble waarmee hij toerde naar Jordanië, Israël, Turkije, Polen, Brazilië en Bulgarije. Verder is hij regelmatig te gast bij de grote Nederlandse orkesten. Sinds 2017 is Bart werkzaam als docent Jong Talent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en is hoofdvakdocent aan het Conservatorium van Amsterdam.

Raaf Hekkema (1968) is de saxofonist en arrangeerde naar schatting ongeveer de helft van het Calefax-repertoire. Hij treedt ook op als solist en geeft les aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Raaf zet zich in voor het ontwikkelen van repertoire voor de saxofoon, wat soms leidt tot schijnbaar onmogelijke projecten zoals zijn bewerking en cd-opname van de 24 vioolcaprices van Paganini, waarvoor hij in 2007 door het Duitse ECHO Klassik tot ‘Instrumentalist of the year’ werd benoemd. Daarnaast won hij verscheidene andere prijzen. Sinds 2020 is hij lid van de Akademie van Kunsten (KNAW). www.raafhekkema.com

Jelte Althuis (1967) studeerde klarinet bij Herman Braune en George Pieterson aan het conservatorium van Amsterdam en behaalde zijn examen Uitvoerend Musicus in 1993. Zijn gelijktijdige studie basklarinet bij Harry Sparnaay sloot hij met onderscheiding af. Sinds 1994 is hij lid en arrangeur van Calefax, daarnaast speelt hij regelmatig in de grote orkesten in Nederland. In Calefax beperkt hij zich meestal tot de basklarinet en bassethoorn. Jelte bezit, onderhoudt en rijdt een Volvo Amazone uit 1969.

Alban Wesly (1967) is de fagottist, mede-oprichter, en één van de arrangeurs van Calefax. Hij was ook tweeëntwintig jaar de fagottist van het Duitse Ensemble MusikFabrik. Sinds 2019 doceert Alban aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag (fagot en kamermuziek).

Zijn muzikale opleiding genoot Alban aan de conservatoria van Amsterdam en Den Haag, waar zijn examen kamermuziek werd gehonoreerd met onderscheiding en de Kolfschoten-prijs. Hij werkte intensief samen met componisten als Gijsbrecht Royé, Karlheinz Stockhausen, Mauricio Kagel, Heinz Holliger, Mayke Nas, Jonathan Harvey en Peter Eötvös. Hij speelt op een fagot van Stephan Leitzinger uit 2012. Eigen site: www.wesly.eu

Toelichting op het programma

De Duitse schrijver Hermann Hesse, in Steppenwolf (1927): “Er zijn perioden waarin een hele generatie zozeer tussen twee tijden, twee levensstijlen terecht komt dat alle moraal, alle geborgenheid en onschuld verloren gaan.” Oostenrijker Stefan Zweig beschrijft in zijn autobiografisch werk Die Welt von Gestern (1942) hoe Europa aan het begin van de twintigste eeuw van een fin-de-siècle-idylle in een maatschappelijke nachtmerrie belandde. De Eerste Wereldoorlog, de daaropvolgende pandemie, het opkomend populisme onder Hitler, Mussolini, Franco, de beurskrach met een wereldwijde recessie tot gevolg en het daardoor oplaaiende antisemitisme; een dramatischer decor voor de werkende kunstenaar is nauwelijks denkbaar. Een dag na de voltooiing van het werk bracht Zweig zich, samen met zijn vrouw, om het leven.

De voortschrijdende industrialisatie had, met name in de tweede helft van de negentiende eeuw, de onderlinge verhoudingen tussen verschillende bevolkingsgroepen extreem snel veranderd. Het was een tijd van ongekende voorspoed voor velen en verdrukking voor anderen. De werkende klasse werd omgeschoold naar fabrieksarbeid, wat voor sommigen goed uitpakte maar voor anderen slechter. Er ontstond een welvarende middenklasse die ruimte opeiste in het publieke debat en verlangde naar ‘zelfverheffing’; naar toegang tot alle vormen van kunst en wetenschap, teneinde dat wat ze niet waren en nooit konden worden – adellijk – tenminste in de geest te kunnen bereiken. De adel mocht zijn titels behouden, maar raakte geleidelijk zijn positie in het centrum van de macht kwijt.

De kunsten bereikten een mate van ontwikkeling als nooit te voren. De grote steden boden uiteraard alle vormen van vertier, maar nog groter was de wens naar diepgang. En die werd in alle takken van kunst geboden. Er werd geëxperimenteerd, met de meest extreme vormen van kunst tot gevolg. Er ontstonden in hoog tempo nieuwe stromingen en collectieven; voor elke bevolkingsgroep een eigen kunstbiotoop. Reizen werd makkelijker en in de kunst werd geput uit culturen die voorheen onbereikbaar waren. De uitvinding van het vliegtuig maakte dat men anders ging denken over landsgrenzen. Al deze invloeden leidden tot nieuwe inzichten, zoals het exploreren van nieuwe kunsttalen en -ismen zoals het kubisme, surrealisme en dadaïsme. Maar ook de oude tonale muziektaal zoals die eeuwenlang was uitgekristalliseerd werd tegen het licht gehouden: was dat niet een uitgehold medium dat nodig vervangen moest worden door iets dat enigszins gelijke tred kon houden met de complexe moderne tijd?

In Europa heerste tot de eeuwwisseling onder de gefortuneerde klassen een groot gevoel van veiligheid, zo beschrijft Zweig. Tegelijk vormde de daarbij behorende gezapigheid een broeierige ondergrond voor gewelddadige impulsen. Eén van de vreemdste fenomenen in de moderne geschiedschrijving is het ‘verlangen’ in die tijd naar oorlog. Het lijkt alsof de rust die heerste in Europa, gecombineerd met de verwondering over de technologische ontwikkeling, ertoe leidden dat de soldaten die in 1914 naar het front gestuurd werden zingend op hun doel af gingen in de veronderstelling dat ze snel en verrijkt weer naar huis zouden terugkeren. De ongekende verschrikkingen die de Grote Oorlog vervolgens liet zien, met onder andere het gebruik van de eerste geavanceerde tanks en het gebruik van chemische wapens, gaven stof tot nadenken over mensenrechten en boden wetenschappers zoals psychoanalyticus Sigmund Freud een wrang maar vruchtbaar onderzoeksterrein.

In 1918 kreeg Duitsland de rekening gepresenteerd. Het Verdrag van Versailles, dat het einde van de oorlog markeerde, dicteerde Duitsland om herstelbetalingen te doen die het zich herstellende land onmogelijk kon betalen, terwijl gelijktijdig het Ruhrgebied, één van de economische pijlers van het land, was ingenomen door Frankrijk bij wijze van represaille. Duitsland reageerde door de geldpers aan te zetten, waarmee het bewust een gigantische inflatie veroorzaakte. Tussen 1922 en 1924 zakte de Duitse mark van 1:160 ten opzichte van de dollar naar 1:4.200.000.000.000. De benarde financiële situatie en het geschonden zelfbeeld van de Duitse burgers die dit tot gevolg had wordt wel gezien als de belangrijkste oorzaak van het opkomend nazisme.

Toch was Berlijn enige jaren later toonaangevend in Europa op het gebied van kunst en cultuur. De jazz, met de Amerikaanse bevrijders van Europa meegewaaid, was alomtegenwoordig. Het werd door Duitse orkesten en muzikanten met verengelste namen gespeeld onder de benaming Hot Music.

Als er één muziekstuk is dat symbolisch is voor Berlijn tijdens het interbellum, dan is dat de Dreigroschenoper van Bertolt Brecht en Kurt Weill. Dit is dansen op de vulkaan in optima forma. De opera, meer een musical, is een ode aan zwervers, misdadigers, oplichters en prostituees. Crimineel Macheath, ook wel Mackie Messer, wiens levensmotto direct na de korte en korzelige ouverture wordt blootgegeven, trouwt met Polly, de dochter van een makelaar in bedelaarsinkomsten. Daar er op de bruiloft weinig entertainment is, zingt Polly een lied over de ingebeelde zeeroofster Jenny, die elke man laat sidderen van angst. Mackie, inmiddels op de vlucht voor zijn arrestatie, vindt nog even tijd om in zijn favoriete bordeel een vlugge herinnering op te halen aan de tijd dat hij zelf een bordeel bestierde, maar de hoofdmadam verraadt hem en hij belandt in de cel. Terwijl hij wacht op zijn terechtstelling verschijnt er echter, als ‘Deus ex Machina’ een ruiter te paard, een Koninklijke Bode, die Macheath in de adelstand verheft, een kasteel aanbiedt alsmede een pensioen. De moraal van dit verhaal; vervolg de kleine crimineel toch niet, het leven is al moeilijk genoeg.

Leoš Janáček’s leven was getekend door problemen, mogelijk mede veroorzaakt door zijn door vrienden als moeilijk omschreven karakter. Zijn carrière als componist begon pas serieus vorm te aan te nemen in het tweede decennium van de twintigste eeuw, toen hij al bijna zestig was. Tot dan toe had hij voornamelijk lesgegeven en gecomponeerd, maar steeds zonder noemenswaardig succes. Persoonlijk leed heeft uiteindelijk mede vorm gegeven aan zijn meest tot de verbeelding sprekende composities. Zo is zijn pianosonate 1. X. 1905 een muzikaal eerbetoon aan een vriend die bij een demonstratie door ingrijpen van de politie omgekomen was, en is het strijkkwartet “de Kreutzersonate” (naar een novelle van Tolstoj) het resultaat van een langdurige hartstochtelijke platonische relatie met een leerlinge. De pianocyclus In de mist (een metafoor voor de wazige toonsoorten en steeds wisselende vormen) is ontstaan in de periode na de vroegtijdige dood van zijn dochter, en een reeks van teleurstellingen in zijn professionele leven. De muziek is een goed voorbeeld van Janáčeks zeer individuele stijl, die de spraak als belangrijkste inspiratie heeft, en derhalve bij tijd en wijle een zeer grillig verloop heeft.

Erwin Schulhoff, eveneens een Tsjech, werd op voorspraak van Antonín Dvořák op tienjarige leeftijd toegelaten tot het Praags conservatorium. Later was hij leerling van onder anderen Claude Debussy en Max Reger. Een reizend leven als pianovirtuoos volgde, onderbroken door zijn mobilisatie ten tijde van de oorlog. Het had grote invloed op hem, en hij wendde zich als componist tot het modernisme en werd één van de eerste dadaïstische componisten. Zo schreef hij het eerste stilte-stuk; In futurum, een pianowerk geheel genoteerd in zeer complexe rustnoten. Hiermee liep hij dertig jaar voor op John Cage’s beroemde 4’33’’, dat hetzelfde principe heeft. Schulhoff was ook een groot liefhebber van jazz, en danste graag tot in de kleine uurtjes in danslokalen. Hot Music, een serie gesyncopeerde piano-études, is een amechtige parade van schetsen van de roerige jaren twintig. Schulhoff overleed in een concentratiekamp op 48-jarige leeftijd.

Van alle stijlen die in de kunstmuziek grote invloed hebben gehad, is de twaalftoonstechniek wel één van de meest besproken. Anton Webern werkte een vol jaar aan zijn Variationen Opus 27, en dat voor een stukje van ruim vijf minuten. Het kenschetst de precisie die bij die stijl hoort. De twaalftoonstechniek was het tegenbod op de traditionele tonaliteit die de muziek zo lang in een houdgreep had gehouden. In de twaalftoonstechniek klinken alle twaalf tonen even vaak, wat een nivellerend effect heeft, met als doel het vermijden van de gebruikelijke tonale hiërarchie. Aldus ontstaat een nieuwe taal, vrij van oude associaties.

Willem Pijper wordt nu beschouwd als één van de belangrijkste vooroorlogse Nederlandse componisten. Hij was bij collega’s nochtans vooral bekend en gevreesd om zijn scherpe pen als muziekcriticus en -publicist. In die hoedanigheid was hij mede verantwoordelijk voor het vertrek van dirigent Jan van Gilse bij het Utrechts Stedelijk Orkest. In zijn Sonatines toont hij zich meester op de korte afstand. In kort tijdsbestek passeert een waaier aan thema’s en motieven de revue, alles raak en zeer precies uitgewerkt, zonder de vorm uit het oog te verliezen.

Claude Debussy staat al sinds de beginjaren bij Calefax op de lessenaars. Van de Préludes, gepubliceerd in twee boeken van twaalf, zijn in de loop van al die jaren ook een aantal rietkwintetversies gemaakt. Deze set van vier préludes belicht de dansante kant van Debussy. Met name diens voorliefde voor Spaanse muziek is erin te horen, maar ook, in het laatste deel, een Cakewalk, een gesyncopeerde dans die vermoedelijk in Amerika is begonnen als een danswedstrijd door tot slaaf gemaakten; een parodie op de dansen van hun witte overheersers. Ze konden daarbij een cakeje winnen. Later werd de dans geïmporteerd in Europa en werd daar zeer populair in de dancehalls.

Amerikaan George Gershwin was pas achtentwintig en desondanks al beroemd toen hij Maurice Ravel ontmoette in New York. Op Gershwins verzoek om compositieles antwoordde Ravel dat “het beter was om een eersteklas Gershwin te worden dan een tweedeklas Ravel”. Evengoed ried Ravel Gershwin aan om les te nemen in Parijs bij Nadia Boulanger. Boulanger, die later grote faam vergaarde als docente van onder andere Aaron Copland, Astor Piazzolla en Philip Glass, werd enige tijd later inderdaad door Gershwin bezocht. Hij speelde tien minuten van zijn muziek voor haar waarop zij hem liet weten dat ze hem niets meer te leren had. Evengoed was zijn reis naar Europa en zijn verblijf in Parijs van doorslaggevende invloed op zijn carrière. Hij ontmoette Kurt Weill in Berlijn en tal van andere kunstenaars in Parijs. Maar nog belangrijker was dat hij zich bewust werd van zijn persoonlijke, Amerikaanse en door jazzinvloeden gekleurde stijl. In An American in Paris lijkt Gershwin op zoek te zijn naar een zinvolle synthese van die eigen stijl en zijn nieuwverworven kennis op het gebied van klassieke vorm en compositie. Het is complexer en klassieker dan zijn eerdere werk. Het autobiografische stuk beschrijft de verwondering van een wandelaar in het chaotische Parijs van de jaren twintig.

© 2022 Raaf Hekkema

Christianne Stotijn                   mezzosopraan
Annemarie Konijnenburg     altviool
Carl van Reenen                        piano

Johannes Brahms (1833 – 1897)

– Bei Dir sind meine Gedanken op. 95.2  

– Die Mainacht op. 43.2 

– Über die Heide op. 86.4 

– Es schauen die Blumen op. 96. 3

– Meerfahrt op. 96.4

– O, wüsst ich doch den Weg zurück op. 63.8 

– Sommerabend   op. 85.1

– An ein Veilchen  op. 49.2

– Von ewiger Liebe op. 43.1

Zwei Gesänge opus 91:

– Gestillte Sehnsucht

– Geistliches Wiegenlied

PAUZE

Robert Schumann (1810 – 1856)

– Märchenbilder opus 113

Pjotr Iljits Tsjaikovski (1840 – 1893)

Twee liederen bewerkt door Wijnand van Klaveren:

– None but the lonely heart, op. 6.6 ( L.A. Mey naar Goethe)

– At the Ball, op. 38.3 (A.Tolstoy)

Charles Martin Loeffler (1861 – 1935)

Uit 4 poèmes opus 5:  

– Sérénade

– Dansons la Gigue

De Muiderbergse componist en pianist Carl van Reenen studeerde piano op het Conservatorium in Amsterdam bij Jan Wijn. Hij treedt op in verschillende kamermuziekensembles en hij begeleidt zangers. Verder werkt hij aan het Utrechts Conservatorium als co-repetitor en docent repertoirestudie. Eerder speelde hij operafragmenten op een cruiseschip, trad hij op in toneelstukken en speelde hij filmmuziek. Hij speelde key-board in verschillende producties van Joop van de Ende. Ook schreef en regisseerde hij kindermusicals.

Carl is ook dirigent. Hij leidde het Zwols Symfonieorkest. In 2009 dirigeerde hij de door hemzelf samengestelde opera Lisettes Rache oder Der Onkel aus Chicago, gebaseerd op muziek van Mendelssohn.

Bij Concert aan Zee krijgt hij jaarlijks Carte Blanche. De eerste keer bracht hij het muziektheaterstuk “L’histoire du Soldat” van Strawinsky. In 2015 speelde hij de pianoversie van Mussorgsky’s “De Schilderijen van een tentoonstelling” en een aantal uitdagende stukken met klarinettiste Celeste Zewald. In 2016 presenteerde hij de mooiste pianotrio’s. In 2017 verraste hij met met een gevarieerd programma met KCO-violiste Sjaan Oomen en mezzosopraan Ellen van Beek. In 2018 bracht hij een vocaal programma met sopraan Charlotte Houberg en opnieuw Ellen van Beek met onder meer Pergolesi’s Stabat Mater. In 2019 kwam hij met een Tsjechische connectie: klarinettist Karel Dohnal en violiste Radka Dohnalová. In 2020 toverde hij, samen met het X-Sight Percussionduo een bedwelmend mooie “Canto Ostinato” van Simeon ten Holt uit de vleugel en twee marimba’s. In 2021 overdonderde hij het Muiderbergse publiek met Mozart’s geliefde opera “Don Giovanni” in zakformaat met een topcast en een verteller.

Mezzosopraan Christianne Stotijn werd geboren in Delft en studeerde viool en zang aan het conservatorium van Amsterdam. Nadat zij haar diploma viool behaalde, zette zij haar zangstudie voort bij Udo Reinemann, Jard van Nes, en Dame Janet Baker. In de loop der jaren won zij diverse belangrijke prijzen, waaronder de prestigieuze ECHO Rising Stars Award 2005/6, in 2005 de Borletti Buitoni Trust Award en in 2008 de Nederlandse Muziekprijs. Bovendien werd zij in 2007 verkozen tot BBC New Generation Artist.

Christianne is een gepassioneerd vertolker van liederen. Onder begeleiding van pianisten Joseph Breinl en Julius Drake, met wie ze al jarenlang als duo samenwerkt, zong zij in de belangrijkste concertzalen ter wereld. In kamermuziekverband treedt zij regelmatig op met onder andere altviolist Antoine Tamestit, haar broer, contrabassist Rick Stotijn en het Oxalys Ensemble.
De dirigent Bernard Haitink heeft een grote invloed gehad op haar muzikale loopbaan. Onder diens leiding zong zij met orkesten als Het Koninklijk Concertgebouworkest, Boston Symphony Orchestra, Chicago Symphony Orchestra en London Symphony Orchestra. Ook zong zij samen met vooraanstaande dirigenten zoals Claudio Abbado, Ivan Fischer, Esa-Pekka Salonen, Yannick Nézet-Séguin, Andris Nelsons, Gustavo Dudamel, Vladimir Jurowski en Jaap van Zweden.

Christianne zong diverse wereldpremières van hedendaagse componisten. Zo heeft Michel van der Aa de cyclus ‘Spaces of Blank’ aan haar opgedragen in 2009 samen met het Koninklijk Concertgebouworkest. In 2013 zong Christianne Stotijn de wereldpremière van ‘Totentanz’ van componist Thomas Adès tijdens de Proms in de Royal Albert Hall te London. Ook op de operapodia was zij regelmatig te zien en te horen. Zo vertolkte zij onder meer de rol van Pauline in Pique Dame in de Opera van Parijs, de rol van Isabella in L’Italiana in Algeri tijdens het Festival d’Aix-en-Provence, speelde ze Ottavia in Poppea bij de Nederlandse Opera en Teatro Campoamor in Oviedo en het Teatro Arriaga in Bilbao. Zij zong de rol van Cornelia in Giulio Cesare en de rol van Neris in Medea in de Koninklijke Muntschouwburg in Brussel en bij de Nederlandse Opera eveneens Cornelia. Ze speelde de titelrol in Tamerlano in het Royal Opera House in Covent Garden en zong een concertante uitvoering van Wagners Tristan und Isolde in de rol van Brangäne. In 2014 zong zij de rol van Marfa uit Moessorgski’s La Khovanshchina aan de Oper Stuttgart. Zij zong in 2019 in Taiwan de rol van Marguerite uit Faust van Berlioz. In 2020 maakte zij haar rol-debuut in Strasbourg aan de Opéra National du Rhin in de rol van Kundry in Wagner’s Parsifal.

Sinds 2014 leidt Christianne Stotijn de Udo Reinemann International Masterclasses te Brussel.  Ook is zij als zangdocente verbonden aan de Hochschule für Musik, Würzburg.

Christianne heeft een Stichting opgericht, welke eigen educatieve producties verzorgd. Met het bedenken en uitvoeren van vernieuwende muziekprojecten, zowel voor het bestaande en nieuwe concertpubliek, als voor kinderen, wordt gestreefd naar een vorm van overdracht en vertellen die breder is dan het zingen van liedteksten in de traditionele recital-vorm. Zo bracht zij een muziektheater over het leven van de Joodse dagboekschrijfster Etty Hillesum: Die Weise von Liebe und Tod en de kindervoorstelling: De Uilenpriesteres van Orplid.

De muziek van Christianne Stotijn wordt uitgebracht op het label Onyx en sinds 2014 bij Warner Classics. Voor haar opname van liederen van Tsjaikovski, ontving zij in 2010 de BBC Music Magazine Award. Voor het label MDG nam Christianne Stotijn een werk op dat haar na aan het hart ligt: ‘Die Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke’ van Frank Martin. Voor deze opname werd zij onderscheiden met de ECHO Award ‘Liedeinspielung des Jahres 2008.  Haar album ‘If the Owl calls again’ kreeg de Gramophone’s editor’s choice met de woorden: “Eclectic and engaging throughout, this recital has a strong sense of personality–and personal choice–running throughout it.” –Gramophone Editor’s Choice, July 2015.
Haar meest recente cd werd uitgebracht bij Deutsche Grammophon in 2020 met: Totentanz van Thomas Adès in samenwerking met de Boston Symphony Orchestra onder leiding van Thomas Adès.

Annemarie Konijnenburg is altvioliste in het Radio Filharmonisch Orkest. Daarnaast is ze hoofdvakdocent altviool en kamermuziek op het Utrechts conservatorium.
Viool studeerde ze bij Chris Duindam en Emmy Verhey, altviool bij Prunella Pacey en Nobuko Imai aan het Utrechts Conservatorium.

Ze maakte deel uit van Camerata Antonio Lucio, het Tagore Kwartet en het Gaudae trio. Ze is lid van het Cugnon Project, een initiatief van professionele musici dat jonge conservatoriumstudenten de kans geeft met professionele musici podiumervaring op te doen.

Naast haar baan in het Radio Filharmonisch Orkest, met wie ze elke week concerten geeft in het Amsterdamse Concertgebouw en Tivoli Vredenburg in Utrecht is ze als veelgevraagd kamermusicus regelmatig op allerlei podia te horen.

Annemarie bespeelt een altviool van Max Möller uit 1946.

Alexander Warenberg, cello    &    Nikola Meeuwsen ,piano

Felix Mendelssohn Bartholdy (1809 – 1847)

Sonata voor cello en piano: No.2 in D majeur, Op.58 (1843)

• allegro assai vivace
• allegretto scherzando (in B mineur)
• adagio (in G majeur)
• molto allegro e vivace

Sergei Rachmaninoff (1873 – 1943)

Etudes – Tableaux voor piano, No. 5, Op. 39 (1917)

–    Appassionato (in E mineur)

Claude Debussy (1862 -1918)

Etudes voor piano, Livre I, L.117:6 (1908)

Des pas sur la neige  (in D mineur)

PAUZE

Johann Sebastian Bach (1685 – 1750)

Cello suite No. 5, (in C mineur), BWV 1011

• prelude
• sarabande
• gigue

Johannes Brahms (1833 – 1897)

Sonata voor cello en piano No. 2 in F majeur, Op.99 (1886)

• allegro vivace
• adagio affettuosi
• allegro passionate (in F mineur)
• allegro molto

Alexander Warenberg (1998) werd geboren in Voorburg en komt uit een muzikale familie. Sinds zijn vijfde jaar speelt Alexander cello, de eerste lessen kreeg hij van zijn oom. Vanaf zijn achtste tot zijn achttiende jaar kreeg hij les van Monique Bartels aan het Conservatorium van Amsterdam. Van 2016 tot 2019 studeerde Alexander bij Frans Helmerson aan de Barenboim-Said Akademie in Berlijn. Sinds 2019 studeert hij aan de Kronberg Academy bij Frans Helmerson.

In oktober 2016 won Alexander de eerste prijs en de publieksprijs op het concours van de Cello Biënnale in Amsterdam. Daarnaast is hij eersteprijswinnaar van het Internationale Cello Concours Antonio Janigro in Kroatië en won hij eerste prijzen op het Britten Cello Concours, het Nationaal Concours van de Stichting Jong Muziektalent en het Prinses Christina Concours.

Alexander treedt zowel solistisch als in kamermuziekverband op. Als solist speelde hij met orkesten in binnen- en buitenland. Hij trad verschillende keren op in het Concertgebouw in Amsterdam en was meerdere malen te zien op Nederlandse televisie en te horen op de radio. In kamermuziekverband trad Alexander o.a. op met Janine Jansen, Menahem Pressler, Denis Kozhukhin, Paolo Giacometti, Liza Ferschtman en met zijn neef Nikola Meeuwsen.

In de zomer 2017 nam Alexander deel aan het prestigieuze Verbier Festival Academy. Ook heeft hij gespeeld op verschillende festivals zoals het Internationale Kamermuziekfestival in Utrecht, het Grachtenfestival in Amsterdam, het Festival Bad Ragaz in Zwitserland, de Cello Biënnale in Amsterdam, Chamber Music Festival Amsterdam, Delft Chamber Music Festival, Festival Wonderfeel en CelloFest in Finland. In 2021 heeft Alexander de Grachtenfestivalprijs en de Elisabeth Everts Prijs in ontvangst mogen nemen. In 2022 was hij Artist in Residence op het Grachtenfestival.

Alexander ontving een studiebeurs van de VandenEndeFoundation. Daarnaast kreeg hij ook een beurs van de International Music Academy Liechtenstein. Daarmee volgde hij masterclasses bij gerenommeerde musici zoals Professor Wolfgang Emanuel Schmidt en Jens-Peter Maintz.

Alexander Warenberg bespeelt een cello van Alessandro D’Espine, Turijn 1832, voorheen bespeeld door Paul Tortelier, aan hem ter beschikking gesteld door de Stretton Society.

Nikola Meeuwsen (2002) is één van de opvallendste jonge pianotalenten in Nederland. Hij ontving in Amsterdam de Grachtenfestivalprijs 2022 waardoor hij bij  de editie in augustus 2023 Artist in Residence zal zijn
Het Concertgebouw heeft hem de Concertgebouw Young Talent Award 2019 toegekend. De NRC noemde hem een talent om in de gaten te houden. In 2014 won hij het Koninklijk Concertgebouw Concours, en in 2012 het Steinway Concours.

Hij speelde al meerdere keren met het Residentie Orkest oner meer met de solopartij in het pianoconcert van Clara Schumann. Op 24 april 2020 presenteerde hij zijn debuut-CD met werken van Schumann, Scriabin, Brahms en Bach.

Nikola Meeuwsen geeft concerten in binnen- en buitenland. Hij trad op met het Residentie Orkest in de Grote Zaal van het Concertgebouw. Hij gaf solorecitals in Milaan, Bologna, Triëst, Faro en Imola. Kamermuziek speelde hij met het Matangi Kwartet, de violist Alexander Kerr, altviolist Vladimir Mendelssohn en met zijn neef, cellist Alexander Warenberg. Een pianoduo vormde hij met Igor Roma, Anna Fedorova, Thomas Beijer en Enrico Pace.

Op festivals is Nikol een graag geziene gast. Hij speelde op het Storioni Festival, het Kamermuziekfestival Schiermonnikoog, het Internationaal Kamermuziekfestival Ede, Festival Classique en in het nieuwe Haagse festival Classical NOW! In 2022 speelde hij in het Gwyl Machynlleth Festival in Wales, op uitnodiging van de pianist en artistiek leider Julius Drake.

Nikola Meeuwsen studeert bij Marlies van Gent en Enrico Pace aan de prestigieuze Accademia Pianistica di Imola en aan de Koningin Elisabeth Chapel in Brussel (Waterloo) bij Frank Braley en Avedis Kouyoumdjian. Masterclasses volgde Nikola bij Jacques Rouvier, Pavel Gililov, Matti Raekallio, Ruth Nye, Edith Fischer, Jerome Rose en Dominique Merlet.

Horowitz, Schnabel, Sofronitsky, Cziffra, Rubinstein, Lipatti, Sokolov, Pogorelich, Volodos en Gould zijn de pianisten waar hij het liefst naar luistert. Nadat hij het derde pianoconcert van Rachmaninov met Vladimir Horowitz hoorde, wist Nikola dat hij pianist wilde worden.

Het Nationaal Muziekinstrumenten Fonds (NMF) heeft  Nikola een prachtige Bösendorfer vleugel in bruikleen gegeven.